헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅταν οὖν τισ ἀγώνισμα ποιήσηται διὰ πάντων τῶν καλῶν τούτων διεξελθεῖν καὶ πάσασ μίξεισ μῖξαι περὶ τοὺσ λόγουσ, πρῶτον μὲν χρὴ τὰ ἤθη πρέποντα τοῖσ καιροῖσ ἀποδοῦναι, ἔπειτα τὰσ συζυγίασ, οὗ μὲν ἀκρίβεια, ἐνταῦθα ὡρ́αν προσθείσ, οὗ δὲ βραχύτησ, ἐνταῦθα τάχοσ, τῷ δὲ περιττῷ σαφήνειαν, χάριν δὲ οὗ σεμνότησ, οὗ δὲ εὑρ́εσισ, ἐνταῦθα διαχείρισιν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 6:2)
ὅταν οὖν τισ ἀγώνισμα ποιήσηται διὰ πάντων τῶν καλῶν τούτων διεξελθεῖν καὶ πάσασ μίξεισ μῖξαι περὶ τοὺσ λόγουσ, καὶ πρῶτον μὲν τὰ ἤθη πρέποντα τοῖσ καιροῖσ ἀποδοῦναι, ἔπειτα τὰσ συζυγίασ, οὗ μὲν ἀκριβείασ δεῖ, ἐνταῦθα ὡρ́αν προστιθεὶσ, οὗ δ’ ἐργασίασ, ἐνταῦθα τάχοσ, τῷ δὲ περιττῷ σαφήνειαν, χάριν δὲ οὗ σεμνότησ, οὗ δὲ εὑρ́εσισ, ἐνταῦθα διαχειρίζειν, οὗ δὲ τολμήματα, ἐνταῦθα ἀσφάλειαν, ἐφ’ ἅπασι δὲ ῥᾳστώνην καὶ δρόμον, καί μοι παρείη περὶ τούτων ἄμεινον σοῦ καὶ τῶν σοὶ προσομοίων ἐπίστασθαι, σκοτοδινιᾷ δὴ πᾶσ ἐνταῦθα ἀκροατὴσ καὶ οὐκ ἔχει τίσ γένηται, ἀλλ’ ὥσπερ ἐν παρατάξει κυκλούμενοι θορυβοῦνται, καὶ ὡσ ἕκαστοσ ἔχει φύσεωσ ἢ δυνάμεωσ οὕτωσ ἐπαινεῖ, ὁ μὲν τῆσ λέξεωσ τὴν ἀκρίβειαν, ὁ δὲ τοῦ νοῦ τὴν λεπτότητα, ὁ δὲ ὡσ ὡραία.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 29:4)
σαφὴσ δ’ ἦν οὕτωσ, ὡσ καὶ ἐν τῷ Περὶ ῥητορικῆσ ἀξιοῖ μηδὲν ἄλλο ἢ σαφήνειαν ἀπαιτεῖν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 13:6)
ͅπερὶ τῶν ἀφανέων, περὶ τῶν θνητῶν σαφήνειαν μὲν θεοὶ ἔχοντι, ὡσ δ’ ἀνθρώποισ τεκμαίρεσθαι’" καὶ τὰ ἑξῆσ·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, h, Kef. e'. ALKMAIWN7)
τήν τε κοινότητα διώκει τῶν ὀνομάτων καὶ τὴν σαφήνειαν ἀσκεῖ, πάσησ ὑπεριδοῦσα κατασκευῆσ ἐπιθέτου.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 5 1:2)
αὐτίκα ὁ μὲν Λυσίασ ἔν τε τοῖσ ἰδίοισ καὶ τοῖσ δημοσίοισ ἀγῶσιν αὐτὸσ αὑτῷ ὁμολογούμενόσ ἐστιν εἰσ δὲ τὸν λεκτικὸν τόπον κατὰ τὴν τῶν ὀνομάτων σαφήνειαν καὶ σύνθεσιν αὐτοφυῆ μὲν καὶ λείαν εἶναι δοκοῦσαν, παντὸσ δὲ λόγου κατὰ τὴν ἡδονὴν διαφέρουσαν.
(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 6 1:2)
ἐν γὰρ δὴ τοῖσ λόγοισ τούτοισ μακροτέρασ τὰσ διηγήσεισ οὔσασ οὐχ ἅμα τίθησιν ὅλασ, ἀλλὰ κατὰ μέρη διαλαμβάνων ἐφ’ ἑκάστῳ κεφαλαίῳ τούσ τε μάρτυρασ ἐπάγεται καὶ τὰσ ἄλλασ παρέχεται πίστεισ, δεδοικώσ, παρ’ ὅσα γοῦν ἐμοὶ δοκεῖ, μὴ δυσπαρακολούθητοσ γένηται διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν κεφαλαίων ὁ λόγοσ καὶ πελαγίσῃ, αἵ τε πίστεισ εἰσ ἓν χωρίον ἅπασαι συναχθεῖσαι, πολλαὶ καὶ περὶ πολλῶν οὖσαι πραγμάτων, μὴ συνταράξωσι τὴν σαφήνειαν.
(디오니시오스, chapter 14 1:2)
τρίτην ἀρετὴν ἀποφαίνομαι περὶ τὸν ἄνδρα τὴν σαφήνειαν οὐ μόνον τὴν ἐν τοῖσ ὀνόμασιν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐν τοῖσ πράγμασιν·
(디오니시오스, chapter 41)
ὥστε καὶ τὴν σαφήνειαν αὐτοῦ ζηλοῦν ἄξιον.
(디오니시오스, chapter 46)
ἀλλὰ πάντεσ τὰσ τετριμμένασ ὁδοὺσ καὶ δυναμένασ ἄγειν ἐπὶ τὴν σαφήνειαν μετῆλθον.
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 9 5:4)
ἵνα δὲ συνελὼν εἴπω, ἀμφότερα μὲν ἐπ’ ἴσησ ζηλωτὰ εἶναι, τά τε μὴ σαφῶσ εἰρημένα ὑπὸ τοῦ συγγραφέωσ καὶ τὰ προσειληφότα σὺν ταῖσ ἄλλαισ ἀρεταῖσ τὴν σαφήνειαν, οὐκ ἔχει λόγον·
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 55 1:2)
καθαρά τε γὰρ ἀποχρώντωσ γίνεται καὶ διαυγήσ, ὥσ2περ τὰ διαφανέστατα τῶν ναμάτων, ἀκριβήσ τε καὶ λεπτὴ παρ’ ἥντιν’ οὖν ἑτέραν τῶν τὴν αὐτὴν διάλεκτον εἰργασμένων, τήν τε κοινότητα διώκει τῶν ὀνομάτων καὶ τὴν σαφήνειαν ἀσκεῖ πάσησ ὑπεριδοῦσα κατασκευῆσ ἐπιθέτου·
(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 2 3:2)
ἀλλ’ ἡμεῖσ γε μεγίστην λέξεωσ ἀρετὴν σαφήνειαν εἶναι πεπεισμένοι καὶ ταύτην εἰδότεσ ὑπ’ οὐδενὸσ οὕτωσ ὡσ ὑπὸ τῶν ἀσυνήθων ὀνομάτων διαφθειρομένην, ὡσ τοῖσ πολλοῖσ ἔθοσ, οὕτωσ ὀνομάζοντεσ ὑπὸ μὲν ψυχῆσ θ’ ἅμα καὶ φύσεωσ τὰ ζῷα διοικεῖσθαί φαμεν, ὑπὸ δὲ φύσεωσ μόνησ τὰ φυτὰ καὶ τό γ’ αὐξάνεσθαί τε καὶ τρέφεσθαι φύσεωσ ἔργα φαμέν, οὐ ψυχῆσ.
(갈레노스, On the Natural Faculties., ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Α, section 13)
ἑρμηνείαν δὲ νῦν τὴν σαφήνειαν τῶν σχημάτων λέγω.
(루키아노스, De saltatione, (no name) 36:4)
ἐπεὶ δὲ μιμητικόσ ἐστι καὶ κινήμασι τὰ ᾀδόμενα δείξειν ὑπισχνεῖται, ἀναγκαῖον αὐτῷ, ὅπερ καὶ τοῖσ ῥήτορσι, σαφήνειαν ἀσκεῖν, ὡσ ἕκαστον τῶν δεικνυμένων ὑπ’ αὐτοῦ δηλοῦσθαι μηδενὸσ ἐξηγητοῦ δεόμενον, ἀλλ’ ὅπερ ἔφη ὁ Πυθικὸσ χρησμόσ, δεῖ τὸν θεώμενον ὄρχησιν καὶ κωφοῦ συνιέναι καὶ μὴ λαλέοντοσ τοῦ ὀρχηστοῦ ἀκούειν.
(루키아노스, De saltatione, (no name) 62:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION