헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ, ἡγοῦμαι χρῆναι νομίζειν τοὺσ τοιούτουσ κινδύνουσ ἀνθρωπίνουσ, τοὺσ δὲ κατὰ θάλατταν θείουσ.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 223:1)
καὶ τῶνδε τοῖσ πονηροῖσ ἡγεμόνεσ εἰσὶν οἱ τρεῖσ ἄνδρεσ, αὐτοὶ πρὸ τῶν ἄλλων ἀδελφοὺσ καὶ θείουσ καὶ ἐπιτρόπουσ προγράψαντεσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 12 7:7)
Θείουσ τ’ εἶναι·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 119:1)
ἡ δὲ ἐσ Λακεδαίμονα ἐκ Μεγάλησ πόλεωσ ὁδὸσ ἐπὶ μὲν τὸν Ἀλφειὸν στάδιοι τριάκοντά εἰσιν, ἀπὸ δὲ τοῦδε παρὰ ποταμὸν ὁδεύσασ Θειοῦντα ‐ κάτεισι δὲ καὶ ὁ Θειοῦσ οὗτοσ ἐσ τὸν Ἀλφειόν ‐ , ἀπολιπὼν οὖν τὸν Θειοῦντα ἐν ἀριστερᾷ σταδίοισ ἀπὸ τοῦ Ἀλφειοῦ τεσσαράκοντα ἥξεισ μάλιστα ἐσ Φαλαισίασ·
(파우사니아스, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 35 5:1)
οὐκοῦν, ὦ Μένων, ἄξιον τούτουσ θείουσ καλεῖν τοὺσ ἄνδρασ, οἵτινεσ νοῦν μὴ ἔχοντεσ πολλὰ καὶ μεγάλα κατορθοῦσιν ὧν πράττουσι καὶ λέγουσι;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 179:4)
ὀρθῶσ ἄρ’ ἂν καλοῖμεν θείουσ τε οὓσ νυνδὴ ἐλέγομεν χρησμῳδοὺσ καὶ μάντεισ καὶ τοὺσ ποιητικοὺσ ἅπαντασ·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 179:6)
καὶ τοὺσ πολιτικοὺσ οὐχ ἥκιστα τούτων φαῖμεν ἂν θείουσ τε εἶναι καὶ ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνουσ ὄντασ καὶ κατεχομένουσ ἐκ τοῦ θεοῦ, ὅταν κατορθῶσι λέγοντεσ πολλὰ καὶ μεγάλα πράγματα, μηδὲν εἰδότεσ ὧν λέγουσιν.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 180:1)
καὶ αἵ γε γυναῖκεσ δήπου, ὦ Μένων, τοὺσ ἀγαθοὺσ ἄνδρασ θείουσ καλοῦσι·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 180:3)
οὐ γὰρ ἔσθ’ ὅτι τούτου ἀσεβέστερόν ἐστιν οὐδ’ ὅτι χρὴ μᾶλλον εὐλαβεῖσθαι, πλὴν εἰσ θεοὺσ καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἐξαμαρτάνειν, δεύτερον δὲ εἰσ τοὺσ θείουσ ἀνθρώπουσ·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Μίνως 34:7)
ῥᾴδιον μὲν οὐδαμῶσ εὑρεῖν τῶν ἀρχόντων ἄρχοντα ὑπερβάλλοντα πρὸσ ἀρετήν, ὅμωσ δὲ πειρατέον εὐθυντάσ τινασ ἀνευρίσκειν θείουσ.
(플라톤, Laws, book 12 29:3)
τῇ δὲ πρεσβυτάτῃ Καλλιόπῃ καὶ τῇ μετ’ αὐτὴν Οὐρανίᾳ τοὺσ ἐν φιλοσοφίᾳ διάγοντάσ τε καὶ τιμῶντασ τὴν ἐκείνων μουσικὴν ἀγγέλλουσιν, αἳ δὴ μάλιστα τῶν Μουσῶν περί τε οὐρανὸν καὶ λόγουσ οὖσαι θείουσ τε καὶ ἀνθρωπίνουσ ἱᾶσιν καλλίστην φωνήν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 222:1)
διαπυθόμενοι ἄρα τοῦ θεοῦ πῶσ χρὴ τοὺσ δαιμονίουσ τε καὶ θείουσ τιθέναι καὶ τίνι διαφόρῳ, οὕτω καὶ ταύτῃ θήσομεν ᾗ ἂν ἐξηγῆται;
(플라톤, Republic, book 5 477:1)
"τὸν μὲν Τιμάρχου λόγον ὥσπερ ἱερὸν καὶ ἄσυλον ἀνακεῖσθαί φημι τῷ θεῷ χρῆναι θαυμάζω δ’ εἰ τοῖσ ὑπὸ Σιμμίου λεγομένοισ περὶ αὐτοῦ δυσπιστήσουσί τινεσ, κύκνουσ μὲν ἱεροὺσ καὶ δράκοντασ καὶ κύνασ καὶ ἵππουσ ὀνομάζοντεσ, ἀνθρώπουσ δὲ θείουσ εἶναι καὶ θεοφιλεῖσ ἀπιστοῦντεσ, καὶ ταῦτα τὸν θεὸν οὐ φίλορνιν ἀλλὰ φιλάνθρωπον ἡγούμενοι.
(플루타르코스, De genio Socratis, section 241)
"θεοὶ μὲν γὰρ οὖν ὀλίγων ἀνθρώπων κοσμοῦσι βίον, οὓσ ἂν ἄκρωσ μακαρίουσ τε καὶ θείουσ ὡσ ἀληθῶσ ἀπεργάσασθαι βουληθῶσιν·
(플루타르코스, De genio Socratis, section 2410)
οὔπω γὰρ αὐτὸ τοὔνομα τῆσ τύχησ λέγοντεσ, εἰδότεσ δὲ τὴν τῆσ ἀτάκτωσ καὶ ἀορίστωσ περιφερομένησ αἰτίασ δύναμιν ἰσχυρὰν καὶ ἀφύλακτον οὖσαν ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ τοῖσ τῶν θεῶν ὀνόμασιν ἐξέφραζον, ὥσπερ ἡμεῖσ καὶ πράγματα καὶ ἤθη καὶ νὴ Δία καὶ λόγουσ καὶ ἄνδρασ εἰώθαμεν δαιμονίουσ καὶ θείουσ προσαγορεύειν.
(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 6 32:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION