헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ἦσαν ἐν αὐτοῖσ ἀδελφοί τε καὶ θεῖοι τῶν προγραφόντων, καὶ τῶν ὑπ’ αὐτοῖσ ἡγεμόνων, ὅσοι τι τοῖσ ἄρχουσιν ἢ τοῖσ ἡγεμόσι προσεκεκρούκεσαν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 2 1:7)
θεῖοι γάρ εἰσιν αὐταῖσ διὰ τὸ τὴν μητέρα τὴν ἐμὴν τοῦτον λαβεῖν·
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Στεφάνου Ψευδομαρτυριῶν Α 115:2)
ὃν οἱ θεῖοι ποιηταὶ μαθόντεσ ἐκ Μουσῶν ὑμνοῦσιν ἅμα καὶ ὀνομάζουσι πατέρα θεῶν καὶ ἀνθρώπων.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΒΟΡΥΣΘΕΝΙΤΙΚΟΣ ΟΝ ΑΝΕΓΝΩ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ. 58:1)
οὕτω γὰρ ποιῶν Διογένησ καὶ Ἡράκλειτοσ καὶ οἱ ὅμοιοι ἀξίωσ θεῖοί τε ἦσαν καὶ ἐλέγοντο.
(에픽테토스, Works, chapter 15 1:11)
πάλαι γὰρ εὐθὺσ ἀπὸ τῆσ πρώτησ αἰσθήσεωσ παιδεύοντεσ ἡμᾶσ οἱ πάτριοι καὶ θεῖοι λόγοι διετέλουν ἔργοισ τε καὶ φρονήμασι τῶν ἡμετέρων προγόνων αὐτοὺσ βεβαιούντων, ὅτι συμφορὰ τὸ ζῆν ἐστιν ἀνθρώποισ, οὐχὶ θάνατοσ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον ζ. 387:1)
καὶ δὴ καὶ τὰ ζῷα κατὰ γένη καὶ ἀγέλασ οἱο͂ν νομῆσ θεῖοι διειλήφεσαν δαίμονεσ, αὐτάρκησ εἰσ πάντα ἕκαστοσ ἑκάστοισ ὢν οἷσ αὐτὸσ ἔνεμεν, ὥστε οὔτ’ ἄγριον ἦν οὐδὲν οὔτε ἀλλήλων ἐδωδαί, πόλεμόσ τε οὐκ ἐνῆν οὐδὲ στάσισ τὸ παράπαν·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 88:2)
λέγει δὲ καὶ Πίνδαροσ καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν ποιητῶν ὅσοι θεῖοί εἰσιν.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 68:1)
ὁπόσοι γὰρ θεῖοι καὶ σώφρονεσ ἅμα τῆσ ἄλλησ τε μετέχοντεσ ἀρετῆσ φύσει, πρὸσ δὲ τούτοισ ὅσα μαθήματοσ ἔχεται μακαρίου πάντα εἰληφότεσ ‐ ἃ δ’ ἔστιν εἰρήκαμεν ‐ τούτοισιν μόνοισ τὰ τοῦ δαιμονίου σύμπαντα ἱκανῶσ εἴληχέ τε καὶ ἔχει.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἐπίνομις 132:1)
εἰσὶ γὰρ ἐν τοῖσ πολλοῖσ ἄνθρωποι ἀεὶ θεῖοί τινεσ ‐ οὐ πολλοί ‐ παντὸσ ἄξιοι συγγίγνεσθαι, φυόμενοι οὐδὲν μᾶλλον ἐν εὐνομουμέναισ πόλεσιν ἢ καὶ μή, ὧν κατ’ ἴχνοσ ἀεὶ χρὴ τὸν ἐν ταῖσ εὐνομουμέναισ πόλεσιν οἰκοῦντα, ἐξιόντα κατὰ θάλατταν καὶ γῆν, ζητεῖν ὃσ ἂν ἀδιάφθαρτοσ ᾖ, τὰ μὲν βεβαιούμενον τῶν νομίμων, ὅσα καλῶσ αὐτοῖσ κεῖται, τὰ δ’ ἐπανορθούμενον, εἴ τι παραλείπεται.
(플라톤, Laws, book 12 68:1)
ὅταν τισ τοιαῦτα λέγῃ περὶ θεῶν, χαλεπανοῦμέν τε καὶ χορὸν οὐ δώσομεν, οὐδὲ τοὺσ διδασκάλουσ ἐάσομεν ἐπὶ παιδείᾳ χρῆσθαι τῶν νέων, εἰ μέλλουσιν ἡμῖν οἱ φύλακεσ θεοσεβεῖσ τε καὶ θεῖοι γίγνεσθαι, καθ’ ὅσον ἀνθρώπῳ ἐπὶ πλεῖστον οἱο͂́ν τε.
(플라톤, Republic, book 2 477:1)
οἱ δ’ αὖ θεῖοι καὶ ἀγαθοὶ καὶ ἐπιστήμονεσ ἄρχοντεσ τοὺσ αὐτοὺσ τούτουσ, πολλάκισ δὲ καὶ ἄλλουσ παραλαμβάνοντεσ, αἰσχυνομένουσ τε ἔχουσιν αἰσχρόν τι ποιεῖν καὶ πείθεσθαι οἰομένουσ βέλτιον εἶναι, καὶ ἀγαλλομένουσ τῷ πείθεσθαι ἕνα ἕκαστον καὶ σύμπαντασ, πονεῖν ὅταν δεήσῃ, οὐκ ἀθύμωσ πονοῦντασ.
(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 21 6:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION