헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

"ὑμεῖσ δὲ εἰ μὲν Ἀντωνίου γνώμῃ πολεμεῖτέ μοι, κακῶσ ὁ Ἀντώνιοσ ὑπὲρ ἑαυτοῦ βουλεύεται, τὸν ἐπιόντα πόλεμον οὐ προορῶν·
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 14 9:2)
συνιόντοσ δὲ ἐσ μάχην τοῦ Μινουκίου, Φάβιοσ τὸ μέλλον ἔσεσθαι προορῶν ἐν μέσῳ τὴν στρατιὰν ἀτρεμοῦσαν ἔστησε τὴν ἑαυτοῦ, καὶ τοὺσ τοῦ Μινουκίου τραπέντασ ἀνελάμβανε, τοὺσ δ’ Ἀννίβου διώκοντασ ἀπεκρούετο.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3 2:2)
ὃ καὶ τέωσ ἄρα προορῶν ἐτόλμησεν ἐχθρῷ προσενεγκεῖν λόγον τοιόνδε, ὡσ ἀπίστῳ κατηγόρῳ διὰ τὴν ἔχθραν ἐσομένῳ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 7 5:7)
πρὸσ ἃ προορῶν ἀπειργάσατο τὸν λόγον, οἱο͂ν εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ τοῦ λόγου, ἀλλ’ ἔμοιγε δοκεῖ τῶν καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν οὐ μόνον τὰ μετὰ σπουδῆσ πραττόμενα ἀξιομνημόνευτα εἶναι, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν ταῖσ παιδιαῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 6:6)
φανήσεται γὰρ οὔθ’ ὅπου ῥητορικὴ σώζεται τύραννοσ ἐγγιγνόμενοσ, μέχρι ἂν σώζηται λόγῳ, οὔτ’ αὖ ῥητορικὴ περιοῦσα ἔνθα τυραννὶσ κρατεῖ, ἀλλ’ ὅ τε ῥήτωρ πάντα πράττων ὅπωσ μηδεὶσ τύραννοσ ἐγγένηται τό τε αὑτοῦ καὶ τὸ κοινὸν ὁμοῦ προορῶν, ὅπωσ μηδεὶσ αὐτὸν τὸ λόγῳ πείθειν παρελόμενοσ αὐτὸσ ἄγῃ κατ’ ἀρχὴν τὰ πράγματα, οἵ τε τύραννοι σκοποῦντεσ καὶ φοβούμενοι τῶν πάντων οὐδὲν μᾶλλον ἢ μή τισ ἐγγένηται λέγειν καὶ πείθειν δυνατὸσ, ὅστισ συναγαγὼν τὰ πλήθη καὶ σύμβουλοσ καὶ μηνυτὴσ τοῦ προσήκοντοσ γενόμενοσ ὁμοῦ τῆσ τε ἀρχῆσ καὶ τῆσ ἐξουσίασ ἀκύρουσ καταστήσει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 75:5)
ἐκέλευε τοίνυν Ἀθηναίουσ τῆσ μὲν διαδόσεωσ ὑπεριδεῖν, ναῦσ δὲ ποιήσασθαι ἐκ τῶν χρημάτων, πρόφασιν μὲν ὡσ ἐπὶ τὸν πόλεμον τὸν πρὸσ Αἰγινήτασ, οὗτοσ γὰρ ἐνειστήκει τότε, τῇ δ’ ἀληθείᾳ τὰ μέλλοντα ἔσεσθαι προορῶν καὶ νομίζων τὴν Μαραθῶνι μάχην ὡσπερεὶ προοίμιον γεγενῆσθαι τοῖσ Ἀθηναίοισ, εἶναι δ’ οὐ πέρασ τοῦ πολέμου τοῦ παντὸσ οὐδὲ τελευτὴν, ἀλλ’ ἀρχὴν μᾶλλον καὶ παρασκευὴν ἑτέρων ἀγώνων μειζόνων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 72:7)
ταῦτα τοίνυν ἅπανθ’, ὅσα φαίνομαι βέλτιον τῶν ἄλλων προορῶν, οὐδ’ εἰσ μίαν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὔτε δεινότητ’ οὔτ’ ἀλαζονείαν ἐπανοίσω, οὐδὲ προσποιήσομαι δι’ οὐδὲν ἄλλο γιγνώσκειν καὶ προαισθάνεσθαι πλὴν δι’ ἃν ὑμῖν εἴπω, δύο·
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῆσ Εἰρήνης 14:1)
ἵνα τοίνυν εἰδῆθ’ ὅτι καὶ τοῦτον ἀπώλεσεν, τὸν Τίμαρχον, οὐ μὰ Δί’ οὐχὶ τῶν ὑμετέρων παίδων, ὅπωσ ἔσονται σώφρονεσ, προορῶν εἰσὶ γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ νῦν σώφρονεσ·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 370:4)
χρόνου δὲ περιιόντοσ τὸν οἰκοδόμον περὶ τελευτὴν τοῦ βίου ἐόντα ἀνακαλέσασθαι τοὺσ παῖδασ εἶναι γὰρ αὐτῷ δύο, τούτοισι δὲ ἀπηγήσασθαι ὡσ ἐκείνων προορῶν, ὅκωσ βίον ἄφθονον ἔχωσι, τεχνάσαιτο οἰκοδομέων τὸν θησαυρὸν τοῦ βασιλέοσ·
(헤로도토스, The Histories, book 2, chapter 121A 2:2)
ταῦτα λέγων ὁ Μεγάβαζοσ εὐπετέωσ ἔπειθε Δαρεῖον ὡσ εὖ προορῶν τὸ μέλλον γίνεσθαι.
(헤로도토스, The Histories, book 5, chapter 24 2:1)
θεὸσ εἶναι κηδόμενοσ ὑμῶν τισ, ὃσ τὰ μέλλοντα προορῶν, δίδυμον ὑμῖν φυτεύσασ τὴν τῶν βασιλέων γένεσιν ἐκ μονογενοῦσ, εἰσ τὸ μέτριον μᾶλλον συνέστειλε.
(플라톤, Laws, book 3 93:4)
τὸ δὲ παρ’ ἡμῶν γιγνώσκεσθαι ταῦτα, ὅπερ εἶπον ἔμπροσθεν, νῦν μὲν γενόμενον οὐδὲν σοφόν ‐ ἐκ γὰρ παραδείγματοσ ὁρᾶν γεγονότοσ οὐδὲν χαλεπόν ‐ εἰ δ’ ἦν τισ προορῶν τότε ταῦτα καὶ δυνάμενοσ μετριάσαι τὰσ ἀρχὰσ καὶ μίαν ἐκ τριῶν ποιῆσαι, τά τε νοηθέντα ἂν καλὰ τότε πάντα ἀπέσωσε καὶ οὐκ ἄν ποτε ὁ Περσικὸσ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα οὐδ’ ἄλλοσ οὐδεὶσ στόλοσ ἂν ὡρ́μησε, καταφρονήσασ ὡσ ὄντων ἡμῶν βραχέοσ ἀξίων.
(플라톤, Laws, book 3 97:2)
τοιαῦτα, ἃ ἐγὼ πάλαι προορῶν ἐφοβούμην τε καὶ ὤκνουν ἅπτεσθαι τοῦ νόμου τοῦ περὶ τὴν τῶν γυναικῶν καὶ παίδων κτῆσιν καὶ τροφήν.
(플라톤, Republic, book 5 90:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION