헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οἰστροπλὴξ δ’ ἐγὼ μάστιγι θείᾳ γῆν πρὸ γῆσ ἐλαύνομαι.
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode 4:6)
νώσατο δ’ Ὀρφεὺσ θεῖα τέρα, τὰσ δέ σφι παρηγορέεσκε λιτῇσιν·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 22:25)
ἔνδοξα δέ ἐστι πρῶτα μὲν τὰ τῶν θεῶν, οἱο͂ν ὅταν εἰσ τὰ θεῖα ἐπανάγῃσ τὰσ ἐννοίασ, θεῶν εὔνοιαν, τύχησ χρηστότητα, οἱο͂ν ἐπὶ πολλῶν ἄν τισ ἰδεῖν δοκεῖ μοι τὴν παρὰ τῶν θεῶν εὔνοιαν, καὶ ὅσα τοιαῦτα.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ. 3:2)
ἐν ἑτέρῳ ὀνόματι τῷ τοῦ Ὠκεανοῦ, καὶ τροφήν τε καὶ ζωὴν ξυμπάντων ὁπόσα τε θεῖα καὶ τῆσ κάτω μοίρασ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 2:7)
οὗτοσ δὲ καὶ τὸ Ἀφροδίτησ κάλλοσ ἀνήνεγκεν ἐξ ἑαυτοῦ, καθάπερ ἐκ κεφαλῆσ τινοσ καὶ οὗτοσ τῆσ θαλάττησ κατὰ τὴν πρὸσ Δία μίμησιν, εἴτε καὶ πρότεροσ οὗτοσ οὐ μόνον τὰ ἀνθρώπινα, ἀλλὰ καὶ τὰ θεῖα, ὡσ ἔχει ὁ κατὰ τὴν Ἴδην τὴν Τρωικὴν λόγοσ λεγόμενοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 5:2)
ἆρ’ οὐ θεία τισ χάρισ καὶ τὰ πρῶτα τῆσ ῥᾳστώνησ ἔχουσα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λαλιὰ εἰσ Ἀσκληπιόν 4:5)
νῦν δὲ ὥσπερ ἔθνοσ τὸ τῶν Ἀσκληπιαδῶν κατεσκευάσθη δι’ αἵματοσ τὴν τέχνην σῶζον, οὕτω θεία μοῖρα ἡγήσατο Μαχάονι καὶ Ποδαλειρίῳ τῆσ γενέσεωσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι 4:5)
πέμπουσι δὴ θείᾳ πομπῇ γῆν ἐπὶ πᾶσαν ἀφορμὰσ τοῦ βίου, καθάπερ θεωρικοῦ τινοσ διάδοσιν ἐπιστήσαντεσ τῶν Δήμητροσ, ὡσ λέγεται, τροφίμων ἕνα, καὶ τὸ ἁρ́μα πτερωτὸν εἶναι φήμη κατέσχεν, ὅτι θᾶττον ἐλπίδοσ ᾔει πανταχοῦ, καὶ πρόσαντεσ οὐδ’ ἄβατον οὐδὲν ἦν αὐτῷ, ἀλλ’ ὥσπερ διὰ ψιλοῦ τοῦ ἀέροσ, οὕτωσ ἐκομίζετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 15:7)
ἑτέρα δὲ γίγνεται κρίσισ ὕστερον μικτὴ τοῖσ ἀγωνισταῖσ, θεία δὲ καὶ αὕτη τοῖσ δικασταῖσ, ἣν ἀγωνίζεται τῶν Πελοπιδῶν ἀνὴρ δυστυχῶν πρὸσ τὰσ νῦν προσοίκουσ τῷ τόπῳ θεὰσ σεμνὰσ, καταφυγὼν καὶ δοὺσ ὥσπερ ἔφεσιν εἰσ τὴν πόλιν, ὡσ ἐνταῦθα εἴπερ που τὴν δικαίαν φιλανθρωπίαν οὖσαν, καὶ τυχὼν τῆσ θεοῦ τῶν μανιῶν ἀπαλλάττεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 18:3)
καὶ οὔτε Ἡρακλέουσ στῆλαι κωλύουσιν οὔτε Λιβύησ κολωνοῖσ ταῦτα ὁρίζεται, οὐδ’ αὖ Βοσπόρῳ ὁποτέρῳ βούλει, οὐδὲ στενοῖσ Συρίασ καὶ Κιλικίασ, ἀλλὰ πᾶσαν τὴν γῆν τύχῃ τινὶ θείᾳ ζῆλοσ ἐπέρχεται τῆσ ὑμετέρασ σοφίασ καὶ συνηθείασ, καὶ ταύτην μίαν φωνὴν κοινὴν ἅπαντεσ τοῦ γένουσ ἐνόμισαν, καὶ δι’ ὑμῶν ὁμόφωνοσ μὲν πᾶσα γέγονεν ἡ οἰκουμένη, ἴδοισ δ’ ἂν καὶ τοὺσ ἡνιόχουσ καὶ τοὺσ νομέασ καὶ τοὺσ ἀπὸ τῆσ θαλάττησ ζῶντασ καὶ πάντα ὅσα ἔθνη καὶ κατὰ πόλεισ καὶ κατὰ χώρασ τῆσ παρ’ ὑμῶν φωνῆσ ἐχομένουσ καὶ πειρωμένουσ τῆσ γῆσ ἀνθάπτεσθαι, καθάπερ τοὺσ νεῖν ἀδυνάτουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 90:7)
μόνον δὲ τοῦτο τὸ αὐτὸ νοσοῦσι καὶ ὑγιαίνουσιν ὁμοίωσ ἥδιστον καὶ λυσιτελέστατον ἑκατέροισ τε καὶ συναμφοτέροισ ἐστὶ, καὶ οὔτ’ ἂν γάλα παραβάλοισ οὔτ’ ἂν οἶνον ποθήσαισ, ἀλλ’ ἐστὶν ὥσπερ Πίνδαροσ τὸ νέκταρ ἐποίησεν αὐτόχυτον, πότιμον θείᾳ τινὶ κράσει κεκραμένον ἀρκούντωσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 4:8)
τίσ γὰρ Ἑλλήνων ἢ τίσ βαρβάρων οὕτω σκαιὸσ ἢ ἀνήκοοσ, ἢ τίσ οὕτω σφόδρα ἔξω τῆσ γῆσ ἢ θεῶν, ἢ συλλήβδην εἰπεῖν καλῶν ἀναίσθητοσ, πλὴν τῶν κάκιστ’ ἀπολουμένων, οἳ ταῦτ’ ἔδρασαν, ὅστισ οὐ κοινόν τι τῆσ γῆσ τέμενοσ τὴν Ἐλευσῖνα ἡγεῖτο, καὶ πάντων ὅσα θεῖα ἀνθρώποισ, ταυτὸν φρικωδέστατόν τε καὶ φαιδρότατον;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐλευσίνιος 1:5)
νῦν δὲ ὅθεν ἐξέβημεν τρεπώμεθα πρὸσ τὰ λουτρὰ τὰ θεῖα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 17:1)
καὶ τύχῃ δή τινι θείᾳ ὡσ ἀνεκομιζόμεθα ἐκ τῆσ Ἑλλάδοσ συμβάντοσ χειμῶνοσ, πρῶτον μὲν εἰσ Δῆλον, ἔπειτα εἰσ Μίλητον ἀπεσώθημεν, ἀμφοτέρασ ἱερὰσ Ἀπόλλωνοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 8:17)
καὶ τίνεσ ὑμῶν ἀμείνουσ θεραπεύειν τὰ θεῖα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 6:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION