헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τὸ δὲ μέγιστον καὶ κάλλιστον ἐπιτρέψαι τύχῃ λίαν πλημμελὲσ ἂν εἰή.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 94:2)
ἱερῶν καὶ θυσιῶν ἡγεμονίαν ἔχειν καὶ πάντα δι’ ἐκείνου πράττεσθαι τὰ πρὸσ τοὺσ θεοὺσ ὅσια, ἔπειτα νόμων τε καὶ πατρίων ἐθισμῶν φυλακὴν ποιεῖσθαι καὶ παντὸσ τοῦ κατὰ φύσιν ἢ κατὰ συνθήκασ δικαίου προνοεῖν τῶν τε ἀδικημάτων τὰ μέγιστα μὲν αὐτὸν δικάζειν, τὰ δ’ ἐλάττονα τοῖσ βουλευταῖσ ἐπιτρέπειν προνοούμενον ἵνα μηδὲν γίγνηται περὶ τὰσ δίκασ πλημμελέσ, βουλήν τε συνάγειν καὶ δῆμον συγκαλεῖν καὶ γνώμησ ἄρχειν καὶ τὰ δόξαντα τοῖσ πλείοσιν ἐπιτελεῖν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 14 2:1)
οὐ γὰρ ᾤοντο δεῖν ἐπίφθονον ὄνομα καὶ βαρὺ θέσθαι τινὶ ἀρχῇ πόλιν ἐλευθέραν ἐπιτροπευούσῃ, τῶν τε ἀρχομένων ἕνεκα, ἵνα μηθὲν ἐπὶ ταῖσ μισουμέναισ προσηγορίαισ ἐκταράττωνται, καὶ τῶν παραλαμβανόντων τὰσ ἀρχὰσ προνοίᾳ, μή τι λάθωσιν ἢ παθόντεσ ὑφ’ ἑτέρων πλημμελὲσ ἢ δράσαντεσ αὐτοὶ τοὺσ πέλασ, ὧν φέρουσιν αἱ τοιαῦται δυναστεῖαι·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 73 2:2)
ἢν γὰρ καί τι πλημμελέσ σε δρᾷ, τάφοσ σ’ ὅδ’ ἂν ῥύσαιτο φάσγανόν τε σόν.
(에우리피데스, Helen, episode, dialogue 18:17)
χρόνον μὲν ἤδη συμμάχοισι χρώμεθα ὅσονπερ ἐν γῇ τῇδ’ Ἀχαιικὸσ λεώσ, κοὐδὲν πρὸσ αὐτῶν οἶδα πλημμελὲσ κλύων·
(에우리피데스, Rhesus, episode, antistrophe 1 1:16)
τὸ δὲ ἄχρηστον φίλον ὁμολογεῖν πλημμελέσ.
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 202:3)
ταῦτα δὲ πάντα εἰ μὲν ἀληθῶσ τισ ἢ μὴ τούτων εἴρηκε, χαλεπὸν καὶ πλημμελὲσ οὕτω μεγάλα κλεινοῖσ καὶ παλαιοῖσ ἀνδράσιν ἐπιτιμᾶν·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 162:1)
καὶ γὰρ ἄν, ὦ Κρίτων, πλημμελὲσ εἰή ἀγανακτεῖν τηλικοῦτον ὄντα εἰ δεῖ ἤδη τελευτᾶν.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Κρίτων 3:5)
εὖ γὰρ ἴσθι, ἦ δ’ ὅσ, ὦ ἄριστε Κρίτων, τὸ μὴ καλῶσ λέγειν οὐ μόνον εἰσ αὐτὸ τοῦτο πλημμελέσ, ἀλλὰ καὶ κακόν τι ἐμποιεῖ ταῖσ ψυχαῖσ.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 928:1)
καὶ ὁ Γλαύκων γελάσασ, ἀλλ’, ὦ Σώκρατεσ, ἔφη, ἐάν τι πάθωμεν πλημμελὲσ ὑπὸ τοῦ λόγου, ἀφίεμέν σε ὥσπερ φόνου καὶ καθαρὸν εἶναι καὶ μὴ ἀπατεῶνα ἡμῶν.
(플라톤, Republic, book 5 36:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION