헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καλὸν γὰρ τὴν μὲν διάνοιαν προαιρεῖσθαι τὰ βέλτιστα, τὴν δὲ παιδείαν τὴν τοῦ ῥήτοροσ καὶ τὸν λόγον πείθειν τοὺσ ἀκούοντασ·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1703)
ἐγὼ δ’ οὔτε τὸν σύμβουλον οὔτε τοὺσ χρωμένουσ ἡγοῦμαι τοῦτο δεῖν σκοπεῖν, τὸν μὲν ὅπωσ ἐρεῖ ταῦτα ἃ μηδεὶσ, τοὺσ δ’ ὅπωσ ἀκούσονται ταῦθ’ ἃ μὴ πρότερον, ἀλλ’ ὅ τι μέλλει κοινῇ συνοίσειν, τοῦτο καὶ λέγειν προαιρεῖσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 2:12)
"μηδέ τισ ἡμᾶσ λόγοσ θορυβείτω δεδιττόμενοσ, ὡσ πρὸ τοῦ κεκινημένου τὸν σώφρονα δεῖ προαιρεῖσθαι φίλον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 15:2)
ἔφησθα μὴ χρῆναι τὸν ἀγαθὸν πολίτην τὰσ ἐπιθυμίασ ἐκ παντὸσ τρόπου ζητεῖν ἀποπιμπλάναι, μήτ’ αὐτὸν ἑαυτοῦ μήτε τῶν πολιτῶν, μηδὲ τοῦτον ὁρ́ον τῆσ εὐδαιμονίασ τίθεσθαι, ἀλλὰ τὰ βέλτιστα ἀντὶ τῶν ἡδίστων προαιρεῖσθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 7:8)
ὁπότ’ ἦν ἐν τῷ τὰ δίκαια πράττειν προαιρεῖσθαι τοιοῦτόν τι λαβεῖν παρ’ αὐτῶν, πότεροι πρὸσ θεῶν πῶσ ἂν εὐπρεπῶσ εἴποιμι κοινότεροι τὴν γνώμην, καὶ εἰ μὴ τὸ ὅλον βελτίουσ, τῇ γε πόλει χρησιμώτεροι, πότερ’ οἵτινεσ προορώμενοι τὸν προσόντα κίνδυνον εἶτ’ ἐκποδὼν ἔστησαν, ἢ οἵτινεσ εἰδότεσ οὐκ ἀπώκνησαν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 149:7)
τούτων δὲ διωρισμένων, λέγωμεν πότερον ἡ ἀρετὴ ἀναμάρτητον ποιεῖ τὴν προαίρεσιν καὶ τὸ τέλοσ ὀρθόν, οὕτωσ ὥστε οὗ ἕνεκα δεῖ προαιρεῖσθαι, ἢ ὥσπερ δοκεῖ τισί, τὸν λόγον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 204:1)
οὗ μὲν οὖν ἕνεκα τὸ μέσον ἐστίν, οὗ αἰτία ἡ ἀρετὴ τῷ προαιρεῖσθαι οὗ ἕνεκα.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 209:3)
ἢ προαιρεῖσθαί γε.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 143:4)
προαίρεσισ μὲν γὰρ οὐκ ἔστι τῶν ἀδυνάτων, καὶ εἴ τισ φαίη προαιρεῖσθαι, δοκοίη ἂν ἠλίθιοσ εἶναι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 33:1)
τῷ γὰρ προαιρεῖσθαι τἀγαθὰ ἢ τὰ κακὰ ποιοί τινέσ ἐσμεν, τῷ δὲ δοξάζειν οὔ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 37:3)
δοκοῦσι δὲ οὐχ οἱ αὐτοὶ προαιρεῖσθαί τε ἄριστα καὶ δοξάζειν, ἀλλ’ ἔνιοι δοξάζειν μὲν ἄμεινον, διὰ κακίαν δ’ αἱρεῖσθαι οὐχ ἃ δεῖ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 38:4)
περὶ τὰσ σωματικὰσ ἀπολαύσεισ, περὶ ἃσ λέγομεν τὸν σώφρονα καὶ ἀκόλαστον, ὁ μὴ τῷ προαιρεῖσθαι τῶν ἡδέων διώκων τὰσ ὑπερβολάσ ‐ καὶ τῶν λυπηρῶν φεύγων, πείνησ καὶ δίψησ καὶ ἀλέασ καὶ ψύχουσ καὶ πάντων τῶν περὶ ἁφὴν καὶ γεῦσιν ‐ ἀλλὰ παρὰ τὴν προαίρεσιν καὶ τὴν διάνοιαν, ἀκρατὴσ λέγεται, οὐ κατὰ πρόσθεσιν, ὅτι περὶ τάδε, καθάπερ ὀργῆσ, ἀλλ’ ἁπλῶσ μόνον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 53:1)
τοῦτο δὲ συμβαίνει διὰ τὸ βούλεσθαι μὲν πάντασ ἢ τοὺσ πλείστουσ τὰ καλά, προαιρεῖσθαι δὲ τὰ ὠφέλιμα·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 143:4)
τῷ προαιρεῖσθαι γὰρ ὁ ἄδικοσ ἄδικοσ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 5 4:1)
ἐγὼ δ’ οἶμαι μέν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, νὴ τοὺσ θεοὺσ ἐκεῖνον μεθύειν τῷ μεγέθει τῶν πεπραγμένων καὶ πολλὰ τοιαῦτ’ ὀνειροπολεῖν ἐν τῇ γνώμῃ, τήν τ’ ἐρημίαν τῶν κωλυσόντων ὁρῶντα καὶ τοῖσ πεπραγμένοισ ἐπῃρμένον, οὐ μέντοι μὰ Δί’ οὕτω γε προαιρεῖσθαι πράττειν ὥστε τοὺσ ἀνοητοτάτουσ τῶν παρ’ ἡμῖν εἰδέναι τί μέλλει ποιεῖν ἐκεῖνοσ·
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Α 60:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION