헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀγαθὸν δὲ καὶ ἐκ τῶνδε Ῥοφήματα διδόναι ἁπλᾶ, ὁποῖα θύμβρησ, ἢ σελίνου, ἢ ἀνήθου ἐνηψημένων · εὔπνοα γὰρ τάδε καὶ διουρητικά .
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.31)
ἐνηψήσθω δὲ ἐν αὐτῇ ἄνηθον, κόνυζα · ἀγαθὸν δὲ ὁμοῦ τὰ πάντα· ἢν δὲ καὶ φύση ἐνῇ, κυμίνου καὶ σελίνου τῶν καρπῶν ἠδὲ ὁκόσα οὔρων καὶ φυσέων ἀγωγά· καὶ νίτρον ἐνσείσαντα ἐμπάσσειν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.59)
τάσδε μέντοι ἐν τροφῇ τὰσ ἀρετὰσ ἴσχει τὸ γάλα· εὐπορείσθω δὲ νεοτόκου, καὶ ἐσ δύο κυάθουσ τοῦ γάλακτοσ ἐμβεβλήσθω εἷσ ὕδατοσ· ἄριστον δὲ καὶ τὸ τῆσ βοόσ· τρίτον δὲ αἰγόσ· τροφαὶ εὔπεπτοι, τὰ πολλὰ χυλοὶ μαράθρου Ῥίζησ, καὶ σελίνου καρπὸσ ἐμβεβλήσθω καὶ μέλι· τὸ ὕδωρ δὲ τὸ πινόμενον ἐχέτω τάδε.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.267)
καλοὶ γὰρ καὶ οἱ ἐν τῇ καρυκείᾳ καρποὶ, κάρου, κοριάνου, ἀνίσου, σελίνου · τουτέων δὲ κρέσσων ἡ ἡδύοσμοσ ἡ βοτάνη, καὶ γλήχων πρὸσ τοῖσι εὐώδεσι, ἴσχουσί τι καὶ οὔρων ἀγωγὸν καὶ φυσῶν ἔξοδον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.57)
ἔπειτα δὲ τὰ ἀλθαίνοντα τὴν γαστέρα φάρμακα ποτὰ, ὁκόσα διὰ ζιγγιβέριοσ καὶ πεπέριοσ, καὶ σελίνου τοῦ καρποῦ τοῦ ἀγρίου τοῦ ἐν πέτραισ, τὸ διὰ τῶν θηρίων τῶν ἐχιδνῶν πεπτικώτατον· ἢν δὲ ἐπὶ τοῖσι μηδὲν, ἢ σμικρὸν ἐνδιδῷ, τοῖσι ἀπὸ Ῥαφανίδων ἐμέτοισι χρέο· ἢν δὲ καὶ ἐγκρύψῃσ ταῖσδε ἐλλεβόρου τοῦ λευκοῦ Ῥίζαν ἐσ μίην νύκτα, εὐτονωτάτη ἄν σοι γένοιτο ἡ κάθαρσισ, ἔσ τε τὴν τῶν ὑγρῶν τῶν ψυχρῶν κάθαρσίν τε καὶ ἔκκρισιν, καὶ ἐσ τὴν ἔξαψιν τοῦ θερμοῦ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιγ’. Θεραπεία Ἐλέφαντοσ.67)
διὸ καὶ Πτολεμαῖοσ ὁ δεύτεροσ Εὐεργέτησ Αἰγύπτου βασιλεύσασ παρ’ Ὁμήρῳ ἀξιοῖ γράφειν ἀμφὶ δὲ λειμῶνεσ μαλακοὶ σίου ἠδὲ σελίνου.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 5291)
"σία γὰρ μετὰ σελίνου φύεσθαι, ἀλλὰ μὴ ἰά.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 5292)
"ἐχῖνοι δὲ ἁπαλοὶ μέν, εὔχυλοι, βρομώδεισ, πλήσμιοι, εὔφθαρτοι, μετὰ δὲ ὀξυμέλιτοσ λαμβανόμενοι καὶ σελίνου καὶ ἡδυόσμου εὐστόμαχοι, γλυκεῖσ τε καὶ εὔχυλοι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 40 4:4)
ὁ δὲ ἀνὴρ ὁ γενναῖοσ ἡγεῖται τοὺσ πόνουσ ἀνταγωνιστὰσ μεγίστουσ, καὶ τούτοισ ἀεὶ φιλεῖ μάχεσθαι καὶ τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν, οὐχ ὑπὲρ σελίνου, ὥσπερ αἱ αἶγεσ, οὐδὲ κοτίνου καὶ πίτυοσ, ἀλλὰ ὑπὲρ εὐδαιμονίασ καὶ ἀρετῆσ παρὰ πάντα τὸν βίον, οὐχ ὅταν Ἠλεῖοι προείπωσινἢ Κορίνθιοι ἢ τὸ κοινὸν Θετταλῶν, μηδένα αὐτῶν φοβούμενον μηδὲ εὐχόμενον ἄλλῳ λαχεῖν, ἀλλὰ προκαλούμενον ἐφεξῆσ ἅπαντασ, καὶ λιμῷ φιλονεικοῦντα καὶ ψύχει καὶ δίψοσ ὑπομένοντα, κἂν δέῃ μαστιγούμενον καρτερεῖν καὶ τεμνόμενον καὶ καόμενον μηδὲν μαλακὸν ἐνδιδόντα·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΔΙΟΓΕΝΗΣ ἢ περὶ ΑΡΕΤΗΣ. 18:2)
τὸν γὰρ Ἰσθμιακὸν στέφανον ἐκ σελίνου συνίστασθαι.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvi, chapter 77 18:2)
ἐνθαῦτα, ἐπεάν σφι ἀποθάνῃ ὁ βασιλεύσ, ὄρυγμα γῆσ μέγα ὀρύσσουσι τετράγωνον, ἕτοιμον δὲ τοῦτο ποιήσαντεσ ἀναλαμβάνουσι τὸν νεκρόν, κατακεκηρωμένον μὲν τὸ σῶμα, τὴν δὲ νηδὺν ἀνασχισθεῖσαν καὶ καθαρθεῖσαν, πλέην κυπέρου κεκομμένου καὶ θυμιήματοσ καὶ σελίνου σπέρματοσ καὶ ἀννήσου, συνερραμμένην ὀπίσω, καὶ κομίζουσι ἐν ἁμάξῃ ἐσ ἄλλο ἔθνοσ.
(헤로도토스, The Histories, book 4, chapter 71 2:2)
ἀμφὶ δὲ λειμῶνεσ μαλακοὶ ἰού ἠδὲ σελίνου θήλεον.
(호메로스, 오디세이아, Book 5 6:12)
"οἰωνισαμένων δὲ τῶν πολλῶν τὸ σύμβολον ὡσ οὐ χρηστόν, ὅτι δοκεῖ τὸ σέλινον ἐπικήδειον εἶναι, καὶ τοὺσ ἐπισφαλῶσ νοσοῦντασ δεῖσθαι τοῦ σελίνου φαμένων, ὁ Τιμολέων ἐθάρρυνεν αὐτοὺσ καὶ ἀνεμίμνησκε τῶν Ἰσθμοῖ σελίνων, οἷσ ἀναστέφουσι Κορίνθιοι τοὺσ νικῶντασ.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 5, Τίσ αἰτία δι’ ἣν ἡ πίτυσ ἱερὰ Ποσειδῶνοσ ἐνομίσθη καὶ Διονύσου· καὶ ὅτι τὸ πρῶτον ἐστεφάνουν τῇ πίτυι τοὺσ Ἴσθμια νικῶντασ, ἔπειτα σελίνῳ, νυνὶ δὲ πάλιν τῇ πίτυι. 15:4)
ἕτεροι δ’ ἡμῶν τῆσ ἀμαθίασ ὡσ ἐοίκε καὶ τῆσ ἀνηκοϊάσ ἀπέλαυον ἀναπείθοντεσ τοὐναντίον, ὡσ ἡ μὲν πίτυσ ἦν στέμμα τῶν ἀγώνων πάτριον, ἐκ δὲ Νεμέασ κατὰ ζῆλον ὁ τοῦ σελίνου στέφανοσ ξένοσ ὢν ἐπεισῆλθε δι’ Ἡρακλέα, καὶ κρατήσασ ἠμαύρωσεν ἐκεῖνον ὡσ ἱερὸν ἐπιτήδειον·
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 5, Τίσ αἰτία δι’ ἣν ἡ πίτυσ ἱερὰ Ποσειδῶνοσ ἐνομίσθη καὶ Διονύσου· καὶ ὅτι τὸ πρῶτον ἐστεφάνουν τῇ πίτυι τοὺσ Ἴσθμια νικῶντασ, ἔπειτα σελίνῳ, νυνὶ δὲ πάλιν τῇ πίτυι. 19:1)
μετήνεγκαν ἐνταῦθα τὸν τοῦ σελίνου στέφανον.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 5, Τίσ αἰτία δι’ ἣν ἡ πίτυσ ἱερὰ Ποσειδῶνοσ ἐνομίσθη καὶ Διονύσου· καὶ ὅτι τὸ πρῶτον ἐστεφάνουν τῇ πίτυι τοὺσ Ἴσθμια νικῶντασ, ἔπειτα σελίνῳ, νυνὶ δὲ πάλιν τῇ πίτυι. 26:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION