헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τάδε γὰρ ἐσ τὴν πρώτην ἠδὲ πυμάτην θίξιν ἀπηνέα καὶ ταρακτικὰ κεφαλῆσ τε καὶ αἰσθήσιοσ, ἐκ προσαγωγῆσ δὲ τὸ καστόριον ἀλεαίνει· κεφαλῇσι δὲ καὶ ἄλλωσ ξύμφορον, ὅτιπερ τὰ νεῦρα πάντη ἐνθένδε περιφύεται · νούσων δὲ νεύρων καστόριον ἰητήριον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.124)
ὕλη δὲ ἔστω ἀλεαίνουσα καὶ δάκνουσα ἐκ προσαγωγῆσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.129)
ἢν δὲ εὖ πρήσσηται μὲν, ἴσχηται δὲ τὸ αἷμα, ἐσ τἀναντία ἐκ προσαγωγῆσ ἡ μεταβολή· καὶ μηδὲν ἄγαν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.110)
Ἢν ἐκ προσαγωγῆσ ἐώσι, γυμνάσια ὀρθὰ ἐσ στέρνα καὶ ὤμουσ, χειρονομίη , ἁλτήρων βολὴ, ἔξαλσισ, καὶ ἡ ξυνευπαί δευτοσ ἐν τούτοισ ἀνείλησισ· τρῖψισ τὰ πρῶτα καὶ τὰ ὕστατα σκελῶν, κεφαλῆσ δὲ ἐσ μέσον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.52)
ἀπ’ ὀλίγου ἐκ προσαγωγῆσ, ἐσ κοτύλασ πέντε, ἢ ἓξ, ἢ πολλόν τι πλεῖον· ἢν δὲ μὴ, ὁκόσον τισ δύνηται · πολλάκι γὰρ τόδε μοῦνον ἀντὶ πάσησ τροφῆσ ἤρκεσε· γάλα δὲ ἡδὺ μὲν προσάρασθαι· πιεῖν δὲ Ῥήϊστον, στερεὸν θρέψαι, καὶ τροφῆσ ἁπάσησ ἐκ παιδὸσ ξυνηθέστερον· ἰδεῖν δὲ τερπνὸν τῇ χροιῇ· φάρμακον δὲ ἀρτηρίῃ ἄκερχνον, διαπτερῶσαι βρόγχον, ἄγειν φλέγμα, εὔπνοον , ὀλισθηρὸν δὲ τὴν κάτω διέξοδον· ἕλκεσι δὲ φάρμακον γλυκὺ καὶ ἄλλου παντὸσ εὐμενέσ τερον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.229)
ἔστω δὲ ἀντὶ τῆσ τῷ χείλει προσαγωγῆσ ἐκεῖνο ἡμῖν, ὅτι ἐν τῷ καλλίστῳ τῆσ πάσησ οἰκουμένησ ἐστίν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 1:9)
καίτοι φρουρὰν μὲν ἤδη τινὲσ ἐγκαταστᾶσαν ἐξέβαλον καὶ ὑποκύψαντεσ βίᾳ κατέδραμον, καὶ πάνθ’ ὡσ εἰπεῖν ὅσ’ ἂν ἐκ προσαγωγῆσ πραχθῇ ῥᾳδίωσ ἐπὶ καιροῦ λύεται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ δ# ὑπὲρ Θηβαίων δεύτερος 5:6)
τοὺσ παρόντασ καιρούσ, ὥστε μετέχειν ἐν μὲν τῇ ὀλιγαρχίᾳ ὀλίγουσ ἐν δὲ τῇ πολιτείᾳ τοὺσ μέσουσ, εὐετηρίασ γιγνομένησ δι’ εἰρήνην ἢ δι’ ἄλλην τιν’ εὐτυχίαν συμβαίνει πολλαπλασίου γίγνεσθαι τιμήματοσ ἀξίασ τὰσ αὐτὰσ κτήσεισ, ὥστε πάντασ πάντων μετέχειν, ὁτὲ μὲν ἐκ προσαγωγῆσ καὶ κατὰ μικρὸν γινομένησ τῆσ μεταβολῆσ καὶ λανθανούσησ, ὁτὲ δὲ καὶ θᾶττον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 5 120:1)
κοινὸν δὲ καὶ ἐν δήμῳ καὶ ὀλιγαρχίᾳ καὶ ἐν μοναρχίᾳ καὶ πάσῃ πολιτείᾳ μήτ’ αὐξάνειν λίαν μηθένα παρὰ τὴν συμμετρίαν, ἀλλὰ μᾶλλον πειρᾶσθαι μικρὰσ καὶ πολυχρονίουσ διδόναι τιμὰσ ἢ ταχὺ μεγάλασ διαφθείρονται γάρ, καὶ φέρειν οὐ παντὸσ ἀνδρὸσ εὐτυχίαν, εἰ δὲ μή, μή τοί γ’ ἀθρόασ δόντασ ἀφαιρεῖσθαι πάλιν ἀθρόασ, ἀλλ’ ἐκ προσαγωγῆσ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 5 167:1)
κοινὴ δὲ φυλακὴ πάσησ μοναρχίασ τὸ μηθένα ποιεῖν ἕνα μέγαν, ἀλλ’ εἴπερ, πλείουσ τηρήσουσι γὰρ ἀλλήλουσ, ἐὰν δ’ ἄρα τινὰ δέῃ ποιῆσαι μέγαν, μή τοι τό γε ἦθοσ θρασύν ἐπιθετικώτατον γὰρ τὸ τοιοῦτον ἦθοσ περὶ πάσασ τὰσ πράξεισ, κἂν τῆσ δυνάμεώσ τινα δοκῇ παραλύειν, ἐκ προσαγωγῆσ τοῦτο δρᾶν καὶ μὴ πᾶσαν ἀθρόαν ἀφαιρεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 5 312:1)
πάντα γὰρ ὅσα δυνατὸν ἐθίζειν εὐθὺσ ἀρχομένων βέλτιον ἐθίζειν μέν, ἐκ προσαγωγῆσ δ’ ἐθίζειν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 302:2)
εἶθ’ ὃν ὁρᾶτ’ ἐκ προσαγωγῆσ ὑμῖν φίλον, καὶ ὅπωσ ἂν ὑμᾶσ δύνασθαι νομίσῃ, οὕτω πρὸσ ὑμᾶσ εὐνοίασ ἔχοντα, τοῦτον οἰέσθε δεῖν ἰσχυρόν ποτ’ ἐᾶσαι γενέσθαι, καὶ ταῦτα δι’ ὑμῶν;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 243:1)
μετὰ δὲ κύνα μέχρι ἀρκτούρου θέροσ θερμόν‧ καύματα μεγάλα καὶ οὐκ ἐκ προσαγωγῆσ, ἀλλὰ συνεχέα καὶ βίαια‧ ὕδωρ οὐκ ἐγένετο‧ ἐτησίαι ἔπνευσαν.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, EPIDHMIWN A, ἀρ́ρωστοι τεσσαρεσ καίδεκα124)
Καὶ τοῖσι μέν γε εἰθισμένοισι δὶσ σιτέεσθαι τῆσ ἡμέρησ, δὶσ δοτέον‧ τοῖσι δὲ μονοσιτέειν εἰθισμένοισιν, ἅπαξ δοτέον τὴν πρώτην, ἐκ προσαγωγῆσ δὲ, ἢν ἐνδέχηται, καὶ τουτέοισι δὶσ δοτέον, ἤν τι δοκέῃ προσδεῖν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 4.4)
Τὸν οὖν παρὰ τὸ ἔθοσ κενεαγγήσαντα ξυμφέρει ταύτην τὴν ἡμέρην ἀντισηκῶσαι ὧδε‧ ἀῤῬιγέωσ καὶ ἀθαλπέωσ καὶ ἀταλαιπώρωσ, ταῦτα γὰρ πάντα βαρέωσ ἂν ἐνέγκοι‧ τὸ δὲ δεῖπνον συχνῷ ἔλασσον ποιήσασθαι ἢ ὅσον εἴθιστο, καὶ μὴ ξηρὸν, ἀλλὰ τοῦ πλαδαρωτέρου τρόπου‧ καὶ πιεῖν μὴ ὑδαρὲσ, μηδ’ ἔλασσον ἢ κατὰ λόγον βρώματοσ‧ καὶ τῇ ὑστεραίῃ ὀλίγα ἀριστῆσαι, ὡσ ἐκ προσαγωγῆσ ἀφίκηται ἐσ τὸ ἔθοσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 9.10)

SEARCH

MENU NAVIGATION