헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

μάτην γὰρ οὐδὲν ὠφελῶν ἐμοὶ πονήσεισ, εἴ τι καὶ πονεῖν θέλεισ.
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, anapests 3:4)
χρὴ δὲ νῦν μὲν πονεῖν, ἐν ᾧ κινδυνεύομεν, τὰ δὲ κέρδη καὶ τὴν τρυφὴν ἐσ τὸν πρέποντα καιρὸν ἀναθέσθαι.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 17 5:16)
οὐδὲν γὰρ ἄλλο ἢ διοικιζομένοισ ἐῴκεσαν ἀντὶ ἀρχόντων καὶ πονοῦσιν ὑπὲρ τοῦ πονεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 16:3)
τοιαῦτα ὁ πόλεμοσ τοῖσ ἐθέλουσι πονεῖν καὶ ταλαιπωρεῖν ἐθέλει χαρίζεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 8:8)
τὸ δ’ ὡσ ἀληθῶσ κουφότητοσ καὶ ἀνοίασ καὶ τῆσ περὶ τὸν Μαργίτην, ὡσ εἰπεῖν, συμμορίασ, εἰκῆ πονεῖν καὶ πράττειν διὰ κενῆσ καὶ εἰσ οὐδὲν δέον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 8:8)
οὐ γὰρ ὥσπερ αἱ βάναυσοι τὰ σώματα ἀχρεῖα ποιοῦσιν, ἀλλὰ δυνάμενα θυραυλεῖν καὶ πονεῖν, ἔτι δὲ δυνάμενα κινδυνεύειν πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ·
(아리스토텔레스, 경제학, Book 1 13:2)
βούλονται γὰρ πονεῖν, ὅταν ᾖ ἆθλον καὶ ὁ χρόνοσ ὡρισμένοσ.
(아리스토텔레스, 경제학, Book 1 31:3)
οὐδὲ τῶν τοιούτων οὐδεὶσ ἀνδρεῖοσ, καθάπερ καὶ Ἀγάθων φησὶ φαῦλοι βροτῶν γὰρ τοῦ πονεῖν ἡσσώμενοι,θανεῖν ἐρῶσιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 43:1)
ἀλλ’ οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον ἀλλὰ τὸ μὲν ὡσ ὕλη τὸ δ’ ὡσ ὅθεν ἡ κίνησισ, καὶ ἀλλήλων αἴτια οἱο͂ν τὸ πονεῖν τῆσ εὐεξίασ καὶ αὕτη τοῦ πονεῖν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 17:1)
σπουδάζειν δὲ καὶ πονεῖν παιδιᾶσ χάριν ἠλίθιον φαίνεται καὶ λίαν παιδικόν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 82:3)
ἀναπαύσει γὰρ ἐοίκεν ἡ παιδιά, ἀδυνατοῦντεσ δὲ συνεχῶσ πονεῖν ἀναπαύσεωσ δέονται.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 82:5)
καὶ γὰρ ἐν ταῖσ ἄλλαισ ἐπιμελείαισ, περὶ ὅσασ ἐστὶν ἐπιστήμη, τοῦτ’ ἀληθὲσ μὲν εἰπεῖν, ὅτι οὔτε πλείω οὔτε ἐλάττω δεῖ πονεῖν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν, ἀλλὰ τὰ μέσα καὶ ὡσ ὁ ὀρθὸσ λόγοσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 4:2)
τὸ μὲν γὰρ δυνάμενον τῇ διανοίᾳ προορᾶν ἄρχον φύσει καὶ δεσπόζον φύσει, τὸ δὲ δυνάμενον τῷ σώματι ταῦτα πονεῖν ἀρχόμενον καὶ φύσει δοῦλον·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 10:1)
ἔτι δὲ ἀνδρείασ ἐστὶ καὶ τὸ πονεῖν καὶ καρτερεῖν καὶ αἱρεῖσθαι ἀνδραγαθίζεσθαι.
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 19:1)
ὦ πολλὰ δὴ τῷ δεσπότῃ ταὐτὸν θύμον φαγόντεσ, ἄνδρεσ φίλοι καὶ δημόται καὶ τοῦ πονεῖν ἐρασταί, ἴτ’ ἐγκονεῖτε σπεύδεθ’, ὡσ ὁ καιρὸσ οὐχὶ μέλλειν, ἀλλ’ ἔστ’ ἐπ’ αὐτῆσ τῆσ ἀκμῆσ, ᾗ δεῖ παρόντ’ ἀμύνειν.
(아리스토파네스, Plutus, Parodos1)

SEARCH

MENU NAVIGATION