헬라어 문장 내 검색 Language

εἶθ’ οἱ ἄνθρωποι ἐμὲ τῆσ ὠμότητοσ αἰτιῶνται οὐκέτι λογιζόμενοι παρὰ ποτέρου ἡμῶν ἦν ἡ πρώτη τούτων ἀρχή, συνελόντεσ δὲ τἀν μέσῳ καὶ ἐφ’ οἷσ ἐκολάζοντο τὰσ τιμωρίασ αὐτὰσ ᾐτιῶντο καὶ τὰσ δοκούσασ ἐν αὐταῖσ ὠμότητασ, ὅμοιον ὡσ εἴ τισ παρ’ ὑμῖν ἱερόσυλόν τινα ἰδὼν ἀπὸ τῆσ πέτρασ ῥιπτόμενον ἃ μὲν ἐτόλμησε μὴ λογίζοιτο, ὡσ νύκτωρ ἐσ τὸ ἱερὸν παρῆλθε καὶ κατέσπασε τὰ ἀναθήματα καὶ τοῦ ξοάνου ἥψατο, κατηγοροίη δὲ ὑμῶν πολλὴν τὴν ἀγριότητα, ὅτι Ἕλληνέσ τε καὶ ἱεροὶ εἶναι λέγοντεσ ὑπεμείνατε ἄνθρωπον Ἕλληνα πλησίον τοῦ ἱεροῦ ‐ καὶ γὰρ οὐ πάνυ πόρρω τῆσ πόλεωσ εἶναι λέγεται ἡ πέτρα ‐ κολάσει τοιαύτῃ περιβαλεῖν.
(루키아노스, Phalaris, book 1 6:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION