헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

πλεοναχῶσ δὲ λεγομένησ τῆσ ἀκολασίασ, ὅτι μὲν περὶ ἡδονάσ τινασ καὶ λύπασ εἰσί, φανερόν, καὶ ὅτι ἐν τῷ περὶ ταύτασ διακεῖσθαί πωσ καὶ ἀλλήλων διαφέρουσι καὶ τῶν ἄλλων·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 56:3)
περὶ φιλίασ, τί ἐστι καὶ ποῖόν τι, καὶ τίσ ὁ φίλοσ, καὶ πότερον ἡ φιλία μοναχῶσ λέγεται ἢ πλεοναχῶσ, καὶ εἰ πλεοναχῶσ, πόσα ἐστίν, ἔτι δὲ πῶσ χρηστέον τῷ φίλῳ καὶ τί τὸ δίκαιον τὸ φιλικόν, ἐπισκεπτέον οὐθενὸσ ἧττον τῶν περὶ τὰ ἤθη καλῶν καὶ αἱρετῶν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 3:1)
ἐπεὶ οὖν τὰ ἀγαθὰ πλεοναχῶσ τὸ μὲν γὰρ τῷ τοιόνδ’ εἶναι λέγομεν ἀγαθόν, τὸ δὲ τῷ ὠφέλιμον καὶ χρήσιμον, ἔτι δὲ τὸ ἡδὺ τὸ μὲν ἁπλῶσ καὶ ἀγαθὸν ἁπλῶσ, τὸ δὲ τινὶ καὶ φαινόμενον ἀγαθόν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 35:1)
ἢ πλεοναχῶσ λέγεται ἡ εὐτυχία;
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 33:1)
εἰ δ’ οὕτωσ, οὐκ ἔσονται οὐσίαι οἱ ἀριθμοί, ἀλλὰ δῆλον ὅτι, εἴπερ ἐστί τι ἓν αὐτὸ καὶ τοῦτό ἐστιν ἀρχή, πλεοναχῶσ λέγεται τὸ ἕν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 222:1)
τοῦτο γὰρ οὐκ ἐνδέχεται πλεοναχῶσ ἔχειν, ὥστ’ οὐδὲ ἄλλωσ καὶ ἄλλωσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 60:2)
ἤδη γὰρ πλεοναχῶσ ἂν ἔχοι.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 60:3)
ὥστε φανερὸν ὅτι ὁσαχῶσ τε ἡ ἀρχὴ λέγεται, τοσαυταχῶσ καὶ τὸ πέρασ, καὶ ἔτι πλεοναχῶσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 198:2)
λέγεται δ’ ἡ οὐσία, εἰ μὴ πλεοναχῶσ, ἀλλ’ ἐν τέτταρσί γε μάλιστα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 18:1)
ἢ καὶ ὁ ὁρισμὸσ ὥσπερ καὶ τὸ τί ἐστι πλεοναχῶσ λέγεται;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 44:2)
ὅταν δή τισ ζητῇ τὸ αἴτιον, ἐπεὶ πλεοναχῶσ τὰ αἴτια λέγεται, πάσασ δεῖ λέγειν τὰσ ἐνδεχομένασ αἰτίασ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 54:1)
πλεοναχῶσ δὲ λεγομένου οἱ συγκεφαλαιούμενοι τρόποι εἰσὶ τέτταρεσ τῶν πρώτων καὶ καθ’ αὑτὰ λεγομένων ἓν ἀλλὰ μὴ κατὰ συμβεβηκόσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 3:2)
εἰ δὴ τὸ μὴ ὂν λέγεται πλεοναχῶσ, καὶ μήτε τὸ κατὰ σύνθεσιν ἢ διαίρεσιν ἐνδέχεται κινεῖσθαι μήτε τὸ κατὰ δύναμιν τὸ τῷ ἁπλῶσ ὄντι ἀντικείμενον τὸ γὰρ μὴ λευκὸν ἢ μὴ ἀγαθὸν ὅμωσ ἐνδέχεται κινεῖσθαι κατὰ συμβεβηκόσ, εἰή γὰρ ἂν ἄνθρωποσ τὸ μὴ λευκόν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 179:4)
δῆλον δ’ ὅτι πλεοναχῶσ τοῦ φιλοτοιούτου λεγομένου οὐκ ἐπὶ τὸ αὐτὸ φέρομεν ἀεὶ τὸ φιλότιμον, ἀλλ’ ἐπαινοῦντεσ μὲν ἐπὶ τὸ μᾶλλον ἢ οἱ πολλοί, ψέγοντεσ δ’ ἐπὶ τὸ μᾶλλον ἢ δεῖ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 101:2)
ἀκολουθεῖ δ’ ὡσ ἐπὶ τὸ πολύ, ἐὰν θάτερον πλεοναχῶσ λέγηται, καὶ θάτερον πλεοναχῶσ λέγεσθαι, οἱο͂ν εἰ τὸ δίκαιον, καὶ τὸ ἄδικον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 6:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION