헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

αἰνότατον δ’ ἐνιαυτὸν ἐπὶ χθόνα πουλυβότειραν ποίησ’ ἀνθρώποισ καὶ κύντατον·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 32:3)
παῖδεσ δ’ εὐφροσύνῃ νεοθηλέι κυδιόωσι παρθενικαί τε χοροῖσ πολυανθέσιν εὔφρονι θυμῷ παίζουσαι σκαίρουσι κατ’ ἄνθεα μαλθακὰ ποίησ, οὕσ κε σὺ τιμήσῃσ, σεμνὴ θεά, ἄφθονε δαῖμον.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Γῆν Μητέρα Πάντων 2:7)
ὡσ δ’ ὁπότ’ ἀγραύλοιο κατ’ ἴχνια σημαντῆροσ μυρία μῆλ’ ἐφέπονται ἄδην κεκορημένα ποίησ εἰσ αὖλιν, ὁ δέ τ’ εἶσι πάροσ σύριγ γι λιγείῃ καλὰ μελιζόμενοσ νόμιον μέλοσ, ὧσ ἄρα τοίγε ὡμάρτευν·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 10:29)
δένδρεα μὲν καρπὸν χέον ἄσπετον, ἀμφὶ δὲ ποσσὶν αὐτομάτη φύε γαῖα τερείνησ ἄνθεα ποίησ.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 19:35)
ἀλλ’ ἐπεὶ οὖν ἱκόμεσθα, καὶ οὔ νύ τισ ἄλλοσ ἔπεισιν, εἰ δ’ ἄγε μολπῇ θυμὸν ἀφειδείωσ κορέσωμεν μειλιχίῃ, τὰ δὲ καλὰ τερείνησ ἄνθεα ποίησ λεξάμεναι τότ’ ἔπειτ’ αὐτὴν ἀπονισσόμεθ’ ὡρ́ην.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 15:4)
ποίησ γε μὲν ὑψόθι μακροὶ βλάστεον ὁρ́πηκεσ·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 23:4)
ποτὶ καὶ ἡ τῶν κεράτων πρὸ τοῦ στόματοσ ἔκφυσισ εἴργει τῆσ ποίησ ἅπτεσθαι τὸ στόμα.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.353)
κατὰ δὲ ἀπαγγελίαν, τουτέστι κατὰ λέξιν, σφοδρότησ γίνεται, ὅταν ὑπερβολὰσ ποιῇσ ἐν τῷ λόγῳ, οἱο͂ν πλούσιοσ, θρασύσ, μέγα φρονῶν, μέγα φθεγγόμενοσ, βίαιοσ, ἀναιδήσ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σφοδρότητοσ. 11:1)
καὶ ὅταν πάθοσ ποιῇσ, μὴ λέγε ἐνθύμημα ἢ γὰρ ἐκκρούσει τὸ πάθοσ ἢ μάτην εἰρημένον ἔσται τὸ ἐνθύμημα·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 17 8:1)
κἂν μὲν θέσπιε κοῦρε ποιῇσ ταῦθ’ ὡσ ἐπιτέλλω, αἰετὸσ ἐν νεφέλῃσι γενήσεαι·
(아리스토파네스, Birds, Lyric-Scene, iambics 1:9)
ἢν ταῦτα ποιῇσ ἁγὼ φράζω, καὶ πρὸσ τούτοισ προσέχῃσ τὸν νοῦν, ἕξεισ ἀεὶ στῆθοσ λιπαρόν, χροιὰν λαμπράν, ὤμουσ μεγάλουσ, γλῶτταν βαιάν, πυγὴν μεγάλην, πόσθην μικράν.
(아리스토파네스, Clouds, Agon, pnigos1)
τί δ’ ἄλλο γ’ ἢν ταυτὶ ποιῇσ, οὐδέν σε κωλύσει σεαυτὸν ἐμβαλεῖν ἐσ τὸ βάραθρον μετὰ Σωκράτουσ καὶ τὸν λόγον τὸν ἥττω.
(아리스토파네스, Clouds, Agon, antipnigos1)
οὐκοῦν κελητίζεισ, ὅταν Φαίδραν ποιῇσ;
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics 1:1)
ὅταν σατύρουσ τοίνυν ποιῇσ, καλεῖν ἐμέ, ἵνα συμποιῶ σοὔπισθεν ἐστυκὼσ ἐγώ.
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics 1:4)
ταῦροι δὲ χλοερῆσ κεκορηότεσ ὑψόθι ποίησ, κεκλιμένοι βαρύγουνον ἐπ’ ἰσχίον εὐνάζοντο.
(콜루토스, Rape of Helen, book 159)

SEARCH

MENU NAVIGATION