헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ποιουμένου δ’ αὐτοῦ τὴν πορείαν ἐπὶ Σούσων ἀπήντησεν αὐτῷ ἐπὶ τῷ Πασιτίγρι ποταμῷ Ξενόφιλοσ ὁ κυριεύων τῶν ἐν Σούσοισ χρημάτων, ἀπεσταλμένοσ ὑπὸ Σελεύκου πᾶν ποιῆσαι τὸ προστασσόμενον.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 48 6:1)
ἐπεὶ δὲ ἔγραψε πρὸσ αὐτὸν Ὀλυμπιὰσ ἀπαιτοῦσα τὴν πίστιν καὶ κελεύουσα παραδοῦναι, διαλαβὼν ἀναγκαῖον εἶναι τὸ προστασσόμενον ποιεῖν, τήν τε πόλιν ἐνεχείρισε καὶ τὰ πιστὰ περὶ τῆσ ἀσφαλείασ ἔλαβεν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 50 8:2)
προαπεσταλκὼσ δὲ τοῖσ ἐν Κύπρῳ βασιλεῦσι στρατιώτασ τρισχιλίουσ ἐξέπεμψε τότε δύναμιν ἁδράν, σπεύδων συναναγκάσαι τοὺσ ἐναντιοπραγοῦντασ ποιεῖν τὸ προστασσόμενον.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 62 3:1)
χρῶνται δὲ τῷ νόμῳ τούτῳ διαλαμβάνοντεσ τοὺσ ταῦτα κτωμένουσ ἀναγκασθήσεσθαι ῥᾳδίωσ ὑπὸ τῶν δυνατῶν ἕνεκα τῆσ τούτων χρείασ ποιεῖν τὸ προστασσόμενον.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 94 4:1)
ταχεῖα δ’ ἀνατροπὴ τοὺσ βαρβάρουσ ὕπεισιν ἅτε καὶ φύσει σφαλεροὺσ ὄντασ πρόσ τε τὴν ἀναξιοπάθειαν, ἀνδραπόδῳ γὰρ ἀλλοτρίῳ ποιήσειν τὸ προστασσόμενον ἠξίουν, τὴν ὁμηρείαν ἀντὶ δουλείασ ὀνομάζοντεσ, καὶ τῆσ ἐπικλήσεωσ τὴν ἀδοξίαν·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 18 59:1)
καθάπερ γὰρ οἱ πρωρεῖσ τὰ ἔμπροσθεν προορώμενοι τῶν κυβερνητῶν ἀφορῶσι πρὸσ ἐκείνουσ καὶ τὸ προστασσόμενον ὑπ’ ἐκείνων ποιοῦσιν, οὕτωσ οἱ πολιτευόμενοι καὶ πρὸσ δόξαν ὁρῶντεσ ὑπηρέται μὲν τῶν πολλῶν εἰσιν, ὄνομα δὲ ἀρχόντων ἔχουσιν.
(플루타르코스, Agis, chapter 1 2:2)
"ἀλλ’ οὐδένα τούτων κατείληφασ, καὶ πάντεσ ἑκουσίωσ σοι ποιοῦσι τὸ προστασσόμενον.
(플루타르코스, Aratus, chapter 50 5:3)
"ὄντεσ, τίνι τὸ προστασσόμενον ποιεῖν ἀπαξιοῦμεν;
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 61 2:1)
εὐθὺσ δὲ καὶ τὸ μετὰ Φλάκκου στράτευμα τοὺσ καλοὺσ ἐκείνουσ καὶ δημοκρατικοὺσ εἷσ σύγκλητον ὁρ́κουσ ἀφέντεσ ὤμοσαν Οὐϊτελλίῳ τῷ αὐτοκράτορι ποιήσειν τὸ προστασσόμενον.
(플루타르코스, Galba, chapter 22 8:1)
Ἄγιδοσ δὲ βασιλεύοντοσ εἰσερρύη νόμισμα πρῶτον εἰσ τὴν Σπάρτην, καὶ μετὰ τοῦ νομίσματοσ πλεονεξία καὶ πλούτου ζῆλοσ ἐπέβη διὰ Λύσανδρον, ὃσ αὐτὸσ ὢν ἀνάλωτοσ ὑπὸ χρημάτων, ἐνέπλησε τὴν πατρίδα φιλοπλουτίασ καὶ τρυφῆσ, χρυσὸν καὶ ἄργυρον ἐκ τοῦ πολέμου καταγαγὼν καὶ τοὺσ Λυκούργου καταπολιτευσάμενοσ νόμουσ, ὧν ἐπικρατούντων πρότερον οὐ πόλεωσ ἡ Σπάρτη πολιτείαν, ἀλλ’ ἀνδρὸσ ἀσκητοῦ καὶ σοφοῦ βίον ἔχουσα, μᾶλλον δ’, ὥσπερ οἱ ποιηταὶ τὸν Ἡρακλέα μυθολογοῦσι δέρμα καὶ ξύλον ἔχοντα τὴν οἰκουμένην ἐπιπορεύεσθαι, κολάζοντα τοὺσ παρανόμουσ καὶ θηριώδεισ τυράννουσ, οὕτωσ ἡ πόλισ ἀπὸ σκυτάλησ μιᾶσ καὶ τρίβωνοσ ἄρχουσα τῆσ Ἑλλάδοσ ἑκούσησ καὶ βουλομένησ, κατέλυε τὰσ ἀδίκουσ δυναστείασ καὶ τυραννίδασ ἐν τοῖσ πολιτεύμασι, καὶ πολέμουσ ἐβράβευε καὶ στάσεισ κατέπαυε, πολλάκισ οὐδ’ ἀσπίδα κινήσασα μίαν, ἀλλ’ ἕνα πέμψασα πρεσβευτήν, ᾧ πάντεσ εὐθὺσ ἐποίουν τὸ προστασσόμενον, ὥσπερ αἱ μέλισσαι φανέντοσ ἡγεμόνοσ, συντρέχοντεσ καὶ κατακοσμούμενοι.
(플루타르코스, Lycurgus, chapter 30 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION