헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τὸν γὰρ τὴν ἰδίαν οἰκίαν κακῶσ οἰκήσαντα, καὶ τὰ κοινὰ τῆσ πόλεωσ παραπλησίωσ ἡγήσατο διαθήσειν, καὶ οὐκ ἐδόκει οἱο͂́ν τ’ εἶναι τῷ νομοθέτῃ τὸν αὐτὸν ἄνθρωπον ἰδίᾳ μὲν εἶναι πονηρόν, δημοσίᾳ δὲ χρηστόν, οὐδ’ ᾤετο δεῖν τὸν ῥήτορα ἥκειν ἐπὶ τὸ βῆμα τῶν λόγων ἐπιμεληθέντα πρότερον, ἀλλ’ οὐ τοῦ βίου.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 302)
"μὴ γὰρ ὅτι, εἰ πέπρακταί μοι τι τούτων, ἀλλ’ εἰ δοκῶ ὑμῖν παραπλησίωσ βεβιωκέναι ταῖσ λεγομέναισ ὑπὸ τούτου αἰτίαισ, ἀβίωτον ἡγούμενοσ ἐμαυτῷ τὸν λοιπὸν βίον, παραδίδωμι τὴν εἰσ ἐμαυτὸν τιμωρίαν ἐναπολογήσασθαι τῇ πόλει πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ, οὐδ’ ἥκω παραιτησόμενοσ ὑμᾶσ, ἀλλὰ καταχρήσασθέ μοι, εἰ δοκῶ τοιοῦτοσ εἶναι.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1222)
ἤδη δὲ πολλῶν πραγμάτων φησὶ γεγενῆσθαι κριτήσ, ὥσπερ νῦν ὑμεῖσ δικασταί, καὶ τὰσ κρίσεισ οὐκ ἐκ τῶν μαρτυριῶν, ἀλλ’ ἐκ τῶν ἐπιτηδευμάτων καὶ τῶν ὁμιλιῶν, φησι ποιεῖσθαι, ἐκεῖσε ἀποβλέπων, πῶσ τὸν καθ’ ἡμέραν βίον ζῇ ὁ κρινόμενοσ, καὶ ὅντινα τρόπον διοικεῖ τὴν ἑαυτοῦ οἰκίαν, ὡσ παραπλησίωσ αὐτὸν καὶ τὰ τῆσ πόλεωσ διοικήσοντα·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1532)
παραπλησίωσ δὲ καὶ περὶ τῆσ ἱππικῆσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀθηνᾶ 4:10)
τρίτη δὲ ἀκόλουθοσ τούτων ἀνέχει, περιφανὴσ ἄνω διὰ μέσησ τῆσ πόλεωσ, ἡ πάλαι μὲν πόλισ, νῦν δὲ ἀκρόπολισ, κορυφῇ παραπλησίωσ, οὐχ ὡσ ὕστατον εἶναι τῆσ πόλεωσ, ἀλλ’ ὡσ περὶ αὐτὴν πᾶν τὸ λοιπὸν σῶμα τῆσ πόλεωσ, ἄκρου καὶ μέσου ταυτοῦ συμπεπτωκότοσ, τὸ διὰ πάντων ἤδη τοῦτο κάλλοσ καὶ ὁ τελευταῖοσ ὁρ́οσ τῆσ περὶ γῆν εὐκαιρίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 9:2)
ἀλλ’ εἰ κοινὰ μὲν πάντα ἦν, μηδεὶσ δὲ ὑπερεῖχε μηδενὸσ, πάντεσ δ’ ἐξ ἴσου συνετέλουν, οἱ δὲ ναύαρχοι παραπλησίωσ εἶχον τὰσ φύσεισ ἀλλήλοισ, ἔρανοσ δ’ ἦν, ἔδει δ’ ἐκ τῶν ὑπαρχόντων σκεψαμένουσ τοὺσ ἡγησομένουσ καταστῆσαι, πῶσ οὐκ ἐκεῖνοι διὰ πάντων ἐξέλαμπον ὥσπερ ἀστέρεσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 46:2)
ὥστ’ ἐμοὶ μὲν παραπλησίωσ οἱ Ἕλληνεσ δοκοῦσι νικῆσαι τὴν ναυμαχίαν ἐκείνην ὥσπερ ἂν εἰ καὶ Μαραθῶνι παρόντεσ μετέσχον τῆσ νίκησ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 50:7)
καὶ τότε δὴ Λύσανδροσ ἀκριβῶσ ᾔσθετο ὅτι οὐχ, ὡσ ᾤετο, ἐνενικήκει τὴν τῶν Ἀθηναίων πόλιν, ἀλλ’ ὥσπερ ὠνειροπόλησε τοῖσ παισὶ παραπλησίωσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 77:7)
δοκεῖ δ’ ἔμοιγε οὐδ’ ἐν αὐτῇ τῇ πόλει πολιτείαν παραπλησίωσ τισὶ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καταστήσασθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 26:4)
τὸ γὰρ ἡνίκ’ ἔμελλεν οὐ πεσοῦσα κείσεσθαι, οὐδ’ ἀνθρώπου τελευτῇ παραπλησίωσ πράξειν, ὥσπερ ἄλλαι τινὲσ ἤδη πρότερον πόλεισ, ἀλλ’ ἐπὶ κρειττόνων κρηπίδων ἀναστήσεσθαι, τηνικαῦτα ὑπολισθεῖν, πῶσ οὐκ εὐτυχίασ μέρει προσθείη τισ ἂν εὖ φρονῶν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παλινῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ καὶ τῷ ταύτησ ἀνοικισμῷ 2:7)
παραπλησίωσ δὲ καὶ τὰ τῆσ γνώμησ εἶχεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 6:1)
ἀλλ’ ἐπειδὴ προσέταξεν ἀναστρέφειν, ἐπαινέσασ τὸ ἐν Λανείῳ ὕδωρ, σχεδὸν ὥσπερ στροφήν τινα δευτέραν ἀποδιδόντεσ, ἐπανῄειμεν, τῇ τε ὡρ́ᾳ τῆσ ἐξόδου μάλιστά πωσ παραπλησίωσ, διὰ τὸ καὶ τότε αὐθημερὸν ἐξιέναι ἐπὶ τῷ προστάγματι, καὶ δὴ καὶ τῇ συνεχείᾳ τῆσ πορείασ, οὐδαμοῦ γὰρ διαναπαύσασ ἧκον ἄσιτοσ μικρῷ πρὸ μέσων νυκτῶν εἰσ αὔλιόν τι γεωργικὸν τῶν ἐμαυτοῦ, τετρακοσίουσ σταδίουσ τοὺσ ἅπαντασ, τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ἐκεῖθεν εἰσ Λανεῖον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 4:9)
τοῖσ μὲν γὰρ, εἰ καὶ μηδὲν ἄλλο προσκαταπράξαιεν, ἔκ γε τῶν ὑπαρχόντων ἔξεστιν εὐδοκιμεῖν καὶ τῆσ κρείττονοσ εἶναι τύχησ, οἷσ δ’ ἡσυχάσασι μὲν αἰσχύνη καὶ βέβαια τὰ τῆσ συμφορᾶσ, ἕτερον δ’ ἀναρρίπτουσι κίνδυνον ἐλπὶσ ἀπαλλαγῆναι τῶν παρόντων, ἐὰν ἄμεινον ἀγωνίσωνται, οὐδὲν ἀπεικὸσ ἐγχειρεῖν, λογιζομένουσ ὡσ ἐν μὲν τῷ σφαλῆναι παραπλησίωσ πράττειν ᾗ καὶ πρὸ τοῦ, κρατήσασι δὲ πάντων ἔστιν ἀπηλλάχθαι τῶν κακῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 4:4)
ὧν γὰρ τὰ αὐτὰ ἅπτεται καὶ φροντίζειν τούτουσ εἰκὸσ περὶ τούτων καὶ λέγειν ἐπ’ εὐνοίᾳ καὶ τὸ δυνατὸν πρώτῳ τούτῳ βεβαιοῦν τῷ παραπλησίωσ διακειμένουσ ὅμωσ ἀξιοῦντασ φέρειν φαίνεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 10:9)
ἄριστα ἐνεγκεῖν ταῦτα δεῖ, ἵνα πανταχοῦ τῶν μεγίστων τετυχηκυῖα ἡ πόλισ φαίνηται καὶ ἐξ ἀρχῆσ εἰσ τέλοσ παραπλησίωσ ᾖ πράττουσα, καὶ δύο τοῖσ ἄκροισ προσήκουσιν ὑμῖν ἓν τὸ μέσον συγκαταληφθῇ καὶ τὰ νῦν δοκοῦντα εἶναι δεινὰ καὶ ἀνήκεστα, ὑπὲρ ὑμῶν γένηται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 12:13)

SEARCH

MENU NAVIGATION