헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

φανέντων δὲ τῶν συμβόλων ἑκατέρωθεν, τοῦ τε ῥοθίου καὶ τοῦ θαλλοῦ, νικᾷ μὲν Ἀθηνᾶ καὶ καταδείκνυσι τὸν θαλλὸν νικῆσ εἶναι σύμβολον, Ποσειδῶν δὲ ὑπεχώρησε μὲν, οὐ μὴν κατέλυσε τὸν ἔρωτα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 16:9)
ἐπεκαλεῖτο δ’ Αἴξ, ὅτι τὸν μέγαν δὴ κατέφαγεν ἐραστήν ποτε Θαλλὸν παρεγενήθη γὰρ εἰσ τὴν Ἀττικὴν ὠνησόμενοσ χελιδονείουσ ἰσχάδασ Ὑμήττιόν τε φορτιούμενοσ μέλι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 45 3:6)
αὕτη δὲ ὅτι Αἲξ ἐπεκαλεῖτο προείπομεν, διὰ τὸ Θαλλὸν τὸν κάπηλον ἐξαναλῶσαι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 51 2:2)
ἑωθινὸσ γάρ, πρίν τιν’ αὐλιτῶν ὁρᾶν, θαλλὸν χιμαίρᾳ προσφέρων νεοσπάδα εἶδον στρατὸν στείχοντα παραλίαν ἄκραν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 51 2:4)
ὅταν μὲν γὰρ εὐδοκιμήσεισ τε καὶ ἔπαινοι συμβαίνωσιν αὐτοῖσ, ἡ ψυχὴ τοῦ τοιούτου ἀνδρὸσ αὔξει καί βλαστάνει καὶ θαυμαστὸν ἴσχει μέγεθοσ, καθάπερ Ἀθήνησί φασι τὸν ἱερὸν τῆσ ἐλαίασ θαλλὸν ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ βλαστῆσαι καὶ τέλειον γενέσθαι·
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 149:1)
πῶσ γὰρ ἂν τὸ λέχοσ ἐποίησεν ἀποκόψασ τόν τῆσ ἐλαίασ θαλλόν, εἰ μὴ τεκτονικῆσ ἐπιστήμων ἦν;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ. 6:2)
ἐὰν δὲ ἰσομοιρῇ, τὰ κάλλιστα εἶναι τοῦ ἔτουσ, οὗ τὸ μὲν θάλλον ἐάρ ὑγιεινόν, τὸ δὲ φθίνον φθινόπωρον νοσερόν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, h, Kef. a'. PUQAGORAS 26:4)
καὶ τῇ μὲν αἰγὶ τὸν θαλλὸν εἶναι ἐδώδιμον, ἀνθρώπῳ δὲ πικρόν, καὶ τὸ κώνειον ὄρτυγι μὲν τρόφιμον, ἀνθρώπῳ δὲ θανάσιμον, καὶ ὁ ἀπόπατοσ ὑῒ μὲν ἐδώδιμοσ, ἵππῳ δ’ οὔ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. ia'. PURRWN 20:4)
ὄρνισ, ἃ παρὰ πετρίνασ πόντου δειράδασ, ἀλκυών, ἔλεγον οἶτον ἀείδεισ, εὐξύνετον ξυνετοῖσ βοάν, ὅτι πόσιν κελαδεῖσ ἀεὶ μολπαῖσ, ἐγώ σοι παραβάλλομαι θρήνουσ, ἄπτεροσ ὁρ́νισ, ποθοῦσ’ Ἑλλάνων ἀγόρουσ, ποθοῦσ’ Ἄρτεμιν λοχίαν, ἃ παρὰ Κύνθιον ὄχθον οἰ‐ κεῖ φοίνικά θ’ ἁβροκόμαν δάφναν τ’ εὐερνέα καὶ γλαυκᾶσ θαλλὸν ἱερὸν ἐλαί‐ ασ, Λατοῦσ ὠδῖνα φίλαν, λίμναν θ’ εἱλίσσουσαν ὕδωρ κύκλιον, ἔνθα κύκνοσ μελῳ‐ δὸσ Μούσασ θεραπεύει.
(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, choral, strophe 11)
ἐπανελθούσησ δὲ πεπηλωμένησ ἅμα καὶ θαλλὸν ἐλαίασ κομιζούσησ, μαθὼν τὴν γῆν ἀπηλλαγμένην τοῦ κατακλυσμοῦ μείνασ ἄλλασ ἑπτὰ ἡμέρασ τά τε ζῷα τῆσ λάρνακοσ ἐξαφίησιν αὐτόσ τε μετὰ τῆσ γενεᾶσ προελθὼν καὶ θύσασ τῷ θεῷ συνευωχεῖτο τοῖσ οἰκείοισ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 1 112:1)
τόν κ’ εἴ μοι δοίησ σταθμῶν ῥυτῆρα γενέσθαι σηκοκόρον τ’ ἔμεναι θαλλόν τ’ ἐρίφοισι φορῆναι, καί κεν ὀρὸν πίνων μεγάλην ἐπιγουνίδα θεῖτο.
(호메로스, 오디세이아, Book 17 32:4)
εἶτα, ὦ θαυμάσιε Σόλων, τοιαῦτά μοι καὶ τηλικαῦτα ἔχων ἆθλα διεξιέναι, μῆλα καὶ σέλινα διηγοῦ καὶ θαλλὸν ἐλαίασ ἀγρίασ καὶ πίτυν;
(루키아노스, Anacharsis, (no name) 16:1)
ὥσπερ γὰρ οἱ τὰ πεινῶντα θρέμματα θαλλὸν ἤ τινα καρπὸν προσείοντεσ ἄγουσιν, σὺ ἐμοὶ λόγουσ οὕτω προτείνων ἐν βιβλίοισ τήν τε Ἀττικὴν φαίνῃ περιάξειν ἅπασαν καὶ ὅποι ἂν ἄλλοσε βούλῃ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 22:6)
Ἐπιμενίδησ μὲν οὖν μάλιστα θαυμασθείσ, καὶ χρήματα διδόντων πολλὰ καὶ τιμὰσ μεγάλασ τῶν Ἀθηναίων, οὐδὲν ἢ θαλλὸν ἀπὸ τῆσ ἱερᾶσ ἐλαίασ αἰτησάμενοσ καὶ λαβὼν ἀπῆλθεν.
(플루타르코스, Σόλων, chapter 12 6:4)
ὡσ φύλλον θάλλον ἐπὶ δένδρου δασέοσ, τὰ μὲν καταβάλλει, ἄλλα δὲ φύει, οὕτωσ γενεὰ σαρκὸσ καὶ αἵματοσ, ἡ μὲν τελευτᾷ, ἑτέρα δὲ γεννᾶται.
(70인역 성경, Liber Sirach 14:18)

SEARCH

MENU NAVIGATION