헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπεὶ δὲ καὶ πικροῦ χείματοσ ἄλλο μῆχαρ βριθύτερον πρόμοισιν μάντισ ἔκλαγξεν προφέρων Ἄρτεμιν, ὥστε χθόνα βάκ‐ τροισ ἐπικρούσαντασ Ἀτρεί‐ δασ δάκρυ μὴ κατασχεῖν·
(아이스킬로스, 아가멤논, choral, strophe 4 1:2)
πικροῦ δ’ ἔκυρσασ, ὦ κόρη, τῶν σῶν γάμων μνηστῆροσ.
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, lyric 2:15)
πιπίσκειν δὲ καὶ τὸ ἀπόβρεγμα ἢ χυλὸν αὐτέου πρὸ τῆσ τροφῆσ, ὁκόσον κυάθουσ δύο τοῦ ἀποβρέγματοσ, ἢ κύαθον πικροῦ τοῦ χυλοῦ ξὺν ὕδατοσ κυάθοισ δύο.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.81)
πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα τούτοισ ὅμοια προσθεὶσ καὶ οὐδενὸσ οὔτε πικροῦ πράγματοσ οὔτε βλασφήμου ὀνόματοσ φεισάμενοσ, τελευτῶν ἐκεῖνον ἔτι προσέθηκεν τὸν λόγον, ἐφ’ ᾧ μάλιστα ἡ πληθὺσ ἠγανάκτησεν, ὅτι χρόνον οὐδένα παύσεται στασιάζουσα περὶ παντὸσ χρήματοσ ἡ πόλισ, ἀλλ’ αἰεί τινα καινὴν ἐπὶ παλαιᾷ νοσήσει νόσον, ἑώσ ἂν ἡ τῶν δημάρχων ἐξουσία διαμένῃ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 44 13:1)
ἐόντοσ τοῦ Ἀστυάγεοσ πικροῦ ἐσ τοὺσ Μήδουσ, συμμίσγων ἑνὶ ἑκάστῳ ὁ Ἅρπαγοσ τῶν πρώτων Μήδων ἀνέπειθε ὡσ χρὴ Κῦρον προστησαμένουσ Ἀστυάγεα παῦσαι τῆσ βασιληίησ.
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 123 3:2)
τοῦ καὶ ὀλίγῳ τι πρότερον τούτων μνήμην εἶχον, φάμενοσ ἐν αὐτῷ κρήνην ὕδατοσ πικροῦ εἶναι, ἀπ’ ἧσ τὸ ὕδωρ ἀπορρέον τὸν Ὕπανιν ἄποτον ποιέειν.
(헤로도토스, The Histories, book 4, chapter 81 3:3)
ἰσχυρότατον δ’ ἐστὶ τοῦ μὲν γλυκέοσ τὸ γλυκύτατον, τοῦ δὲ πικροῦ τὸ πικρότατον, τοῦ δὲ ὀξέοσ τὸ ὀξύτατον, ἑκάστου δὲ πάντων τῶν ἐνεόντων ἡ ἀκμή.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, xiv.9)
τοῦτ’ ἄρα πικροῦ τινοσ ᾐσθόμην τί βουλόμενοσ δὲ ταῦτα ἔπραξε;
(루키아노스, Cataplus, (no name) 11:19)
τὸν δὲ Ἡρόδοτον οἶδα εἰπόντα ὡσ ἐσ τὸν ποταμὸν τὸν Ὕπανιν ἐκδίδωσιν ὕδατοσ πικροῦ πηγή.
(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 35 17:2)
ὅσον μὲν οὖν ἂν παλαιότατον ὂν τῆσ σαρκὸσ τακῇ, δύσπεπτον γιγνόμενον μελαίνει μὲν ὑπὸ παλαιᾶσ συγκαύσεωσ, διὰ δὲ τὸ πάντῃ διαβεβρῶσθαι πικρὸν ὂν παντὶ χαλεπὸν προσπίπτει τοῦ σώματοσ ὅσον ἂν μήπω διεφθαρμένον ᾖ, καὶ τοτὲ μὲν ἀντὶ τῆσ πικρότητοσ ὀξύτητα ἔσχεν τὸ μέλαν χρῶμα, ἀπολεπτυνθέντοσ μᾶλλον τοῦ πικροῦ, τοτὲ δὲ ἡ πικρότησ αὖ βαφεῖσα αἵματι χρῶμα ἔσχεν ἐρυθρώτερον, τοῦ δὲ μέλανοσ τούτῳ συγκεραννυμένου χλοῶδεσ·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 431:1)
Ἀλκμαίων τῆσ μὲν ὑγείασ εἶναι συνεκτικὴν τὴν ἰσονομίαν τῶν δυνάμεων, ὑγροῦ ξηροῦ ψυχροῦ θερμοῦ πικροῦ γλυκέοσ καὶ τῶν λοιπῶν·
(위 플루타르코스, Placita Philosophorum, book 5, Περὶ ὑγείασ καὶ νόσου καὶ γήρωσ. 1:1)
τότε οἱ πρὶν ἐπονείδιστοι καὶ πλησίον τοῦ ᾅδου, μᾶλλον δ̓ ἐπ̓ αὐτῷ βεβηκότεσ, ἀντὶ πικροῦ καὶ δυσαιάκτου μόρου, κώθωνα σωτήριον συστησάμενοι, τὸν εἰσ πτῶσιν αὐτοῖσ καὶ τάφον ἡτοιμασμένον τόπον κλισίαισ κατεμέρισαν πλήρεισ χαρμονῆσ.
(70인역 성경, Liber Maccabees III 6:31)
πῶσ σ’ ἀποσπάσω πικροῦ·
(소포클레스, Ajax, episode 1:20)
νοούμενοσ τὰ λοιπὰ τοῦ πικροῦ βίου, οἱο͂ν βιῶναι σφὼ πρὸσ ἀνθρώπων χρεών.
(소포클레스, 오이디푸스 튀란노스, episode 3:7)
ὢ πικροῦ νάματοσ.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume III, book 9, chapter 378)

SEARCH

MENU NAVIGATION