헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τὰ δὲ πράγματα τὰ οἴκοι πονηρῶσ εἶχε·
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 191:1)
ἐπεὶ δ’ οὐκ ἐτύγχανεν οὐδὲ τοῦδε, λαθὼν ἐξέπλευσε, καὶ δεξαμένων αὐτὸν ἀσμένωσ τῶν Σύρων ἦρχε, τόν τε Λυσίαν καὶ τὸ παιδίον ἐπ’ αὐτῷ διαφθείρασ, καὶ Ἡρακλείδην ἐκβαλών, καὶ Τίμαρχον ἐπανιστάμενον ἀνελών, καὶ τἆλλα πονηρῶσ τῆσ Βαβυλῶνοσ ἡγούμενον·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 2:10)
θέρουσ ὡρ́ᾳ πονήρωσ εἶχεν ὁ στόμαχοσ καὶ δίψοσ ἦν νύκτα καὶ ἡμέραν καὶ ἱδρὼσ ἀμύθητοσ καὶ λύσισ τοῦ σώματοσ, καὶ μόλισ ἂν δύο καὶ τρεῖσ εἷλκον ἀπὸ τῆσ κλίνησ ἀναστῆναι δεόμενον·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 1:1)
ἐκ μὲν τοῦ τἀνταῦθα πονήρωσ ἔχειν, θάρσοσ τοῖσ ἐκεῖ γίγνεται πολεμίοισ, ὡσ εἰ μικρὸν ἀντίσχοιεν, οὐ περαιτέρω κινδυνεύσοντασ, ἐκ δ’ αὖ τοῦ παρὰ γνώμην ἐκεῖ πρᾶξαί τι τοῖσ ἐνταῦθα πᾶσι συγκινδυνεύειν ἐστί.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 8:9)
τῷ μὲν γὰρ πρὸσ τοὺσ Τρῶασ ἦν μόνον ἡ μάχη, τὰ δὲ τῶν οἰκείων εὐμενῆ δήπουθεν ὑπῆρχε, τῷ δ’ οὐχ ἧττον πονήρωσ εἶχε τῶν ἔξω τὰ ἔνδον καὶ πλείων ἦν ὁ φόβοσ τῶν πολιτῶν ἢ τῶν πολεμίων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 24:4)
ἐπεὶ δ’ ὅ τε χιλὸσ αὐτοῖσ ἔξω διεφθείρετο καὶ οἴκοι τε πονήρωσ ἐπεπράγεσαν καὶ οὐδ’ ἀναστραφῆναι περιῆν, ἀλλ’ ἐνέκειντο αἱ ταλαιπωρίαι δειναὶ καὶ συνεχεῖσ, καὶ τοῦτο μὲν ἡ κεφαλὴ καὶ τὰ ἐντὸσ ἐκάετο, τοῦτο δ’ οἱ νεκροὶ πολλοὶ νύκτα καὶ ἡμέραν ἑωρῶντο, πάντα δ’ ἦν μεστὰ κυλινδομένων, καὶ πιπτόντων καὶ ἀπορουμένων, ἐλπίδοσ δ’ οὐδ’ ὁτιοῦν ἐσώζετο χρηστῆσ, οὕτωσ ἤδη πανταχόθεν κατακλεισθέντεσ καὶ κρατηθέντεσ ὑπὸ τῆσ ἀηθείασ καὶ τῆσ ὑπερβολῆσ τῶν παρόντων κακῶν ἀπεσείσαντο τὸν ἡνίοχον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 131:1)
τῇ δὲ ὑστεραίᾳ μετακομισθῆναι ἐσ τὴν οἰκίαν τὴν πρὸσ τῇ κολυμβήθρᾳ καὶ θῦσαι μὲν τὰ τεταγμένα, ἔχοντα δὲ πονήρωσ ὅμωσ ἐσκαλέσαι τῶν ἡγεμόνων τοὺσ ἐπικαιριωτάτουσ καὶ ὑπὲρ τοῦ πλοῦ αὖθισ παραγγέλλειν.
(아리아노스, Anabasis, book 7, chapter 25 5:1)
ἤδη δὲ παντάπασι πονήρωσ ἔχοντα διακομισθῆναι ἐκ τοῦ παραδείσου ἐσ τὰ βασίλεια.
(아리아노스, Anabasis, book 7, chapter 25 6:3)
Κηφισόδωροσ γοῦν ὁ Ἰσοκράτουσ τοῦ ῥήτοροσ μαθητὴσ ἐν τῷ τρίτῳ τῶν πρὸσ Ἀριστοτέλην λέγει ὅτι εὑρ́οι τισ ἂν ὑπὸ τῶν ἄλλων ποιητῶν ἢ καὶ σοφιστῶν ἓν ἢ δύο γοῦν πονηρῶσ εἰρημένα, οἱᾶ παρὰ μὲν Ἀρχιλόχῳ τὸ πάντ’ ἄνδρ’ ἀποσκολύπτειν, Θεοδώρῳ δὲ τὸ κελεύειν μὲν πλέον ἔχειν, ἐπαινεῖν δὲ τὸ ἴσον, Εὐριπίδῃ τε τὸ τὴν γλῶτταν ὀμωμοκέναι φάναι καὶ Σοφοκλεῖ τὸ ἐν Αἰθίοψιν εἰρημένον τοιαῦτὰ τοί σοι πρὸσ χάριν τε κου’ βίᾳ λέγω, σὺ δ’ αὐτὸσ ὥσπερ οἱ σοφοὶ τὰ μὲν δίκαι’ ἐπαίνει, τοῦ δὲ κερδαίνειν ἔχου.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 94 3:1)
"ἐν Ἀθήναισ δὲ ἱστοροῦσιν οὐ πάνυ ἀρχαίων δυεῖν γινομένων δείπνων ἐν Λυκείῳ τε καὶ Ἀκαδημείᾳ, τοῦ μὲν εἰσ τὴν Ἀκαδήμειαν εἰσενέγκαντοσ ὀψοποιοῦ λοπάδα πρὸσ ἑτέραν τινὰ χρείαν τὸν κέραμον κατᾶξαι πάντα τοὺσ ἱεροποιοὺσ ὡσ οὐκ ἀστείασ παρεισδύσεωσ γινομένησ, δέοντοσ ἀπέχεσθαι τούτων τῶν μακρόθεν τὸν δ’ ἐν τῷ Λυκείῳ κρέασ ταριχηρὸν εἰσ τάριχοσ διασκευάσαντα μαστιγωθῆναι ὡσ παρασοφιζόμενον πονηρῶσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 14 3:2)
ἐπειδὴ δ’ ὅ τε Εὐκτήμων ἧκεν ἐκ τῆσ Λαμψάκου ἄγων τοὺσ ναύτασ οὓσ ἐμισθώσατο, καὶ ὁ στρατηγὸσ παρήγγειλεν ἀνάγεσθαι, τῷ μὲν Εὐκτήμονι ἀσθενῆσαι ἐξαίφνησ συνέβη, καὶ πάνυ πονηρῶσ διετέθη·
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Πολυκλέα περὶ τοῦ Ἐπιτριηραρχήματος 24:1)
οὐ πολλῷ χρόνῳ γὰρ ὕστερον ἢ ἐξέπεμψεν ὁ Φράστωρ τὴν τῆσ Νεαίρασ θυγατέρα, ἠσθένησε καὶ πάνυ πονηρῶσ διετέθη καὶ εἰσ πᾶσαν ἀπορίαν κατέστη.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 87:2)
ἴστε δήπου καὶ αὐτοὶ ὅσου ἀξία ἐστὶν γυνὴ ἐν ταῖσ νόσοισ, παροῦσα κάμνοντι ἀνθρώπῳ ἐπείσθη δὴ τὸ παιδίον, ὃ ἔτεκεν ἡ θυγάτηρ ἡ Νεαίρασ ταυτησὶ ὅτ’ ἐξεπέμφθη ὑπὸ τοῦ Φράστοροσ κυοῦσα, πυθομένου ὅτι οὐ Στεφάνου εἰή θυγάτηρ ἀλλὰ Νεαίρασ, καὶ ὀργισθέντοσ ἐπὶ τῇ ἀπάτῃ, πάλιν λαβεῖν καὶ ποιήσασθαι υἱὸν αὑτοῦ, λογισμὸν ἀνθρώπινον καὶ εἰκότα λογιζόμενοσ, ὅτι πονηρῶσ μὲν ἔχοι καὶ οὐ πολλὴ ἐλπὶσ εἰή αὐτὸν περιγενήσεσθαι, τοῦ δὲ μὴ λαβεῖν τοὺσ συγγενεῖσ τὰ αὑτοῦ μηδ’ ἄπαισ τετελευτηκέναι ἐποιήσατο τὸν παῖδα καὶ ἀνέλαβεν ὡσ αὑτόν·
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 88:1)
ἐμὲ δὲ ὁρῶν ἐκ τῆσ κακοπαθείασ ἔτι πονήρωσ ἔχοντα ἐνέδυσε χιτώνιον, τῆσ θυγατρὸσ ἀφελόμενοσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΕΥΒΟΙΚΟΣ ἢ ΚΥΝΗΓΟΣ. 70:1)
συμβαίνει δὲ τοὺσ κακίστουσ καὶ ἀτυχεστάτουσ ὡσ πορρωτάτω φεύγειν ἀπὸ τοῦ λόγου καὶ μὴ ἐθέλειν ἀκούειν, μηδ’ ἂν βιάζηταί τισ, ὥσπερ οἶμαι καὶ τῶν ἑλκῶν τὰ δυσχερῆ λίαν οὐκ ἐᾷ προσάψασθαι, καὶ τοῦτο αὐτὸ σημεῖόν ἐστι τοῦ πάνυ πονήρωσ αὐτὰ ἔχειν.
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 22:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION