헬라어 문장 내 검색 Language

τὸ δὲ ἀποφαίνειν ὅτι ἰσχυρόν τί ἐστιν ἡ ψυχὴ καὶ θεοειδὲσ καὶ ἦν ἔτι πρότερον, πρὶν ἡμᾶσ ἀνθρώπουσ γενέσθαι, οὐδὲν κωλύειν φῂσ πάντα ταῦτα μηνύειν ἀθανασίαν μὲν μή, ὅτι δὲ πολυχρόνιόν τέ ἐστιν ψυχὴ καὶ ἦν που πρότερον ἀμήχανον ὅσον χρόνον καὶ ᾔδει τε καὶ ἔπραττεν πολλὰ ἄττα·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 662:1)
ὁ δὲ ἀρτιτελήσ, ὁ τῶν τότε πολυθεάμων, ὅταν θεοειδὲσ πρόσωπον ἴδῃ κάλλοσ εὖ μεμιμημένον ἤ τινα σώματοσ ἰδέαν, πρῶτον μὲν ἔφριξε καί τι τῶν τότε ὑπῆλθεν αὐτὸν δειμάτων, εἶτα προσορῶν ὡσ θεὸν σέβεται, καὶ εἰ μὴ ἐδεδίει τὴν τῆσ σφόδρα μανίασ δόξαν, θύοι ἂν ὡσ ἀγάλματι καὶ θεῷ τοῖσ παιδικοῖσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 167:1)
ἔπειτα οἶμαι ἀπεργαζόμενοι πυκνὰ ἂν ἑκατέρωσ’ ἀποβλέποιεν, πρόσ τε τὸ φύσει δίκαιον καὶ καλὸν καὶ σῶφρον καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, καὶ πρὸσ ἐκεῖν’ αὖ τὸ ἐν τοῖσ ἀνθρώποισ ἐμποιοῖεν, συμμειγνύντεσ τε καὶ κεραννύντεσ ἐκ τῶν ἐπιτηδευμάτων τὸ ἀνδρείκελον, ἀπ’ ἐκείνου τεκμαιρόμενοι, ὃ δὴ καὶ Ὅμηροσ ἐκάλεσεν ἐν τοῖσ ἀνθρώποισ ἐγγιγνόμενον θεοειδέσ τε καὶ θεοείκελον.
(플라톤, Republic, book 6 336:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION