헬라어 문장 내 검색 Language

κἀν τῷδε Πομπηίου τὸν υἱόν, κηδεύοντα τῷ Σύλλᾳ, παρρησιαζόμενόν τι καὶ λέγοντα κτείνουσιν οἱ τοῦ Σουλπικίου στασιῶται.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 7 2:4)
ἄνδρα δὲ λαβεῖν καθαρῶσ καὶ ἀδόλωσ παρρησιαζόμενον, καὶ μήτεδόξησ χάριν μήτ’ ἐπ’ ἀργυρίῳ προσποιούμενον, ἀλλ’ ἐπὶ εὐνοίᾳ καὶ κηδεμονίᾳ τῶν ἄλλων ἕτοιμον, εἰ δέοι, καὶ καταγελᾶσθαι, καὶ ἀταξίαν πλήθουσ ἐνεγκεῖν καὶ θόρυβον, οὐ ῥᾴδιον, ἀλλὰ καὶ πάνυ ὐτυχοῦσ πόλεωσ, ἐν τοσαύτῃ σπάνει γενναίων καὶ ἐλευθέρων ἀνδρῶν, ἀφθονίᾳ δὲ κολάκων καὶ γοήτων καὶ σοφιστῶν.
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 15:2)
τούτοισ δὴ σὺ κελεύεισ ἐμὲ τὰ νῦν παρρησιαζόμενον ἀποφαίνεσθαι τί τε καλῶσ λέγουσι καὶ τί μή;
(플라톤, Laws, book 7 143:2)
καὶ οὐ φοβητέον ἀκοῦσαι τὸ Σοφόκλειον, ὦ παῖ κάκιστε, διὰ δίκησ ἰὼν πατρί, παρρησιαζόμενον ὑπὲρ ἀδελφοῦ δοκοῦντοσ ἀγνωμονεῖσθαι·
(플루타르코스, De fraterno amore, section 10 1:4)
καὶ οὐ φοβητέον ἀκοῦσαι τὸ Σοφόκλειον ὦ παῖ κάκιστε, διὰ δίκησ ἰὼν πατρὶ, παρρησιαζόμενον ὑπὲρ ἀδελφοῦ δοκοῦντοσ ἀγνωμονεῖσθαι·
(플루타르코스, De fraterno amore, section 10 4:1)
Λύσανδροσ μὲν γὰρ ὡσ ἐοίκε πρὸσ τὸν ἐκ Μεγάρων ἐν τοῖσ συμμάχοισ παρρησιαζόμενον ὑπὲρ τῆσ Ἑλλάδοσ ἔφη τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ πόλεωσ δεῖσθαι·
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 32 16:2)
οὐ μὴν ἀλλ’ ἐπεὶ φαύλουσ γε ὄντασ αὐτοὺσ ἑτέροισ τε τοιούτοισ ὁμιλοῦντασ ἐξάγει τὸ πράγματα πολλάκισ εἰσ τὸ νουθετεῖν, ἐπιεικέστατοσ ἂν εἰή τρόποσ ὁ συνεμπλέκων καὶ συμπεριλαμβάνων ἁμηγέπη τῷ ἐγκλήματι τὸν παρρησιαζόμενον·
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 331)
φυλακτέον οὖν ἑτέρουσ ἐπαινεῖν παρρησιαζόμενον πρὸσ ἑτέρουσ, ἂν μὴ νὴ Δία γονεῖσ ὦσιν.
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 33 14:2)
πατὴρ χρηστὸσ καὶ διδάσκαλοσ ἐπαίνῳ μᾶλλον ἢ ψόγῳ χαίρει πρὸσ ἐπανόρθωσιν ἤθουσ χρώμενοσ οὐδὲν γὰρ ἄλλο ποιεῖ τὸν παρρησιαζόμενον ἣκιστα λυπεῖν καὶ μάλιστα θεραπεύειν ἢ τὸ φειδόμενον ὀργῆσ ἐν ἤθει καὶ μετ’ εὐνοίασ προσφέρεσθαι τοῖσ ἁμαρτάνουσιν.
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 36 5:1)
πολλῷ δὲ πλείω τούτων ὑπισχνεῖτο καὶ παρεθάρρυνε καὶ λέγειν ἐδίδου περὶ τῶν Ἑλληνικῶν, ἃ βούλοιτο, παρρησιαζόμενον.
(플루타르코스, Θεμιστοκλῆς, chapter 29 2:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION