헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλὰ μόναισ ταύταισ ἀπαγορεύουσιν οἱ νόμοι ταῖσ γυναιξὶ μὴ εἰσιέναι εἰσ τὰ ἱερὰ τὰ δημοτελῆ, ἐφ’ ᾗ ἂν μοιχὸσ ἁλῷ, ἐὰν δ’ εἰσίωσι καὶ παρανομῶσι, νηποινεὶ πάσχειν ὑπὸ τοῦ βουλομένου ὅ τι ἂν πάσχῃ, πλὴν θανάτου, καὶ ἔδωκεν ὁ νόμοσ τὴν τιμωρίαν ὑπὲρ αὐτῶν τῷ ἐντυχόντι, διὰ τοῦτο δ’ ἐποίησεν ὁ νόμοσ, πλὴν θανάτου, τἄλλα ὑβρισθεῖσαν αὐτὴν μηδαμοῦ λαβεῖν δίκην, ἵνα μὴ μιάσματα μηδ’ ἀσεβήματα γίγνηται ἐν τοῖσ ἱεροῖσ, ἱκανὸν φόβον ταῖσ γυναιξὶ παρασκευάζων τοῦ σωφρονεῖν καὶ μηδὲν ἁμαρτάνειν, ἀλλὰ δικαίωσ οἰκουρεῖν, διδάσκων ὡσ, ἄν τι ἁμάρτῃ τοιοῦτον, ἅμα ἐκ τε τῆσ οἰκίασ τοῦ ἀνδρὸσ ἐκβεβλημένη ἔσται καὶ ἐκ τῶν ἱερῶν τῶν τῆσ πόλεωσ.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 130:1)
ἐὰν δ’ εἰσίῃ, νηποινεὶ πασχέτω ὅ τι ἂν πάσχῃ, πλὴν θανάτου.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 132:3)
ἑνὸσ μέν, ὅπωσ μηκέτι δοκῶν πολίτησ εἶναι πάσχῃ τι τοιοῦτον, ἀλλ’ ὡσ δυνατὸν ἀλλότριοσ γεγονώσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 110:4)
οὐ πέπεισται δ’, ὅ τι ἂν πάσχῃ τούτων, ὅτι ἐκεῖνοσ αὐτὸν γυμνάζει;
(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ Κυνισμοῦ. 56:2)
ὑμεῖσ δέ, πρέσβεισ, ταῖσ ἐμαῖσ ἐναντίοι γνώμαισιν ὄντεσ, οὐ μόνον στενάξετε τοὺσ Ἡρακλείουσ παῖδασ, ἀλλὰ καὶ δόμου τύχασ, ὅταν πάσχῃ τι, μεμνήσεσθε δὲ δοῦλοι γεγῶτεσ τῆσ ἐμῆσ τυραννίδοσ.
(에우리피데스, Heracles, episode 2:15)
ἢν δὲ μὴ πάσχῃ τόδε, οὔτοι δύναιτ’ ἂν οἴκοθέν γ’ ἀτώμενοσ τέρπειν ἂν ἄλλουσ·
(에우리피데스, Suppliants, episode 2:15)
ἦ ἵνα που καὶ κεῖνοσ ἀλώμενοσ ἄλγεα πάσχῃ πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον·
(호메로스, 오디세이아, Book 13 50:3)
σφῶϊ δ’ ἀποστρέψαντε πόδασ καὶ χεῖρασ ὕπερθεν ἐσ θάλαμον βαλέειν, σανίδασ δ’ ἐκδῆσαι ὄπισθε, σειρὴν δὲ πλεκτὴν ἐξ αὐτοῦ πειρήναντε κίον’ ἀν’ ὑψηλὴν ἐρύσαι πελάσαι τε δοκοῖσιν, ὥσ κεν δηθὰ ζωὸσ ἐὼν χαλέπ’ ἄλγεα πάσχῃ·
(호메로스, 오디세이아, Book 22 29:3)
τὸ γὰρ τῶν καλλίστων ἐφιέμενον αὑτῷ τε καὶ πόλει πάσχειν ὅτι ἂν πάσχῃ πᾶν ὀρθὸν καὶ καλόν.
(플라톤, Epistles, Letter 7 75:1)
προσήκει δὲ παντὶ τῷ ἐν τιμωρίᾳ ὄντι, ὑπ’ ἄλλου ὀρθῶσ τιμωρουμένῳ, ἢ βελτίονι γίγνεσθαι καὶ ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι τοῖσ ἄλλοισ γίγνεσθαι, ἵνα ἄλλοι ὁρῶντεσ πάσχοντα ἃ ἂν πάσχῃ φοβούμενοι βελτίουσ γίγνωνται.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 477:1)
οὔτε ἄρα ἀνταδικεῖν δεῖ οὔτε κακῶσ ποιεῖν οὐδένα ἀνθρώπων, οὐδ’ ἂν ὁτιοῦν πάσχῃ ὑπ’ αὐτῶν.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Κρίτων 40:10)
ὅτι ψυχὴ παντὸσ ἀνθρώπου ἀναγκάζεται ἅμα τε ἡσθῆναι σφόδρα ἢ λυπηθῆναι ἐπί τῳ καὶ ἡγεῖσθαι περὶ ὃ ἂν μάλιστα τοῦτο πάσχῃ, τοῦτο ἐναργέστατόν τε εἶναι καὶ ἀληθέστατον, οὐχ οὕτωσ ἔχον·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 487:1)
οὐδὲ μὴν ποιεῖν τι, ὡσ ἐγᾦμαι, οὐδέ τι πάσχειν ἄλλο παρ’ ἃ ἂν ἐκεῖνα ἢ ποιῇ ἢ πάσχῃ;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 602:1)
ὁπόταν ἐν τῇ καταστάσει τισ ἢ τῇ διαφθορᾷ τἀναντία ἅμα πάθη πάσχῃ, ποτὲ ῥιγῶν θέρηται καὶ θερμαινόμενοσ ἐνίοτε ψύχηται, ζητῶν οἶμαι τὸ μὲν ἔχειν, τοῦ δὲ ἀπαλλάττεσθαι, τὸ δὴ λεγόμενον πικρῷ γλυκὺ μεμειγμένον, μετὰ δυσαπαλλακτίασ παρόν, ἀγανάκτησιν καὶ ὕστερον σύντασιν ἀγρίαν ποιεῖ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 214:3)
"ἀλλ’ ἵνα τἄλλα ἐάσω, τί μᾶλλον ἐναργὲσ οὕτωσ ἐστὶ καὶ πεπιστευμένον, ὡσ τὸ παρορᾶν καὶ παρακούειν ἐν πάθεσιν ἐκστατικοῖσ καὶ μελαγχολικοῖσ ὄντα, ὅταν ἡ διάνοια τοιαῦτα πάσχῃ καὶ ταράττηται αἳ δέ με δᾳδοφόροι μελανείμονεσ ὄμμα πυροῦσι καὶ ἔχουσα;
(플루타르코스, Adversus Colotem, section 28 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION