헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλὰ ταῦτα μέν ἐστιν ὥσπερ ἀπὸ τῶν τραγημάτων τὴν εὐωχίαν σεμνύνειν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 12:1)
αἷσ μὲν γάρ ἐστι τῶν πόλεων ἐν μύθοισ ἢ διηγήσεσιν ἡ φιλοτιμία, εἰσ ταῦτα εἰκὸσ ἀναχωρεῖν, ἥτισ δὲ εὐθὺσ ὀφθεῖσα χειροῦται καὶ οὐκ ἐᾷ ζητεῖν τὰ ἀρχαῖα, τί δεῖ ταύτην σεμνύνειν ἀπὸ τῶν παρελθόντων, ἀλλ’ οὐ περιηγεῖσθαι καθαπερεὶ τῆσ χειρὸσ ἔχοντα, μάρτυρα τὸν θεατὴν τῶν λόγων ποιούμενον;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Σμυρναϊκὸσ πολιτικός 3:2)
ἐν δὲ τοῖσ λόγοισ αὐτοῖσ καὶ τῇ περὶ τούτων κρίσει τοὺσ τῷ χρόνῳ προλαβόντασ κρατεῖν, ἀλλὰ μὴ τοὺσ ἀποδείξοντασ περὶ ὧν ἀγωνίζονται, καὶ τραγῳδοὺσ μὲν καὶ κιθαριστὰσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ τοὺσ ἐπὶ τῆσ μουσικῆσ μὴ ταυτὸν φέρεσθαι τῆσ τε ἀξίασ ὄνομα καὶ τῆσ τάξεωσ, ἢ κληροῦν γε ἂν ἤρκει μόνον, ἀλλ’ ὅστισ ἂν κάλλιστ’ ἀγωνίσηται, τοῦτον στεφανοῦν καὶ πρῶτον ἀναγορεύειν, κἂν ὕστατοσ εἰσελθὼν τύχῃ, τοὺσ δὲ τῶν ἀστειοτέρων ἀγωνισμάτων ἀξιοῦντασ ἀγωνιστὰσ ἢ κριτὰσ εἶναι οὕτω σφόδρα τὸν χρόνον σεμνύνειν ὥστε μὴ μόνον τοῖσ ὅλοισ χείρουσ τοὺσ ὑστέρουσ ἡγεῖσθαι, ἀλλὰ μηδ’ ἂν τυχεῖν εὑρόντασ βέλτιον τῶν εἰρημένων μηδέν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 1:4)
οὐκοῦν ἄτοπον καὶ περιφανὴσ συκοφαντία τοῖσ μὲν ἃσ εἶπον τέχνασ εἰδόσι καὶ τοῖσ ἄλλασ μυρίασ μηδενὸσ ἀξιοῦν μετεῖναι χρηστοῦ παρὰ τὴν τέχνην, εἰ δέ τισ μὴ τέχνῃ τι μετέρχεται, διὰ τοῦτ’ αὐτὸν ψέγειν ὡσ ἑνὸσ τῶν βεβαίωσ καλῶν στερόμενον, καὶ τοὺσ αὐτοὺσ ὑμᾶσ ἅμα μὲν μηδένα ποιεῖσθαι τῆσ τέχνησ λόγον, ἀλλὰ καὶ προφέρειν αὐτὸ τοῖσ πολλοῖσ, ἅμα δὲ ὡσ καθαρῶσ ἀγαθὸν τὸ αὐτὸ τοῦτο σεμνύνειν, ὅ τι ἂν μὴ τέχνῃ γίγνηται κακίζοντασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 32:11)
καὶ τοσούτῳ δέω κακίζειν ἐκεῖνον τούτοισ, ὥστ’ εἰ δεῖ καὶ τοῦτ’ εἰπεῖν, καὶ ἐν αὐτοῖσ τούτοισ σεμνύνειν αὐτὸν ἡγοῦμαι, εἰ τούτων ἐκείνοισ ὑπεναντίωσ ἐχόντων μὴ τὰ ἔργα μηδὲ τὰσ πράξεισ αὐτοῦ διαβάλλω, ἀλλ’ ἐκ τοῦ βίου καὶ τῶν ἔργων ἃ μεθ’ ἡμῶν καὶ ὧν ἡμεῖσ ἀξιοῦμεν εἶναι τίθημι, ταῦθ’ ἑτέρωσ ἔχοντα ἢ ὥσ τισ πιστεύσειεν ἀποφαίνω.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 69:5)
ἀλλ’ ὅ γ’ ἐβουλόμην εἰπεῖν, πότεροσ καὶ τὴν ὅλην γνώμην φιλανθρωπότεροσ καὶ περὶ αὐτοὺσ τοὺσ λόγουσ δεξιώτεροσ κατὰ τοῦτο τὸ μέροσ, πότερ’ ὅστισ αὐτῷ μηδεμιᾶσ ἀνάγκησ ὑπαρχούσησ κακῶσ λέγειν εἵλετο τοὺσ ἄνδρασ, ἢ ὅστισ ὄντοσ μὲν τοῦ παροξύνοντοσ οὐ προήχθη οὐδ’ ἠξίωσεν αὑτὸν σεμνύνειν, ἐν οἷσ ἑτέρουσ ἔμελλε κακῶσ ἐρεῖν, πάλιν δὲ μηδεμιᾶσ ἀνάγκησ ὑπαρχούσησ ἐπὶ τοῖσ βελτίστοισ αὐτῶν ἐμνημόνευσεν ἐξεπίτηδεσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 153:8)
"καὶ τοσούτῳ δέω κακίζειν ἐκεῖνον τούτοισ, ὥστε εἰ δεῖ καὶ τοῦτο εἰπεῖν, καὶ ἐν αὐτοῖσ τούτοισ σεμνύνειν αὐτὸν ἡγοῦμαι, εἰ τούτων ἐκείνοισ ὑπεναντίωσ ἐχόντων μὴ τὰ ἔργα μηδὲ τὰσ πράξεισ αὐτοῦ διαβάλλω, ἀλλ’ ἐκ τοῦ βίου καὶ τῶν ἔργων, ἃ μεθ’ ἡμῶν καὶ ὧν ἡμεῖσ ἀξιοῦμεν εἶναι τίθημι, ταῦθ’ ἑτέρωσ ἔχοντα ἢ ὡσ ἄν τισ πιστεύσειεν ἀποφαίνω.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 4:13)
ὅσον δὴ καὶ μέγιστον καὶ ἀναγκαιότατον τοῦτο καὶ τοῖσ ἅπασιν ὑπεραῖρον, τοσοῦτον δεῖ καὶ ἡμᾶσ παντὸσ μᾶλλον προστίθεσθαι καὶ σεμνύνειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 11:9)
ἐπεὶ καὶ τὸ συκοφαντεῖν καὶ δωροδοκεῖν καὶ ἀσελγαίνειν καὶ λάθρα τοῖσ πολεμίοισ κεχρῆσθαι καὶ φάρμακα καθ’ ὁτουοῦν συντιθέναι καὶ νὴ Δία γε λῃσταὶ καὶ τοιχωρύχοι καὶ τοῦ πονηροῦ κόμματοσ ὁστισοῦν τότε μᾶλλον μισοῦνται καὶ δίκην ὑπέχουσι μείζω, ὅταν οἷσ δρῶσιν, ἐγκαλύπτεσθαι δέον καὶ τρέμειν, οἱ δ’ ἐπὶ τούτοισ τοσοῦτον φρονῶσιν ὡσ καὶ σεμνύνειν ταῦτ’ ἐθέλειν πρὸσ πάντασ, διττὰ δή που νοσοῦντεσ, κακίαν καὶ θράσοσ, καὶ μηδ’ ἑκάτερον συνιέντεσ, ἀλλὰ καὶ δίκην τίνοντεσ ταύτην τὸ δημοσίᾳ σφᾶσ αὐτοὺσ ἐξελέγχειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 25:10)
τοιοῦτοι δέ τινεσ οὗτοι καὶ πρὸσ τοσοῦτον ἥκοντεσ τοῦ θαυμάζεσθαι, ὡσ μὴ μόνον τὰσ δωρεὰσ, ἃσ παρ’ ἡμῶν ἔσχον, μᾶλλον σεμνύνειν ἢ ὑπ’ ἐκείνων οὗτοι σεμνύνεσθαι, ἀλλὰ καὶ εἰ μή πω κατ’ ἀνθρώπουσ νενόμισται τὸ τῶν δωρεῶν, δι’ αὐτοὺσ ἂν νενομίσθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 83:7)
καὶ Μεγαρέασ τουτουσὶ τοὺσ καταράτουσ οὕτωσ εὖ τὰ παρ’ αὑτοῖσ σεμνύνειν ὥσθ’ Ἕρμωνα τὸν κυβερνήτην, τὸν μετὰ Λυσάνδρου λαβόντα τριήρεισ διακοσίασ ὅτ’ ἐν Αἰγὸσ ποταμοῖσ ἠτυχήσαμεν ἡμεῖσ, πεμψάντων Λακεδαιμονίων καὶ κελευόντων ποιήσασθαι πολίτην ἀποκρίνασθαι ὅτι, ὅταν αὐτοὺσ ἴδωσι Σπαρτιάτην αὐτὸν πεποιημένουσ, τότε καὶ αὐτοὶ Μεγαρέα ποιήσονται·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 297:1)
φασὶ τοίνυν οὐδὲν οὕτω ταῦτα δεῖν σεμνύνειν οὐδ’ ἀνάγειν ἄνω μακρὰν περιβαλλομένουσ·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 299:2)
ἤδη τότε λόγων καὶ σοφισμάτων καὶ στωμυλίασ παρεισρυείσησ εἰσ τὴν πόλιν ἤρχοντο σεμνύνειν τὰ τοιαῦτα.
(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 5 1:1)
ἤδη τότε λόγων καὶ σοφισμάτων καὶ στωμυλίασ παρεισρυείσησ εἰσ τὴν πόλιν, ἤρχοντο σεμνύνειν τὰ τοιαῦτα.
(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 5 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION