헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἦν τε αὖθισ ἑτέρα θαυμάσιοσ ἄφνω μεταβολή, θεόντων ἐσ αὐτὸν τῶν ἐπιφανῶν καὶ προσαγορευόντων·
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 13 4:5)
τὴν δὲ ναῦν Ἀργὼ προσαγορευθῆναι κατὰ μέν τινασ τῶν μυθογράφων ἀπὸ τοῦ τὸ σκάφοσ ἀρχιτεκτονήσαντοσ Ἄργου καὶ συμπλεύσαντοσ ἕνεκα τοῦ θεραπεύειν ἀεὶ τὰ πονοῦντα μέρη τῆσ νεώσ, ὡσ δ’ ἔνιοι λέγουσιν ἀπὸ τῆσ περὶ τὸ τάχοσ ὑπερβολῆσ, ὡσ ἂν τῶν ἀρχαίων ἀργὸν τὸ ταχὺ προσαγορευόντων.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 41 3:1)
καὶ ἡ Ναάμισ, προσαγορευόντων αὐτὴν ὀνομαστί, δικαιότερον εἶπε Μαρὰν καλεῖτέ με·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 5 419:2)
γὰρ αὐτὸ καὶ μετασχὸν τοῦ τὰ αὐτὰ κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ ὡσαύτωσ ἀεὶ τοὺσ αὐτοὺσ παίζειν τε καὶ εὐθυμεῖσθαι τοῖσ αὐτοῖσ παιγνίοισ, ἐᾷ καὶ τὰ σπουδῇ κείμενα νόμιμα μένειν ἡσυχῇ, κινούμενα δὲ τὰ αὐτὰ καὶ καινοτομούμενα, μεταβολαῖσ τε ἄλλαισ ἀεὶ χρώμενα, καὶ μηδέποτε ταὐτὰ φίλα προσαγορευόντων τῶν νέων, μήτ’ ἐν σχήμασιν τοῖσ τῶν αὑτῶν σωμάτων μήτε ἐν τοῖσ ἄλλοισ σκεύεσιν ὁμολογουμένωσ αὐτοῖσ ἀεὶ κεῖσθαι τό τ’ εὔσχημον καὶ ἄσχημον, ἀλλὰ τόν τι νέον ἀεὶ καινοτομοῦντα καὶ εἰσφέροντα τῶν εἰωθότων ἕτερον κατά τε σχήματα καὶ χρώματα καὶ πάντα ὅσα τοιαῦτα, τοῦτον τιμᾶσθαι διαφερόντωσ, τούτου πόλει λώβην οὐκ εἶναι μείζω φαῖμεν ἂν ὀρθότατα λέγοντεσ·
(플라톤, Laws, book 7 58:1)
"τῶν δὲ ξένων, ὡσ ἀπῄεσαν, ἀσπαζομένων καὶ προσαγορευόντων τὴν ἄνθρωπον, ὅπερ ὠνομάζετο, Κορώνην, συνεῖναι τὸ λόγιον, καὶ θύσαντασ ἐν ταῖσ Τεγύραισ τυχεῖν καθόδου μετ’ ὀλίγον χρόνον.
(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 517)
καθάπερ αὖ πάλιν τοῖσ ἀντιφωνοῦσιν ὀνόμασι λοιδορεῖσθαι τὸ κακόν, τὸ τὴν φύσιν ἐμποδίζον καὶ συνδέον καὶ ἴσχον καὶ κωλῦον ἱέσθαι καὶ ἰέναι κακίαν ἀπορίαν δειλίαν ἀνίαν προσαγορευόντων.
(플루타르코스, De Iside et Osiride, section 60 5:1)
παραδιδόντεσ, ἀλλ’ αἴσχιον ἀνατρέπονται καὶ πίπτουσιν, οἱ μὲν ἔχθρασ καὶ κολάσεισ ἀνιέντεσ ἀνθρώποισ πονηροῖσ, ἵν’ ἐλεήμονεσ καὶ φιλάνθρωποι καὶ συμπαθεῖσ κληθῶσιν οἱ δὲ τοὐναντίον ἀπεχθείασ καὶ κατηγορίασ οὐκ ἀναγκαίασ οὐδ’ ἀκινδύνουσ ἀναδέξασθαι πεισθέντεσ ὑπὸ τῶν ἐπαινούντων ὡσ μόνουσ ἄνδρασ καὶ μόνουσ ἀκολακεύτουσ καὶ νὴ Δία στόματα καὶ φωνὰσ προσαγορευόντων.
(플루타르코스, De vitioso pudore, section 18 7:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION