헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

σὺ δ’ ἐν τόποισι τοῖσ ἐμοῖσι μὴ βάλῃσ μήθ’ αἱματηρὰσ θηγάνασ, σπλάγχνων βλάβασ νέων, ἀοίνοισ ἐμμανεῖσ θυμώμασιν, μήτ’, ἐξελοῦσ’ ὡσ καρδίαν ἀλεκτόρων, ἐν τοῖσ ἐμοῖσ ἀστοῖσιν ἱδρύσῃσ Ἄρη ἐμφύλιόν τε καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ θρασύν.
(아이스킬로스, 에우메니데스, choral, strophe 2 1:9)
πάπτηναν δὲ νέοι θρασὺν Ἡρακλῆα ἥμενον ἐν μέσσοισι·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 7:15)
Οἰνεΐδησ δ’ ἐπὶ τοῖσιν ἕλεν θρασὺν Ἰτυμονῆα ἠδὲ καὶ Ἀρτακέα, πρόμον ἀνδρῶν·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 18:23)
"Τίπτε παρὲκ μεγάλοιο Διὸσ μενεαίνετε βουλὴν Αἰήτεω πτολίεθρον ἄγειν θρασὺν Ἡρακλῆα;
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 23:1)
ὁ γὰρ ἀνδρεῖοσ πρὸσ μὲν τὸν δειλὸν θρασὺσ φαίνεται, πρὸσ δὲ τὸν θρασὺν δειλόσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 95:2)
διὸ καὶ ἀπωθοῦνται τὸν μέσον οἱ ἄκροι ἑκάτεροσ πρὸσ ἑκάτερον, καὶ καλοῦσι τὸν ἀνδρεῖον ὁ μὲν δειλὸσ θρασὺν ὁ δὲ θρασὺσ δειλόν, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀνάλογον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 96:2)
κοινὴ δὲ φυλακὴ πάσησ μοναρχίασ τὸ μηθένα ποιεῖν ἕνα μέγαν, ἀλλ’ εἴπερ, πλείουσ τηρήσουσι γὰρ ἀλλήλουσ, ἐὰν δ’ ἄρα τινὰ δέῃ ποιῆσαι μέγαν, μή τοι τό γε ἦθοσ θρασύν ἐπιθετικώτατον γὰρ τὸ τοιοῦτον ἦθοσ περὶ πάσασ τὰσ πράξεισ, κἂν τῆσ δυνάμεώσ τινα δοκῇ παραλύειν, ἐκ προσαγωγῆσ τοῦτο δρᾶν καὶ μὴ πᾶσαν ἀθρόαν ἀφαιρεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 5 312:1)
ληπτέον δὲ καὶ τὰ σύνεγγυσ τοῖσ ὑπάρχουσιν ὡσ ταὐτὰ ὄντα καὶ πρὸσ ἔπαινον καὶ πρὸσ ψόγον, οἱο͂ν τὸν εὐλαβῆ ψυχρὸν καὶ ἐπίβουλον καὶ τὸν ἠλίθιον χρηστὸν ἢ τὸν ἀνάλγητον πρᾶον, καὶ ἕκαστον δ’ ἐκ τῶν παρακολουθούντων ἀεὶ κατὰ τὸ βέλτιστον, οἱο͂ν τὸν ὀργίλον καὶ τὸν μανικὸν ἁπλοῦν καὶ τὸν αὐθάδη μεγαλοπρεπῆ καὶ σεμνόν, καὶ τοὺσ ἐν ταῖσ ὑπερβολαῖσ ὡσ ἐν ταῖσ ἀρεταῖσ ὄντασ, οἱο͂ν τὸν θρασὺν ἀνδρεῖον καὶ τὸν ἄσωτον ἐλευθέριον·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 9 28:1)
ὃσ τὸν ταπεινὸν μέγα φρονεῖν ποιεῖσ μόνοσ, τὸν τὰσ ὀφρῦσ αἴροντα συμπείθεισ γελᾶν τὸν τ’ ἀσθενῆ τολμᾶν τι, τὸν δειλὸν θρασύν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 2 1:1)
άοσιν στείχειν ἔμπορον οἷ’ ἀλάταν ἐπ’ ἀλλοδαμίαν, ἰσχυρόν τε καὶ ἄλκιμον ὧδε καὶ θρασύν, ὅσ τε τούτων ἀνδρῶν κρατερὸν σθένοσ ἔσχεν;
(바킬리데스, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, dithyrambs, ode 18 Θησεύς 3:4)
ἐγὼ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ταῦτά τε καὶ παραπλήσια τούτοισ λογιζόμενοσ λόγον μὲν οὐδέν’ ἐβουλόμην θρασὺν οὐδ’ ἔχοντα μάταιον μῆκοσ εὑρεῖν·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῶν Συμμοριῶν 17:1)
ἐπειδὴ δὲ καλῶσ καὶ τὰ δίκαια ποιῶν ὁ δῆμοσ ἅπασ οὕτωσ ὠργίσθη καὶ παρωξύνθη καὶ σφόδρ’ ἐσπούδασεν ἐφ’ οἷσ ἠδικημένῳ μοι συνῄδει, ὥστε πάντα ποιοῦντοσ τούτου καί τινων ἄλλων ὑπὲρ αὐτοῦ, οὐκ ἐπείσθη οὐδ’ ἀπέβλεψεν εἰσ τὰσ οὐσίασ τὰσ τούτων οὐδὲ τὰσ ὑποσχέσεισ, ἀλλὰ μιᾷ γνώμῃ κατεχειροτόνησεν αὐτοῦ, πολλοί μοι προσιόντεσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τῶν ἐν τῷ δικαστηρίῳ νῦν ὄντων ὑμῶν καὶ τῶν ἄλλων πολιτῶν ἠξίουν καὶ παρεκελεύοντ’ ἐπεξελθεῖν καὶ παραδοῦναι τοῦτον εἰσ ὑμᾶσ, ὡσ μὲν ἐμοὶ δοκεῖ, δι’ ἀμφότερ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, νὴ τοὺσ θεούσ, καὶ δεινὰ πεπονθέναι νομίζοντεσ ἐμὲ καὶ δίκην ἅμα βουλόμενοι λαβεῖν ὧν ἐπὶ τῶν ἄλλων ἐτεθέαντο θρασὺν ὄντα καὶ βδελυρὸν καὶ οὐδὲ καθεκτὸν ἔτι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 3:1)
τὸ γὰρ χρημάτων πολλῶν θρασὺν καὶ βδελυρὸν καὶ τοιοῦτον ἄνθρωπον ἐᾶν εἶναι κύριον, ἀφορμήν ἐστιν ἐφ’ ὑμᾶσ αὐτοὺσ δεδωκέναι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 129:9)
καὶ γὰρ ἀναιδῆ καὶ θρασὺν καὶ κλέπτην καὶ ὑπερήφανον καὶ πάντα μᾶλλον ἢ ἐν δημοκρατίᾳ πολιτεύεσθαι ἐπιτήδειον ὄντ’ αὐτὸν δείξω.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 61:2)
εἶθ’ ὥσπερ οὐχὶ πολιτείασ κοινῆσ μετέχοντεσ καὶ διὰ ταῦτα τῷ βουλομένῳ λέγειν ἐξόν, ἀλλ’ ἱερωσύνην ἰδίαν αὐτοί τινα ταύτην ἔχοντεσ, ἐὰν ὑπὲρ τῶν δικαίων ἐν ὑμῖν τισ εἴπῃ, δεινὰ πάσχουσιν καὶ θρασὺν εἶναί φασιν.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Περὶ τοῦ Στεφάνου τῆσ Τριηραρκίας 24:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION