헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλ’ ἔτ’ ἂν ἐκ τῶνδε θεὸσ χρῄζων θείη κελάδουσ εὐφθογγοτέρουσ·
(아이스킬로스, Libation Bearers, choral, anapests1)
ἐπειδὴ δ’ ἔλεγε τῇ βουλῇ Εὐκλῆσ ὅτι οὐδεὶσ ὑπακούοι, πάλιν ὁ Καλλίασ <ἀνα>στὰσ ἔλεγεν ὅτι εἰή νόμοσ πάτριοσ, εἴ τισ ἱκετηρίαν θείη ἐν τῷ Ἐλευσινίῳ, ἄκριτον ἀποθανεῖν, καὶ ὁ πατήρ ποτ’ αὐτοῦ Ἱππόνικοσ ἐξηγήσαιτο ταῦτα Ἀθηναίοισ, ἀκούσειε δὲ ὅτι ἐγὼ θείην τὴν ἱκετηρίαν.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 187:1)
ἔπειτα δὲ τίνοσ ἤκουσασ ὅτι Ἀνδοκίδησ θείη τὴν ἱκετηρίαν;
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 188:3)
ἀλλὰ καὶ αὐδὴν ἀνδρομέην προέηκε κακὸν τέρασ, ὥσ κεν ἀνίασ Ἀλκιμέδῃ μετόπισθε καὶ ἄλγεα μυρία θείη.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 5:29)
τοῖα κατακνώσσουσα μινυνθαδίῳ νέον ὕπνῳ λεύσσω ὀνείρατα λυγρά, τά τισ θεὸσ ἀκράαντα θείη, μηδ’ ἀλεγεινὸν ἐφ’ υἱάσι κῆδοσ ἕλοιο.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 12:15)
ποῦ γὰρ ἄν τισ καὶ κράτιστον θείη τὸν μαθόντα καὶ πῶσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 26:7)
εἰ τοίνυν μήτε ποιητῶν μηδένα μηδὲν εἰρηκέναι τοιοῦτον μήτ’ αὐτὸν Πλάτωνα μαρτυρεῖν ἡμῖν θείη τισ μήτε δι’ αὑτοῦ μήτε διὰ τῶν ποιητῶν, ὃ σαφῶσ οὑτωσὶ φαίνεται ποιῶν, εἰσ αὐτόν γ’ ἄν τισ βλέψασ τὸν τοῦ πράγματοσ λόγον οὐ χαλεπῶσ ἴδοι συκοφαντίαν, ἀλλ’ οὐκ ἔλεγχον οὐδὲ πίστιν ἐνοῦσαν τῇ παρ’ αὐτοῦ βλασφημίᾳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 28:7)
καὶ τί δεῖ παλιρροίασ καὶ δίνασ λέγειν, ἀμελήσαντα ὅτι οὔτ’ αὐτόθεν ὁ Νεῖλοσ ὁρμᾶται, ἀλλὰ πολὺ πλείων ὁ ἄνω τόποσ αὐτόθεν ἤπερ ὁ πρὸσ θάλατταν, οὔθ’ ὑπὲρ τοὺσ καταρράκτασ δυνατὸν τὸ ὕδωρ ὑπερβαλεῖν, εἰ μὴ κατ’ Αἰσχύλον ὡσ ἀληθῶσ ἐξ αἰθέροσ τισ αὐτὸ κατάπαλτον φέρεσθαι θείη, οὔτ’ ὄροσ οὐδέν ἐστι μεταξὺ Συήνησ καὶ Ἐλεφαντίνησ, ἀλλὰ μᾶλλον ἐν τῷ μεταξὺ τῶν ὀρῶν ἥ τε Συήνη καὶ ἡ Ἐλεφαντίνη.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 15:6)
ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαι τὴν περὶ ταῦτα ἀκρίβειαν καὶ τὸ ἐξ ἀρχῆσ τε ἐκ βελτίστων καὶ ὡσ βέλτιστα κατεσκευάσθαι καὶ παρὰ τὴν μάχην ἀντέχειν εἰσ σωτηρίαν ἅμα καὶ δόξαν καὶ νίκην καὶ πάνθ’ ὅσα ταύτησ ἄν τισ τῆσ μερίδοσ θείη, διαφέρειν τοῖσ ἔχουσι καὶ χρωμένοισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 6:6)
ὅλωσ δὲ τίνοσ ἕνεκ’ ἄν τισ θείη εἶναι μὲν αὐτά, εἶναι δ’ ἐν τοῖσ αἰσθητοῖσ;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 64:2)
τὴν γὰρ φύσιν μόνην ἄν τισ θείη τὴν ἐν τοῖσ φθαρτοῖσ οὐσίαν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 40:2)
εἰ δὲ μὴ χωριστὴ τῶν σωμάτων ἡ ζητουμένη νῦν ἀρχή, τίνα ἄν τισ ἄλλην θείη μᾶλλον τῆσ ὕλησ;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 22:3)
καὶ εἰ κατὰ τὸ ποσὸν συνεχῶσ τὰ δεῦρο ῥεῖ καὶ κινεῖται, καί τισ τοῦτο θείη καίπερ οὐκ ἀληθὲσ ὄν, διὰ τί κατὰ τὸ ποιὸν οὐ μενεῖ;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 84:4)
ἄριστα δ’ ἂν οὕτω θεωρηθείη ἕκαστον, εἴ τισ τὸ μὴ κεχωρισμένον θείη χωρίσασ, ὅπερ ὁ ἀριθμητικὸσ ποιεῖ καὶ ὁ γεωμέτρησ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 47:2)
καθ’ αὑτὰ δὲ ποῖα θείη τισ ἄν;
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 44:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION