헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

πάντων δὲ προσκυνούντων καὶ τιμώντων τὴν θεὸν θυσίαισ, καὶ τὸ σύνολον τῆσ πόλεωσ ἁπάσησ συνενθεαζούσησ, εἰσβαλεῖν τὴν Μήδειαν εἰσ τὰ βασίλεια, καὶ τόν τε Πελίαν εἰσ δεισιδαίμονα διάθεσιν ἐμβαλεῖν καὶ τὰσ θυγατέρασ αὐτοῦ διὰ τῆσ τερατείασ εἰσ τοιαύτην κατάπληξιν ἀγαγεῖν ὥστε πιστεῦσαι διότι πάρεστιν ἡ θεὸσ εὐδαίμονα ποιήσουσα τὸν οἶκον τοῦ βασιλέωσ·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 51 3:1)
πάντων οὖν μετὰ τὸ σημαινούσησ ἐπακοῦσαι τῆσ σάλπιγγοσ προσκυνούντων τὸν ἀνδριάντα τοὺσ Δανιήλου συγγενεῖσ οὐ ποιῆσαι τοῦτό φασι μὴ βουληθέντασ παραβῆναι τοὺσ πατρίουσ νόμουσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 10 268:1)
τῶν δὲ Ιοὐδαίων ὁμοῦ πάντων μιᾷ φωνῇ τὸν Ἀλέξανδρον ἀσπασαμένων καὶ κυκλωσαμένων αὐτόν, οἱ μὲν τῆσ Συρίασ βασιλεῖσ καὶ οἱ λοιποὶ τοῦτο ποιήσαντοσ κατεπλάγησαν καὶ διεφθάρθαι τῷ βασιλεῖ τὴν διάνοιαν ὑπελάμβανον, Παρμενίωνοσ δὲ μόνου προσελθόντοσ αὐτῷ καὶ πυθομένου, τί δήποτε προσκυνούντων αὐτὸν ἁπάντων αὐτὸσ προσκυνήσειεν τὸν Ιοὐδαίων ἀρχιερέα;
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 11 392:1)
πάντων δὴ σχεδὸν τῶν ὑφ’ ἡλίῳ τὰ Ῥωμαίων ὅπλα προσκυνούντων ὑμεῖσ μόνοι πολεμήσετε μηδὲ τὸ Καρχηδονίων τέλοσ σκοποῦντεσ, οἳ τὸν μέγαν αὐχοῦντεσ Ἀννίβαν καὶ τὴν ἀπὸ Φοινίκων εὐγένειαν ὑπὸ τὴν Σκιπίωνοσ δεξιὰν ἔπεσον;
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 488:1)
οὐ τοσοῦτον ὅσον Κροτωνιατῶν καὶ Μεταποντίνων καὶ Ταραντίνων καὶ τῶν ἄλλων ἀφώνων σοι ἑπομένων καὶ προσκυνούντων τὰ ἴχνη ἃ σὺ πατῶν ἀπολιμπάνοισ.
(루키아노스, Gallus, (no name) 18:13)
"εἰ τότε μὴ θῆλυ θηρίον ἐπῆλθε φλεγμαῖνον ὑπὸ πλήθουσ καὶ φορᾶσ γάλακτοσ καὶ τραφησομένου δεόμενον μᾶλλον ἢ θρέψοντοσ, ἀλλ’ ἀνήμερόν τι τελέωσ καὶ λιμῶττον, οὐκ ἂν ἔτι νῦν τὰ καλὰ ταῦτα βασίλεια καὶ ναοὶ καὶ θέατρα καὶ περίπατοι καὶ ἀγοραὶ καὶ ἀρχεῖα βοτηρικαὶ καλύβαι καὶ σταθμοὶ νομέων ἦσαν Ἀλβανὸν ἢ Τυρρηνὸν ἢ Λατῖνον ἄνδρα δεσπότην προσκυνούντων;
(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 8 5:7)
τὰ μὲν οὖν πρῶτα δύο τὴν γῆσ ἐξημέρωσιν ἐοίκε διδάσκειν, ὡσ μόριον εὐσεβείασ οὖσαν ἡ δὲ περιστροφὴ τῶν προσκυνούντων λέγεται μὲν ἀπομίμησισ εἶναι τῆσ τοῦ κόσμου περιφορᾶσ, δόξειε δ̓ ἂν μᾶλλον ὁ προσκυνῶν, ἐπεὶ πρὸσ ἑώ τῶν ἱερῶν βλεπόντων ἀπέστραπται τὰσ ἀνατολάσ, μεταβάλλειν ἑαυτὸν ἐνταῦθα καὶ περιστρέφειν ἐπὶ τὸν θεόν, κύκλον ποιῶν καὶ συνάπτων τὴν ἐπιτελείωσιν τῆσ εὐχῆσ δι’ ἀμφοῖν εἰ μὴ νὴ Δία τοῖσ Αἰγυπτίοισ τροχοῖσ αἰνίττεταί τι καὶ διδάσκει παραπλήσιον ἡ μεταβολὴ τοῦ σχήματοσ, ὡσ οὐδενὸσ ἑστῶτοσ τῶν ἀνθρωπίνων, ἀλλ’ ὅπωσ ἂν στρέφῃ καὶ ἀνελίττῃ τὸν βίον ἡμῶν ὁ θεόσ, ἀγαπᾶν καὶ δέχεσθαι προσῆκον, τὸ δὲ καθέζεσθαι προσκυνήσαντασ οἰωνισμὸν εἶναι λέγουσι τοῦ βεβαιότητα ταῖσ εὐχαῖσ καὶ διαμονὴν τοῖσ ἀγαθοῖσ ἐπιγίνεσθαι.
(플루타르코스, Numa, chapter 14 4:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION