헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ μὲν οὖν καὶ ἄλλο τί ἐστι θεῶν δώρημα ἀνθρώποισ, εὔλογον καὶ τὴν εὐδαιμονίαν θεόσδοτον εἶναι, καὶ μάλιστα τῶν ἀνθρωπίνων ὅσῳ βέλτιστον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 92:1)
σοφοὶ δέ τοι κάλλιον φέροντι καὶ τὰν θεόσδοτον δύναμιν.
(핀다르, Odes, pythian odes, pythian 5 ΑΡΚΕΣΙΛᾼ ΚΥΡΗΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ 3:1)
καὶ πάλιν ὅταν λένῃ μηδὲ ποτ’ οὐλομένην πενίην θυμοφθόρον ἀνδρὶ τέτλαθ’ ὀνειδίζειν, μακάρων δόσιν αἰὲν ἐόντων , θεόσδοτον νῦν τὸ τυχηρὸν εἴρηκεν, ὡσ οὐκ ἄξιον ἐγκαλεῖν τοῖσ διὰ τὴν τύχην πενομένοισ, ἀλλὰ τὴν μετ’ ἀργίασ καὶ μαλακίασ καὶ πολυτελείασ ἀπορίαν κακίζειν αἰσχρὰν καὶ ἐπονείδιστον οὖσαν.
(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 6 30:2)
ἀλλά, φίλοσ, μνώεο Γρηγορίου, Γρηγορίου, τὸν μητρὶ θεόσδοτον ὤπασε Χριστὸσ φάσμασιν ἐννυχίοισ, δῶκε δ’ ἔρον σοφίησ.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 8, chapter 842)

SEARCH

MENU NAVIGATION