헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τοῦτο μὲν Εὐάρεστοσ Κρὴσ, τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ διατριβόντων ἐλθὼν ἀπὸ Αἰγύπτου καθ’ ἱστορίαν τῶν περὶ τὸν θεὸν, γνώριμοσ καὶ συνήθησ ἐμοὶ γεγονὼσ ἐπὶ τῆσ ἐν Αἰγύπτῳ διατριβῆσ, ἔφη προστάξαι τὸν θεὸν αὑτῷ προτρέπειν ἐμὲ πρὸσ τοὺσ λόγουσ, ὡσ παντὸσ μᾶλλον ἐμοὶ προσήκοντοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 6:7)
ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖσ γυμνικοῖσ ἀγῶσι τὸ τὴν νόμιμον καὶ γιγνομένην μάχην ἀφέντασ τὸν ἔξωθεν τρόπον κακουργεῖν οὐ πάνυ θαρρούντων ἐστὶν ἑαυτοῖσ, οὐδ’ ἡγουμένων οἱο͂́ν τε εἶναι νικᾶν ἐκ περιουσίασ, οὕτω κἀν τοῖσ πράγμασιν ἡ παρὰ καιρὸν ἔρισ καὶ τὸ τοῦ προσήκοντοσ ἔξω σχήματοσ ἡττωμένων τοῖσ ὅλοισ εἶναι δοκεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 11:2)
καὶ μετὰ ταύτησ ἥλιόσ τε πορεύεται τὴν αὑτοῦ χώραν φυλάττων δι’ αἰῶνοσ καὶ σελήνησ φάσματα καὶ ἀστέρων φορὰ χωρεῖ καὶ ὡρῶν περίοδοι καὶ τάξεισ ἑκάστων πρὸσ ἄλληλα καὶ ἀποστάσεισ τε αἱ καθήκουσαι καὶ πάλιν ἁρμονίαι φυλάττονται, νικώσησ τῆσ ὁμολογίασ, διαφορᾶσ δὲ οὐδεμιᾶσ ἐνούσησ οὐδὲ ἐγγιγνομένησ, ἀλλὰ τῷ θεσμῷ πάντων συγκεχωρηκότων καὶ μιᾷ γνώμῃ περὶ παντὸσ τοῦ προσήκοντοσ χρωμένων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 21:5)
τίσ ἂν οὖν λόγοσ μᾶλλον σώσειε τὸ γιγνόμενον ἢ τῷ πιστεῦσαι δικαιότερον ἢ ᾧ θεοὺσ μὲν εὑρεῖν ἕκαστα τίθεμεν καὶ νῦν ἔτι σημαίνειν, πάλιν δ’ ἀρχῆσ ἴδιον φαμὲν εἶναι τὸ εὑρεῖν καὶ προστάξαι, τὸ δ’ ἀκοῦσαι καὶ μαθεῖν τοῦ χείρονοσ, οὔτε γὰρ δή που θεῶν ἅπανθ’ εὑρόντων αἰσχρὸν ἄρχοντοσ θεῖναι τὸ εὑρεῖν, εἴπερ ἄρχουσιν οἱ θεοὶ πάντων, οὔτ’ ἀρχῇ τοῦ προστάξαι προσήκοντοσ αἰσχρὸν εἰσ θεοὺσ ἀνενεγκεῖν τὴν εὑρ́εσιν, εἴπερ εὑρόντοσ μέν ἐστι σημῆναι, εὑρίσκει δὲ ὁ κρείττων ἀεί.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 31:7)
φανήσεται γὰρ οὔθ’ ὅπου ῥητορικὴ σώζεται τύραννοσ ἐγγιγνόμενοσ, μέχρι ἂν σώζηται λόγῳ, οὔτ’ αὖ ῥητορικὴ περιοῦσα ἔνθα τυραννὶσ κρατεῖ, ἀλλ’ ὅ τε ῥήτωρ πάντα πράττων ὅπωσ μηδεὶσ τύραννοσ ἐγγένηται τό τε αὑτοῦ καὶ τὸ κοινὸν ὁμοῦ προορῶν, ὅπωσ μηδεὶσ αὐτὸν τὸ λόγῳ πείθειν παρελόμενοσ αὐτὸσ ἄγῃ κατ’ ἀρχὴν τὰ πράγματα, οἵ τε τύραννοι σκοποῦντεσ καὶ φοβούμενοι τῶν πάντων οὐδὲν μᾶλλον ἢ μή τισ ἐγγένηται λέγειν καὶ πείθειν δυνατὸσ, ὅστισ συναγαγὼν τὰ πλήθη καὶ σύμβουλοσ καὶ μηνυτὴσ τοῦ προσήκοντοσ γενόμενοσ ὁμοῦ τῆσ τε ἀρχῆσ καὶ τῆσ ἐξουσίασ ἀκύρουσ καταστήσει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 75:5)
οὐδὲ τοῦ πλείονοσ αὐτοὺσ ἔχεσθαι συνείθιζεν, ἀλλὰ τοῦ προσήκοντοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 34:10)
ἐπεὶ δ’ ἅμα τ’ ἔξω τῆσ ὑποθέσεώσ ἐστι καὶ μῆκοσ ἐπεισέρχεται τοῖσ λόγοισ, παραλείψω ταῦτα, τοσοῦτον ἐπιφθεγξάμενοσ καὶ περὶ τούτου τοῦ μέρουσ, ὅτι ἐπειδὴ ἔδει στρατεύειν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, προὔκρινε τελευτᾶν, ἔργῳ μὲν ἅπασαν λύσασ αἰτίαν, δείξασ δ’ ὁπόσου τιμᾶται τὰσ πρότερον πράξεισ καὶ τὰ πολιτεύματα, καὶ ὅτι οὐδέποτε ἑκὼν εἶναι τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ προσήκοντοσ οὐδὲν πρότερον ποιήσεται, οὐ πλοῦτον, οὐ παῖδασ, οὐκ ἐλπίδασ, οὐ τὴν σωτηρίαν αὐτήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 106:2)
ὁ δ’ αὖ ταπεινότεροσ ἢ κατὰ τὴν δύναμιν ἀξιῶν φαίνεσθαι καὶ συστέλλων ἑαυτὸν ἐπίτηδεσ εἰσ τοὔλαττον ἑκὼν καὶ προχειρότεροσ ἐξαρνεῖσθαι τὰ ὄντα ἢ ὁμολογεῖν οὐ μάλα ἐν ἐλευθέροισ ἐστὶν, ἢ κἂν εἰ μικροπρεπῆ καὶ γλίσχρον καὶ τοῦ κέρδουσ ἥττω καλοίησ, τυγχάνοισ ἂν μᾶλλον τοῦ προσήκοντοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 3:8)
ἐπ’ ὠφελείᾳ γὰρ χρώμενοι ἀλλήλοισ ἀεὶ τοῦ πλείονοσ δέονται, καὶ ἔλαττον ἔχειν οἰόνται τοῦ προσήκοντοσ, καὶ μέμφονται ὅτι οὐχ ὅσων δέονται τοσούτων τυγχάνουσιν ἄξιοι ὄντεσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 140:2)
ἔστω δὴ ὀργὴ ὄρεξισ μετὰ λύπησ τιμωρίασ φαινομένησ διὰ φαινομένην ὀλιγωρίαν εἰσ αὐτὸν ἤ <τι> τῶν αὐτοῦ, τοῦ ὀλιγωρεῖν μὴ προσήκοντοσ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 2 1:1)
νῦν δ’ εἰσ τοῦθ’ ἥκει τὰ πράγματ’ αἰσχύνησ ὥστε τῶν στρατηγῶν ἕκαστοσ δὶσ καὶ τρὶσ κρίνεται παρ’ ὑμῖν περὶ θανάτου, πρὸσ δὲ τοὺσ ἐχθροὺσ οὐδεὶσ οὐδ’ ἅπαξ αὐτῶν ἀγωνίσασθαι περὶ θανάτου τολμᾷ, ἀλλὰ τὸν τῶν ἀνδραποδιστῶν καὶ λωποδυτῶν θάνατον μᾶλλον αἱροῦνται τοῦ προσήκοντοσ·
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Α 58:3)
ἀλλ’ οὐχ ὑπὲρ Φιλίππου καὶ ὧν ἐκεῖνοσ πράττει νῦν, οὐχ οὕτωσ ἔχουσιν, οὐ μόνον οὐχ Ἕλληνοσ ὄντοσ οὐδὲ προσήκοντοσ οὐδὲν τοῖσ Ἕλλησιν, ἀλλ’ οὐδὲ βαρβάρου ἐντεῦθεν ὅθεν καλὸν εἰπεῖν, ἀλλ’ ὀλέθρου Μακεδόνοσ, ὅθεν οὐδ’ ἀνδράποδον σπουδαῖον οὐδὲν ἦν πρότερον πρίασθαι.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Γ 36:2)
ταύτῃ μέντοι τῇ κατηγορίᾳ Τιμοκράτησ ἔνοχοσ καθέστηκε νυνί, καὶ δικαίωσ ἂν ὑφ’ ὑμῶν τοῦ προσήκοντοσ τύχοι τιμήματοσ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 292:2)
δεήσομαι δὲ καὶ δίκαια καὶ μέτρι’ ὑμῶν ἁπάντων, πρῶτον μὲν εὐνοϊκῶσ ἀκοῦσαί μου λέγοντοσ, εἶτ’, ἐὰν ἀδικεῖσθαι δοκῶ καὶ μὴ προσήκοντοσ ἐγκλήματοσ φεύγειν δίκην, βοηθῆσαί μοι τὰ δίκαια.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ πρὸσ Ναυσίμακον καὶ Ξενοπείθην 3:1)
ἐπειδὴ τοὺσ ἐν τῷδε τῷ τάφῳ κειμένουσ, ἄνδρασ ἀγαθοὺσ ἐν τῷ πολέμῳ γεγονότασ, ἔδοξεν τῇ πόλει δημοσίᾳ θάπτειν καὶ προσέταξεν ἐμοὶ τὸν νομιζόμενον λόγον εἰπεῖν ἐπ’ αὐτοῖσ, ἐσκόπουν μὲν εὐθὺσ ὅπωσ τοῦ προσήκοντοσ ἐπαίνου τεύξονται, ἐξετάζων δὲ καὶ σκοπῶν ἀξίωσ εἰπεῖν τῶν τετελευτηκότων ἕν τι τῶν ἀδυνάτων ηὑρ́ισκον ὄν.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐπιτάφιοσ. 2:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION