헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἰδοὺ δ’ Ἀπόλλων αὐτὸσ ἐκδύων ἐμὲ χρηστηρίαν ἐσθῆτ’, ἐποπτεύσασ δέ με κἀν τοῖσδε κόσμοισ καταγελωμένην μέγα φίλων ὑπ’ ἐχθρῶν οὐ διχορρόπωσ, μάτην ‐ καλουμένη δὲ φοιτὰσ ὡσ ἀγύρτρια πτωχὸσ τάλαινα λιμοθνὴσ ἠνεσχόμην ‐ καὶ νῦν ὁ μάντισ μάντιν ἐκπράξασ ἐμὲ ἀπήγαγ’ ἐσ τοιάσδε θανασίμουσ τύχασ.
(아이스킬로스, 아가멤논, episode 2:24)
μή μοι φθονήσητ’ ἄνδρεσ οἱ θεώμενοι, εἰ πτωχὸσ ὢν ἔπειτ’ ἐν Ἀθηναίοισ λέγειν μέλλω περὶ τῆσ πόλεωσ, τρυγῳδίαν ποιῶν.
(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 1:1)
ταυτὶ σὺ τολμᾷσ πτωχὸσ ὢν ἡμᾶσ λέγειν, καὶ συκοφάντησ εἴ τισ ἦν ὠνείδισασ;
(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 3:2)
οὗτοσ σὺ τολμᾷσ πτωχὸσ ὢν λέγειν τάδε;
(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, strophe 2 1:7)
ὦ Λάμαχ’ ἡρ́ωσ, ἀλλὰ συγγνώμην ἔχε, εἰ πτωχὸσ ὢν εἶπόν τι κἀστωμυλάμην.
(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, strophe 2 1:8)
ταυτὶ λέγεισ σὺ τὸν στρατηγὸν πτωχὸσ ὤν;
(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, strophe 2 1:30)
ἐγὼ γάρ εἰμι πτωχόσ;
(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, strophe 2 1:31)
τῆσ οὐσίασ γάρ εἰσιν ἡμῶν ὤνιοι, ὁ πριάμενόσ τε πτωχὸσ εὐθὺσ ἀποτρέχει, ἐξ ὀνόματοσ δ’ ἰχθυοπώλου μνημονεύει Ἑρμαίου Αἰγυπτίου Ἄρχιπποσ ἐν Ἰχθύσιν οὕτωσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 10 2:2)
ὅστισ ἀγοράζει πτωχὸσ ὢν ὄψον πολὺ ἀπορούμενόσ τε τἄλλα πρὸσ τοῦτ’ εὐπορεῖ, τῆσ νυκτὸσ οὗτοσ τοὺσ ἀπαντῶντασ ποεῖ γυμνούσ, ἀναγκάζει τ’ ἐπάν τισ ἐκδυθῇ, τηρεῖν ἑώθεν εὐθὺσ ἐν τοῖσ ἰχθύσιν ὃν ἂν δ’ ἴδῃ πρῶτον πένητα καὶ νέον παρὰ Μικίωνοσ ἐγχέλεισ ὠνούμενον, ἀπάγειν λαβόμενον εἰσ τὸ δεσμωτήριον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 122)
’ πρὸσ δὲ τὸν ἐπαινοῦντα ἵνα λάβῃ τι, αὐτὸσ ἔφη μείζων εἶναι πτωχόσ, ἐν μικρᾷ δὲ πόλει διδάσκων ἔφη ’ αὕτη οὐ πόλισ ἐστίν, ἀλλὰ μόλισ ἐν Πέλλῃ δὲ πρὸσ φρέαρ προσελθὼν ἠρώτησεν εἰ πότιμόν ἐστιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 45 2:1)
καὶ ὑμεῖσ δὲ ἴσωσ ὁρᾶτε αὐτοῦ τὴν ἐξωμίδα ὡσ φαύλη, καὶ τὸ δέρμα, ὃ ἐλήλυθε δεῦρο ἐναψάμενοσ τῆσ ὑμετέρασ ἕνεκεν ἀπάτησ, ὡσ πτωχὸσ δῆλον ὅτι καὶ οὐδὲν ἔχων.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΕΥΒΟΙΚΟΣ ἢ ΚΥΝΗΓΟΣ. 39:1)
καὶ οὐδὲ τὴν Ὀδύσσειαν ἀναγιγνώσκει διὰ τὸ ἦλθε δ̓ ἐπὶ πτωχὸσ πανδήμιοσ, ὃσ κατὰ ἄστυ πτωχεύεσκ̓ Ἰθάκησ·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 34:3)
οἱ δὲ τοῦτο μὲν ἀγνοοῦσι καὶ οὐδέποτ̓ ἂν οἰηθεῖεν πτωχὸν ἢ δεσμώτην ἢ ἄδοξον γενέσθαι βασιλέα, καίτοι τὸν Ὀδυσσέα ἀκούοντεσ ὅτι πτωχὸσ ὢν καὶ τοὺσ μνηστῆρασ αἰτῶν οὐδὲν ἧττον βασιλεὺσ ἦν καὶ τῆσ οἰκίασ κύριοσ·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Α. 35:1)
εἶναι γοῦν ἄπολισ, ἀοίκοσ, πατρίδοσ ἐστερημένοσ, πτωχόσ, πλανήτησ, βίον ἔχων τοὐφ’ ἡμέραν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΕΚΤΟΝ, Kef. b'. DIOGENHS 19:3)
ὁ δ’ ὅτι πτωχόσ ἐστιν, ὁ δ’ ὅτι πατέρα χαλεπὸν ἔχει ἢ μητέρα, τῷ δ’ ὅτι ὁ Καῖσαρ οὐχ ἵλεώσ ἐστιν.
(에픽테토스, Works, book 4, Περὶ ἐλευθερίασ. 43:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION