헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

̓ ἀλλ̓ οὐ πλάγιόν γε ἦν τὸ κλυδώνιον.
(아리아노스, Periplus Ponti Euxini, chapter 3 7:1)
γράφουσι δὲ τοὺσ στίχουσ οὐκ εἰσ τὸ πλάγιον ἐκτείνοντεσ, ὥσπερ ἡμεῖσ, ἀλλ’ ἄνωθεν κάτω καταγράφοντεσ εἰσ ὀρθόν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 2, chapter 57 4:2)
οὔθ’ ἡ ἄνω οὔθ’ ἡ εἰσ τὸ πλάγιον διὰ τῶν κρούσεων φορά, οὔθ’ ἡ κάτω διὰ τῶν ἰδίων βαρῶν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 61:4)
"Πρηστῆρασ ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ κάθεσιν νέφουσ εἰσ τοὺσ κάτω τόπουσ στυλοειδῶσ ὑπὸ πνεύματοσ ἀθρόου ὠσθέντοσ καὶ διὰ τοῦ πνεύματοσ πολλοῦ φερομένου, ἅμα καὶ τὸ νέφοσ εἰσ τὸ πλάγιον ὠθοῦντοσ τοῦ ἐκτὸσ πνεύματοσ·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 104:4)
ἔστι δὲ Ῥωμαίοισ νόμιμον, ὅταν πολεμίων παραδιδόντων τὰ ὅπλα γένωνται κύριοι, δύο καταπήττειν ξύλα ὀρθὰ καὶ τρίτον ἐφαρμόττειν αὐτοῖσ ἄνωθεν πλάγιον, ἔπειθ’ ὑπάγειν τοὺσ αἰχμαλώτουσ ὑπὸ ταῦτα καὶ διελθόντασ ἀπολύειν ἐλευθέρουσ ἐπὶ τὰ σφέτερα.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 22 9:2)
ἔστι δ’ ὁ χιτὼν οὗτοσ οὐκ ἐκ δυοῖν περιτμημάτων, ὥστε ῥαπτὸσ ἐπὶ τῶν ὤμων εἶναι καὶ τῶν παρὰ πλευράν, φάρσοσ δ’ ἓν ἐπίμηκεσ ὑφασμένον σχιστὸν ἔχει βροχωτῆρα πλάγιον, ἀλλὰ κατὰ μῆκοσ ἐρρωγότα πρόσ τε τὸ στέρνον καὶ μέσον τὸ μετάφρενον·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 203:1)
κατὰ δὲ τὸ πλάγιον ἐκ τῆσ παρακειμένησ φλεβὸσ τῆσ ἁπλῆσ ἐγχωρεῖ λαβεῖν αὐτό.
(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 681)
Ἔπειτα χρὴ μεσηγὺ δύο στύλων στρωτῆρα πλάγιον εὖ προσδῆσαι, ἔπειτα ὑπερενεγκεῖν τὴν χεῖρα ξὺν τῷ ξύλῳ ὑπὲρ τοῦ στρωτῆροσ, ὅκωσ ἡ μὲν χεὶρ ἐπὶ θάτερα ἐῄ, ἐπὶ θάτερα δὲ τὸ σῶμα, κατὰ δὲ τὴν μασχάλην ὁ στρωτήρ‧ κἄπειτα ἐπὶ μὲν θάτερα τὴν χεῖρα καταναγκάζειν ξὺν τῷ ξύλῳ περὶ τὸν στρωτῆρα, ἐπὶ θάτερα δὲ τὸ ἄλλο σῶμα.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 7.3)
Πάνυ μὴν ἱκανῶσ ἔχει, καὶ περὶ μέγα ἕδοσ θεσσαλικὸν ἀναγκάζειν, ἢν νεαρὸν ἐῄ τὸ ὀλίσθημα‧ ἐσκευάσθαι μέντοι χρὴ τὸ ξύλον οὕτωσ, ὥσπερ εἴρηται‧ ἀτὰρ τὸν ἄνθρωπον καθίσαι πλάγιον ἐπὶ τῷ δίφρῳ‧ κἄπειτα τὸν βραχίονα ξὺν τῷ ξύλῳ ὑπερβάλλειν ὑπὲρ τοῦ ἀνακλισμοῦ, καὶ ἐπὶ μὲν θάτερα τὸ σῶμα καταναγκάζειν, ἐπὶ δὲ θάτερα τὸν βραχίονα σὺν τῷ ξύλῳ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 7.9)
Οἷσι δ’ ἂν ἤδη ἀνδράσιν ἐοῦσιν ἐκπέσῃ ὁ ὦμοσ, καὶ μὴ ἐμβληθῇ, ἡ ἐπωμὶσ ἀσαρκοτέρη γίνεται, καὶ ἡ ἕξισ λεπτὴ ἡ κατὰ τοῦτο τὸ μέροσ‧ ὅταν μέντοι ὀδυνώμενοι παύσωνται, ὁκόσα μὲν δεῖ ἐργάζεσθαι ἐπάραντασ τὸν ἀγκῶνα ἀπὸ τῶν πλευρέων ἐσ τὸ πλάγιον, ταῦτα μὲν οὐ δύνανται ἅπαντα ὁμοίωσ ἐργάζεσθαι‧ ὁκόσα δὲ δεῖ ἐργάζεσθαι, παραφέροντασ τὸν βραχίονα παρὰ τὰσ πλευρὰσ, ἢ ἐσ τοὐπίσω, ἢ ἐσ τοὔμπροσθεν, ταῦτα δὲ δύνανται ἐργάζεσθαι‧ καὶ γὰρ ἂν ἀρίδα ἑλκύσαιεν, καὶ πρίονα, καὶ πελεκήσαιεν ἂν, καὶ σκάψαιεν ἂν, μὴ κάρτα ἄνω αἴροντεσ τὸν ἀγκῶνα, καὶ τἄλλα ὅσα ἐκ τῶν τοιούτων σχημάτων ἐργάζονται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 12.3)
Εἰ δὲ μὴ κατεαγείη μὲν οὕτωσ, παρολισθάνοι δὲ ἐσ τὸ πλάγιον ἢ τῇ ἢ τῇ, ἐσ τὴν φύσιν μὲν ἀπαγαγεῖν ἂν δέοι, ἀναγαγόντα τὸν ὦμον σὺν τῷ βραχίονι, ὥσπερ καὶ πρόσθεν εἴρηται‧ ὅταν δὲ ἵζηται ἐσ τὴν ἀρχαίην φύσιν, ταχείη ἂν ἡ ἄλλη ἰητρείη εἰή.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 16.1)
Ὅσα δὲ τῶν ἄνωθεν παρολισθάνοντα ἐσ τὸ πλάγιον ἦλθεν, ἢ ἐσ τὸ κατωτέρω, συμπορσύνοι ἂν τὴν κατόρθωσιν, εἰ ὁ μὲν ἄνθρωποσ ὕπτιοσ κέοιτο, κατὰ δὲ τὸ μεσηγὺ τῶν ὠμοπλατέων ὑψηλότερόν τι ὀλίγῳ ὑποκέοιτο, ὡσ περιῤῬηδὲσ ἐῄ τὸ στῆθοσ ὡσ μάλιστα‧ καὶ τὸν βραχίονα εἰ ἀνάγοι τισ παρὰ τὰσ πλευρὰσ παρατεταμένον, ὁ δὲ ἰητρὸσ τῇ μὲν ἑτέρῃ χειρὶ ἐσ τὴν κεφαλὴν τοῦ βραχίονοσ ἐμβαλὼν τὸ θέναρ τῆσ χειρὸσ ἀπωθέοι, τῇ δὲ ἑτέρῃ τὰ ὀστέα τὰ κατεηγότα εὐτεθίζοι, οὕτωσ ἂν μάλιστα ἐσ τὴν φύσιν ἄγοι‧ ἀτὰρ, ὥσπερ ἤδη εἴρηται, οὐ μάλα τὸ ἄνωθεν ὀστέον ἐσ τὸ κάτω φιλέει ὑποδύνειν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 16.3)
Ἀγκῶνοσ δὲ ἄρθρον παραλλάξαν μὲν ἢ παραρθρῆσαν πρὸσ πλευρὴν ἢ ἔξω, μένοντοσ τοῦ ὀξέοσ τοῦ ἐν τῷ κοίλῳ τοῦ βραχίονοσ, ἐσ εὐθὺ κατατείναντα, τὸ ἐξέχον ἀπωθεῖν ὀπίσω καὶ ἐσ τὸ πλάγιον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 17.1)
Τουτέοισι κατάτασισ ἰσχυρὴ ποιητέη‧ καὶ τὸ μὲν ἐξέχον ἀπωθέειν, τὸ δὲ ἕτερον ἀντωθέειν, δύο εἴδεα ἅμα, ἐσ τοὐπίσω καὶ ἐσ τὸ πλάγιον, ἢ χερσὶν ἐπὶ τραπέζησ, ἢ πτέρνῃ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 27.2)
Ὁκόσοισι δὲ τὸ ὀστέον ἐσ τὸ πλάγιον κατάγνυται, ἡ μὲν ἰήσισ ἡ αὐτή‧ τὴν δὲ διόρθωσιν δηλονότι χρὴ ποιέεσθαι, οὐκ ἰσόῤῬοπον ἀμφοτέρωθεν, ἀλλὰ τό τε ἐκκεκλιμένον ὠθέειν ἐσ τὴν φύσιν, ἔκτοσθεν ἀναγκάζοντα, καὶ ἐσματτευόμενον ἐσ τοὺσ μυκτῆρασ, καὶ τὰ εἴσω Ῥέψαντα διορθοῦν ἀόκνωσ, ἔστ’ ἂν κατορθώσῃσ, εὖ εἰδότα, ὅτι, ἢν μὴ αὐτίκα κατορθώσῃσ, οὐχ οἱο͂́ν τε μὴ οὐχὶ διεστράφθαι τὴν Ῥῖνα.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 38.1)

SEARCH

MENU NAVIGATION