헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

μήποτε πάλιν ἴδοιμ’ ἀλφεσίβοιον ὕδωρ, ἔνθεν ἀεξόμενον ζώφυτον αἷμα βροτοῖσι θάλλει.
(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, choral, antistrophe 11)
κύκλῳ δὲ περὶ σὲ κισσὸσ εὐπέταλοσ ἕλικι θάλλει.
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Lyric-Scene, antistrophe 32)
ὥστε ἐσ τήνδε τὴν παροῦσαν βασιλείαν, ἣν Ἀδριανὸσ εἰκοστὸν τοῦτ̓ ἔτοσ βασιλεύει, πολὺ μᾶλλον συμβαίνειν μοι δοκεῖ τὰ ἔπη ταῦτα ἤπερ ἔσ τὴν πάλαι Λακεδαίμονα ἑ̓́νθ̓ αἰχμά τε νέων θάλλει καὶ μῶσα λίγεια, καὶ δίκα εὐρυάγυια καλῶν ἐπιτάρροθοσ ἔργων.
(아리아노스, chapter 44 5:1)
ὅταν δὲ συμμιχθῆτον ἐσ ταὐτὸν δύο, φύουσιν ἡμῖν πάντα καὶ τρέφουσ1’ ἅμα, δι’ ὧν βρότειον ζῇ τε καὶ θάλλει γένοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 73 1:1)
τοῦ δὲ ἡμεροκαλλοῦσ καλουμένου ἄνθουσ, ὃ τὴν μὲν νύκτα μαραίνεται, ἅμα δὲ τῷ ἡλίῳ ἀνατέλλοντι θάλλει, μνημονεύει Κρατῖνοσ ἐν Μαλθακοῖσ λέγων οὕτωσ ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 28 3:4)
ὕδατα δὲ ἐκεῖνα καὶ δένδρα ἔτι μὲν νάει τε καὶ θάλλει, χρόνῳ δὲ καὶ ταῦτα μετὰ τῶν ἄλλων ἐοίκεν ἐπιλείψειν, ὡσ Μίδασ, ὡσ παρθένοσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ. 72:2)
ὃν τρόπον ἀφιλαρύνεται τὰ ζῷα καὶ θάλλει τὰ φυτά.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 86:2)
νέοσ ὁ μόσχοσ ἄρ‐ τι γένυν ὑπὸ κόρυθ’ ἁπαλότριχα κατάκομον θάλλει.
(에우리피데스, choral, antistrophe 14)
στέφανον ἐλαίασ ἀμφέθηκά σοι τότε, ἣν πρῶτ’ Ἀθάνα σκόπελον εἰσηνέγκατο, ὅσ, εἴπερ ἔστιν, οὔποτ’ ἐκλείπει χλόην, θάλλει δ’, ἐλαίασ ἐξ ἀκηράτου γεγώσ.
(에우리피데스, Ion, episode, iambics 5:46)
δυσδαίμων δ’ ἔρισ ἄλλα θάλλει παίδων Οἰδιπόδα κατὰ δώματα καὶ πόλιν.
(에우리피데스, Phoenissae, choral, antistrophe 13)
θάλλει δ’ ἐπ’ αὐτῷ κάλυξ χρύσεοσ τῇ σακχάρῳ βοτάνῃ παρ’ ἡμῖν λεγομένῃ ἀπομεμιμημένοσ, ὑὸσ δὲ κύαμον Ἑλλήνων οἱ περὶ τομὰσ ῥιζῶν ἐμπείρωσ ἔχοντεσ προσαγορεύουσιν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 216:2)
καὶ μὴν ὅσοισ γε τὸ σῶμα θάλλει, τούτοισ ὁ σπλὴν φθίνει, φησὶν Ἱπποκράτησ, καὶ οἱ ἀπὸ τῆσ ἐμπειρίασ ὁρμώμενοι πάντεσ ὁμολογοῦσιν ἰατροί.
(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 948)
Οὕτωσ ἡ νοῦσοσ αὕτη γίνεται καὶ θάλλει ἀπὸ τῶν προσιόντων τε καὶ ἀπιόντων, καὶ οὐδέν ἐστιν ἀπορωτέρη τῶν ἄλλων οὔτε ἰῆσθαι οὔτε γνῶναι, οὐδὲ θειοτέρη ἢ αἱ ἄλλαι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΙΕΡΗΣ ΝΟΥΣΟΥ., 13.6)
Χρὴ δὲ καὶ ἐν ταύτῃ τῇ νούσῳ καὶ ἐν τῇσιν ἄλλῃσιν ἁπάσῃσι μὴ αὔξειν τὰ νουσήματα, ἀλλὰ σπεύδειν τρύχειν προσφέροντα τῇ νούσῳ τὸ πολεμιώτατον ἑκάστῃ, καὶ μὴ τὸ ρίλον καὶ σύνηθεσ‧ ὑπὸ μὲν γὰρ τῆσ συνηθείησ θάλλει καὶ αὔξεται, ὑπὸ δὲ τοῦ πολεμίου φθίνει καὶ ἀμαυροῦται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΙΕΡΗΣ ΝΟΥΣΟΥ., 18.5)
καὶ ἔμελλον οὕτω διατεθήσεσθαι τὴν γνώμην ἰδὼν πόλιν ἀκμάζουσαν ἀκμῇ τοσαύτῃ καὶ κατὰ τὸν ποιητὴν ἐκεῖνον ἀνθοῦσαν ἀγαθοῖσ πᾶσιν οἷσ θάλλει πόλισ.
(루키아노스, Scytha 19:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION