헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὥστε καὶ παραπλεῖν καὶ περιπλεῖν καὶ πεζεύειν καὶ ἔτι πελαγίουσ εἶναι διὰ τῆσ Ἀττικῆσ ὥσπερ ἐν πομπῇ κατ’ ἐξουσίαν τὸ πρὸσ ἡδονὴν αἱρουμένουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 6:4)
ἀντὶ δὲ τοῦ προσπλέοντασ καὶ πελαγίουσ καθορᾶν τὴν πόλιν ἐπιβάντασ δεῖ ζητεῖν τί ἕκαστον ἦν, ὄροσ ἀώρον βλέποντασ ἀντὶ πόλεωσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 3:14)
ὃ δὲ μάλιστα θαυμάσειεν ἄν τισ, οὐκ ἀποκλείεται τοῦ στόματοσ ὑπὸ τῆσ θαλαττίασ θινὸσ ἐμφραττόμενοσ, ὃ πάσχουσι πολλοὶ καὶ τῶν μεγάλων ποταμῶν, οὐδ’ εἰσ ἕλη καὶ τέλματα πλανώμενοσ ἄλλοτε ἄλλῃ προκαταναλίσκεται πρὶν ἢ τῇ θαλάττῃ συνάψαι τὸ ῥεῖθρον, ἀλλὰ ναυσιπέρατόσ ἐστιν ἀεὶ καὶ δι’ ἑνὸσ ἐκδίδωσι τοῦ γνησίου στόματοσ ἀνακόπτων τὰσ πελαγίουσ ῥαχίασ τῆσ θαλάττησ, καίτοι πολὺσ αὐτόθι γίνεται καὶ χαλεπὸσ ὁ πνέων ἀπὸ τῆσ ἑσπέρασ ἄνεμοσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 44 4:1)
δοῦναι κελεύσω πορθμίδ’, ᾗ καθήσομαι κόσμον τάφῳ σῷ πελαγίουσ ἐσ ἀγκάλασ.
(에우리피데스, Helen, episode, dialogue 17:25)
σὺ δ’, ὦ ξέν’, ἐλθών, πελαγίουσ ἐσ ἀγκάλασ τῷ τῆσδε πρίν ποτ’ ὄντι δοὺσ πόσει τάδε, πάλιν πρὸσ οἴκουσ σπεῦδ’ ἐμὴν δάμαρτ’ ἔχων, ὡσ τοὺσ γάμουσ τοὺσ τῆσδε συνδαίσασ ἐμοὶ στέλλῃ πρὸσ οἴκουσ ἢ μένων εὐδαιμονῇσ.
(에우리피데스, Helen, episode 1:27)
"ἀλλ’ οἱο͂ν ἐπὶ τῶν νηχομένων ἐν θαλάττῃ τοὺσ μὲν πελαγίουσ ἔτι καὶ πρόσω τῆσ γῆσ φερομένουσ οἱ ἐπὶ γῆσ ἑστῶτεσ σιωπῇ θεῶνται μόνον, τοὺσ δ’ ἐγγὺσ ἤδη παραθέοντεσ καὶ παρεμβαίνοντεσ ἅμα καὶ χειρὶ καὶ φωνῇ βοηθοῦντεσ ἀνασῴζουσιν οὕτωσ, ὦ τοῦ δαιμονίου ὁ τρόποσ ἡμᾶσ βαπτιζομένουσ ὑπὸ τῶν πραγμάτων , καὶ σώματα πολλὰ καθάπερ ὀχήματα μεταλαμβάνοντασ, αὐτοὺσ ἐξαμιλλᾶσθαι καὶ μακροθυμεῖν, δι’ οἰκείασ πειρωμένουσ ἀρετῆσ σῴζεσθαι καὶ τυγχάνειν λιμένοσ.
(플루타르코스, De genio Socratis, section 2415)
τούτου δ’ ἡ περίμετροσ τῆσ ἄνω στεφάνησ οὐ λείπει τῶν ἑκατὸν σταδίων, ὑφ’ ἧσ ὁ περιεχόμενοσ τόποσ εὔβοτοσ ὑπάρχει καὶ γεωργήσιμοσ, πρὸσ μὲν τὰσ πελαγίουσ πνοιὰσ εὐφυῶσ κείμενοσ, θανασίμων δὲ θηρίων εἰσ τέλοσ ἄμοιροσ.
(폴리비오스, Histories, book 1, chapter 56 4:2)
ὧν ὁ μὲν βόρειοσ Κασπία καλεῖται θάλαττα οἱ δ’ Ὑρκανίαν προσαγορεύουσιν, ὁ δὲ Περσικὸσ καὶ Ἀράβιοσ ἀπὸ τῆσ νοτίασ ἀναχέονται θαλάττησ, ὁ μὲν τῆσ Κασπίασ κατ’ ἀντικρὺ μάλιστα ὁ δὲ τῆσ Ποντικῆσ, τὸν δὲ τέταρτον, ὅσπερ πολὺ τούτουσ ὑπερβέβληται κατὰ τὸ μέγεθοσ, ἡ ἐντὸσ καὶ καθ’ ἡμᾶσ λεγομένη θάλαττα ἀπεργάζεται, τὴν μὲν ἀρχὴν ἀπὸ τῆσ ἑσπέρασ λαμβάνουσα καὶ τοῦ κατὰ τὰσ Ἡρακλείουσ στήλασ πορθμοῦ, μηκυνομένη δ’ εἰσ τὸ πρὸσ ἑώ μέροσ ἐν ἄλλῳ [καὶ ἄλλῳ] πλάτει, μετὰ δὲ ταῦτα σχιζομένη καὶ τελευτῶσα εἰσ δύο κόλπουσ πελαγίουσ, τὸν μὲν ἐν ἀριστερᾷ, ὅνπερ Εὔξεινον πόντον προσαγορεύομεν, τὸν δ’ ἕτερον τὸν συγκείμενον ἔκ τε τοῦ Αἰγυπτίου πελάγουσ καὶ τοῦ Παμφυλίου καὶ τοῦ Ἰσσικοῦ.
(스트라본, 지리학, book 2, chapter 5 36:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION