헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τῆσ γὰρ γῆσ οὔσησ χαλεπῆσ ὁδευθῆναι διὰ πλῆθοσ ἑρπετῶν, παμφορωτάτη γάρ ἐστι τούτων, ὡσ καὶ τὰ παρ’ ἄλλοισ οὐκ ὄντα μόνη τρέφειν δυνάμει τε καὶ κακίᾳ καὶ τῷ τῆσ ὄψεωσ ἀσυνήθει διαφέροντα, τινὰ δ’ αὐτῶν ἐστι καὶ πετεινὰ ὡσ λανθάνοντα μὲν ἀπὸ γῆσ κακουργεῖν καὶ μὴ προϊδομένουσ ἀδικεῖν ὑπερπετῆ γενόμενα, νοεῖ πρὸσ ἀσφάλειαν καὶ ἀβλαβῆ πορείαν τοῦ στρατεύματοσ στρατήγημα θαυμαστόν·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 2 304:1)
τῷ δὲ ἐπιθέματι αὐτῆσ ἦσαν πρόστυποι δύο, Χερουβεῖσ μὲν αὐτοὺσ Ἑβραῖοι καλοῦσι, ζῷα δέ ἐστι πετεινὰ μορφὴν δ’ οὐδενὶ τῶν ὑπ’ ἀνθρώπων ἑωραμένων παραπλήσια, Μωυσῆσ δέ φησι τῷ θρόνῳ τοῦ θεοῦ προστυπεῖσ ἑωρακέναι.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 171:1)
οἱ δὲ δὴ Μάγοι αὐτοχειρίῃ πάντα πλὴν κυνὸσ καὶ ἀνθρώπου κτείνουσι, καὶ ἀγώνισμα μέγα τοῦτο ποιεῦνται, κτείνοντεσ ὁμοίωσ μύρμηκάσ τε καὶ ὄφισ καὶ τἆλλα ἑρπετὰ καὶ πετεινά.
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 140 4:2)
πρῶτοι δὲ καὶ τόνδε τὸν λόγον Αἰγύπτιοι εἰσὶ οἱ εἰπόντεσ, ὡσ ἀνθρώπου ψυχὴ ἀθάνατοσ ἐστί, τοῦ σώματοσ δὲ καταφθίνοντοσ ἐσ ἄλλο ζῷον αἰεὶ γινόμενον ἐσδύεται, ἐπεὰν δὲ πάντα περιέλθῃ τὰ χερσαῖα καὶ τὰ θαλάσσια καὶ τὰ πετεινά, αὖτισ ἐσ ἀνθρώπου σῶμα γινόμενον ἐσδύνει·
(헤로도토스, The Histories, book 2, chapter 123 3:1)
ἐν ταύτῃ τοῦτο μὲν τὰ ἔμψυχα, τετράποδά τε καὶ τὰ πετεινά, πολλῷ μέζω ἢ ἐν τοῖσι ἄλλοισι χωρίοισι ἐστί, πάρεξ τῶν ἵππων οὗτοι δὲ ἑσσοῦνται ὑπὸ τῶν Μηδικῶν, Νησαίων δὲ καλευμένων ἵππων, τοῦτο δὲ χρυσὸσ ἄπλετοσ αὐτόθι ἐστί, ὃ μὲν ὀρυσσόμενοσ, ὁ δὲ καταφορεύμενοσ ὑπὸ ποταμῶν, ὁ δὲ ὥσπερ ἐσήμηνα ἁρπαζόμενοσ.
(헤로도토스, The Histories, book 3, chapter 106 3:2)
τὰ γοῦν πετεινά, ἃ μάλιστα πέφυκε πρὸσ τάχοσ, ἔστιν ἰδεῖν ὑπὲρ τῆσ αὑτῶν νεοττιᾶσ ἐθέλοντα ἀποθνῄσκειν·
(리쿠르고스, 연설, Κατὰ Λεωκράτους 184:1)
ἐμβλέψατε εἰσ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰσ ἀποθήκασ, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιοσ τρέφει αὐτά·
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 1 233:1)
καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Αἱ ἀλώπεκεσ φωλεοὺσ ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεισ, ὁ δὲ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 1 298:1)
καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ἃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἐλθόντα τὰ πετεινὰ κατέφαγεν αὐτα.
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 11 95:1)
ὃ μικρότερον μέν ἐστιν πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν δὲ αὐξηθῇ μεῖζον τῶν λαχάνων ἐστὶν καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῖν ἐν τοῖσ κλάδοισ αὐτοῦ.
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 11 125:1)
καὶ ἐγένετο ἐν τῷ σπείρειν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἦλθεν τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγεν αὐτό.
(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 4 5:1)
καὶ ὅταν σπαρῇ, ἀναβαίνει καὶ γίνεται μεῖζον πάντων τῶν λαχάνων καὶ ποιεῖ κλάδουσ μεγάλουσ, ὥστε δύνασθαι ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνοῖν.
(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 4 34:1)
καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό.
(ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, chapter 3 334:2)
καὶ εἶπεν αὐτῷ [ὁ] Ιἠσοῦσ Αἱ ἀλώπεκεσ φωλεοὺσ ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεισ, ὁ δὲ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.
(ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, chapter 3 454:1)
ὁμοία ἐστὶν κόκκῳ σινάπεωσ, ὃν λαβὼν ἄνθρωποσ ἔβαλεν εἰσ κῆπον ἑαυτοῦ, καὶ ηὔξησεν καὶ ἐγένετο εἰσ δένδρον, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατεσκήνωσεν ἐν τοῖσ κλάδοισ αὐτοῦ.
(ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, chapter 3 646:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION