헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

κἀνταῦθα δὴ πολλὴ καὶ εὐσχήμων ἰσότησ μικροῦ πρὸσ μέγαν καὶ ἀδόξου πρὸσ ἔνδοξον καὶ πένητοσ δὴ πρὸσ πλούσιον καὶ γενναῖον ἀγεννοῦσ, καὶ τὸ τοῦ Ἡσιόδου συμβαίνει, ῥεῖα μὲν γὰρ βριάει, ῥέα δὲ βριάοντα χαλέπτει οὗτοσ ὁ δικαστήσ τε καὶ ἡγεμὼν, ὅπωσ ἂν τὸ δίκαιον ἄγῃ, ὥσπερ πνεῦμα ἐν νηὶ, οὐ δή που πλουσίῳ μὲν μᾶλλον, πένητι δὲ ἧττον χαριζόμενόν τε καὶ παραπέμπον, ἀλλ’ ὅτῳ γένοιτο ἀεὶ, τοῦτον ὁμοίωσ ὠφελοῦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 12:6)
προσήκειν δὲ οἰόνται πολυωρεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἡττόνων κατὰ γένοσ, κατὰ δύναμιν, κατ’ ἀρετήν, καὶ ὅλωσ ἐν ᾧ ἂν αὐτὸσ ὑπερέχῃ πολύ, οἱο͂ν ἐν χρήμασιν ὁ πλούσιοσ πένητοσ καὶ ἐν τῷ λέγειν ῥητορικὸσ ἀδυνάτου εἰπεῖν καὶ ἄρχων ἀρχομένου καὶ ἄρχειν ἄξιοσ οἰόμενοσ τοῦ ἄρχεσθαι ἀξίου·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 2 7:1)
τὰ γὰρ ἐναντία τῶν εἰρημένων ἐκ τῶν ἐναντίων φανερά ἐστιν, οἱο͂ν πένητοσ καὶ ἀτυχοῦσ ἦθοσ καὶ ἀδυνάτου.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 17 6:3)
τοῦ δὲ πένητοσ ζῆν φειδόμενον καὶ τοῖσ ἔργοισ προσ έχοντα, περιγίγνεσθαι δ’ αὐτῷ μηδέν, μὴ μέντοι μηδ’ ἐπιλείπειν.
(아리스토파네스, Plutus, Agon, epirrheme 1:15)
Αἰσχίνου τε πένητοσ ὄντοσ καὶ μαθητὴν ἕνα ἔχοντοσ Ξενοκράτην, τοῦτον περιέσπασεν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 116 2:1)
ταῦτα δὲ λέγουσι καὶ γράφουσι πολλοί, τὸν Ἀλέξανδρον οὐχ ἧττον θαυμάζοντεσ καὶ ἐπαινοῦντεσ, ὅτι τοσούτων ἄρχων καὶ τῶν τότε μέγιστον δυνάμενοσοὐχ ὑπερεώρα πένητοσ ἀνθρώπου συνουσίαν νοῦν ἔχοντοσ καὶ δυναμένου καρτερεῖν.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 1:3)
καὶ ὁ διαδεξάμενοσ αὐτὸν Ἕρμαρχοσ Ἀγεμόρτου Μυτιληναῖοσ, ἀνὴρ πατρὸσ μὲν πένητοσ, τὰσ δ’ ἀρχὰσ προσέχων ῥητορικοῖσ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 24:15)
[Μενέδημοσ] Οὗτοσ τῶν ἀπὸ Φαίδωνοσ, Κλεισθένουσ τοῦ τῶν Θεοπροπιδῶν καλουμένων υἱόσ, ἀνδρὸσ εὐγενοῦσ μέν, ἀρχιτέκτονοσ δὲ καὶ πένητοσ·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. iz'. MENEDHMOS1)
θεραπόντων μὲν οὖν καὶ θητῶν καὶ τοῦ πένητοσ ὄχλου πλῆθοσ ὅσον διέφθειρεν, οὐ ῥᾴδιον ἦν εὑρεῖν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 67 2:1)
ὅθεν οὐκ ἀποστερητέον ἀνδρὸσ πένητοσ μισθὸν εἰδότασ, ὡσ ἀντὶ γῆσ καὶ τῶν ἄλλων κτημάτων ὁ θεὸσ αὐτῷ τοῦτον εἰή παρεσχηκώσ·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 4 372:2)
ξένου δ’ ἐπελθόντοσ τῷ πλουσίῳ τῶν μὲν ἰδίων οὐδὲν ἠξίωσεν ἐκεῖνοσ βοσκημάτων καταθύσασ εὐωχῆσαι τὸν φίλον, πέμψασ δὲ τὴν ἀμνάδα τοῦ πένητοσ ἀπέσπασε, καὶ ταύτην παρασκευάσασ εἱστίασε τὸν ξένον.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 7 182:2)
σφάλλει γὰρ τῶν πινόντων αὐτὸν καὶ ἀπατᾷ τὴν διάνοιαν καὶ τὴν τοῦ βασιλέωσ τῇ τοῦ ὀρφανοῦ καὶ δεομένου κηδεμόνοσ ὁμοίαν τίθησιν, καὶ τὴν τοῦ δούλου διεγείρει πρὸσ παρρησίαν τοῦ ἐλευθέρου, ἥ τε τοῦ πένητοσ ὁμοία γίνεται τῇ τοῦ πλουσίου·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 11 50:1)
τούτου δὲ τοῦ οἴκου τὸ κάλλοσ οὐ κατὰ βαρβαρικούσ τινασ ὀφθαλμοὺσ οὐδὲ κατὰ Περσικὴν ἀλαζονείαν ἢ βασιλικὴν μεγαλαυχίαν οὐδὲ πένητοσ μόνον, ἀλλὰ εὐφυοῦσ θεατοῦ δεόμενον καὶ ὅτῳ μὴ ἐν τῇ ὄψει ἡ κρίσισ, ἀλλά τισ καὶ λογισμὸσ ἐπακολουθεῖ τοῖσ βλεπομένοισ Τὸ γὰρ τῆσ τε ἡμέρασ πρὸσ τὸ κάλλιστον ἀποβλέπειν ‐ κάλλιστον δὴ αὐτῆσ καὶ ποθεινότατον ἡ ἀρχὴ ‐ καὶ τὸν ἥλιον ὑπερκύψαντα εὐθὺσ ὑποδέχεσθαι καὶ τοῦ φωτὸσ ἐμπίπλασθαι ἐσ κόρον ἀναπεπταμένων τῶν θυρῶν [καθ’ ὃ καὶ τὰ ἱερὰ βλέποντα ἐποίουν οἱ παλαιοί],2 καὶ τὸ τοῦ μήκουσ πρὸσ τὸ πλάτοσ καὶ ἀμφοῖν πρὸσ τὸ ὕψοσ εὔρυθμον καὶ τῶν φωταγωγῶν τὸ ἐλεύθερον καὶ πρὸσ ὡρ́αν ἑκάστην εὖ ἔχον, πῶσ οὐχ ἡδέα ταῦτα πάντα καὶ ἐπαίνων ἄξια;
(루키아노스, De Domo, (no name) 6:1)
τὰ δ̓ ἄλλα ὧν ἐξ ἀρχῆσ ἐπιθυμῶν συνέστησά σοι τὸν νεανίσκον, ὁ δ̓ οὐδὲν ἀμείνων γεγένηται διὰ σέ, ὃσ τοὐμοῦ γείτονοσ Ἐχεκράτουσ τὴν θυγατέρα συναρπάσασ παρθένον οὖσαν διέφθειρε καὶ ὀλίγου δίκην ἔφυγε βιαίων, εἰ μὴ ἐγὼ ταλάντου ὠνησάμην τὸ πλημμέλημα παρὰ πένητοσ ἀνδρὸσ τοῦ Ἐχεκράτουσ·
(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 168:2)
πρὸσ Διόσ, ἀντί μὲν δούλου με ἐλεύθερον, ἀντὶ δὲ πένητοσ ὡσ ἀληθῶσ πλούσιον, ἀντὶ δὲ ἀνοήτου τε καὶ τετυφωμένου γενέσθαι μετριώτερον;
(루키아노스, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 1:11)

SEARCH

MENU NAVIGATION