헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τὸ δὲ μὴ μόνον τοσοῦτον λαμβάνειν ὥστε τὸ ἀρχαῖον ἐκπληροῦν, ἀλλὰ καὶ τοσούτῳ πλεονάζειν ὡσ παραπέμπειν τὸν Νεῖλον μέχρι θαλάττησ, τοσοῦτον ὑπὲρ τοὺσ ἄλλουσ τε καὶ ὃ τούτου μεῖζόν ἐστιν ἔχει λόγον ταῦτα συγχωρεῖν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 27:11)
ἔπειτα μετὰ τῆσ ἀτελείασ καὶ ταῦτ’ ἐξαίρειν ὥσπερ τινὰσ Κῆρασ προσῆκε τοῦ βίου καὶ παραπέμπειν εἰκότωσ εἰσ τὸ τῶν ποιητῶν ὄροσ καὶ κῦμα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 25:4)
ὄψον δὲ ταὐτὸν ἀεί ποτε πᾶσίν ἐστιν, ὑειόν κρέασ ἑφθόν, ἐνίοτε δ’ οὐδ’ ὁτιμενοῦν πλὴν ὄψον τι μικρὸν ἔχον σταθμὸν ὡσ τέταρτον μάλιστα, καὶ παρὰ τοῦτο ἕτερον οὐδὲν πλὴν ὅ γε ἀπὸ τούτων ζωμὸσ ἱκανὸσ ὢν παρὰ πᾶν τὸ δεῖπνον ἅπαντασ αὐτοὺσ παραπέμπειν, κἂν ἄρα ἐλάα τισ ἢ τυρὸσ ἢ σῦκον, ἀλλὰ κἄν τι λάβωσιν ἐπιδόσιμον, ἰχθὺν ἢ λαγὼν ἢ φάτταν ἤ τι τοιοῦτον, εἶτ’ ὀξέωσ ἤδη δεδειπνηκόσιν ὕστερα περιφέρεται ταῦτα τὰ ἐπάικλα καλούμενα, συμφέρει δ’ ἕκαστοσ εἰσ τὸ φιδίτιον ἀλφίτων μὲν ὡσ τρία μάλιστα ἡμιμέδιμνα ’ Ἀττικά, οἴνου δὲ χοεῖσ ἕνδεκά τινασ ἢ δώδεκα, παρὰ δὲ ταῦτα τυροῦ σταθμόν τινα καὶ σύκων, ἔτι δὲ εἰσ ὀψωνίαν περὶ δέκα τινὰσ Αἰγιναίουσ ὀβολούσ Σφαῖροσ δ’ ἐν τρίτῳ Λακωνικῆσ πολιτείασ γράφει·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 19 1:1)
καὶ τῆσ μὲν Παράλου ταμιεύων τότε, ὅτε τὴν ἐπὶ Θηβαίουσ ἔξοδον εἰσ Εὔβοιαν ἐποιεῖσθ’ ὑμεῖσ, δώδεκα τῆσ πόλεωσ τάλαντ’ ἀναλίσκειν ταχθείσ, ἀξιούντων ὑμῶν πλεῖν καὶ παραπέμπειν τοὺσ στρατιώτασ οὐκ ἐβοήθησεν, ἀλλ’ ἤδη τῶν σπονδῶν γεγονυιῶν, ἃσ Διοκλῆσ ἐσπείσατο Θηβαίοισ, ἧκεν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 226:1)
ὅταν οὖν προβαλλόμενοι τὴν δαπάνην καὶ τὸ δεῖν ἀναλίσκειν εἰ ποιήσεσθε ἑτέρουσ ἀνδριάντασ,ἀξιῶσι παραπέμπειν τὸ πρᾶγμα, δῆλον ὅτι μεῖζον τὸ ὄνειδοσ κατασκευάζουσιν, εἰ χρημάτων ἕνεκα δόξετε ἀδικεῖν, καὶ ταῦτα πλουτοῦντεσ, ὡσ οὐδένεσ ἄλλοι τῶν Ἑλλήνων.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 131:3)
τούσ τε γὰρ λόγον ἔχοντασ τῆσ παρ’ ὑμῖν εἰκόνοσ εἰκόσ ἐστι μὴ παραπέμπειν μηδὲ τὸ πῶσ αὐτῆσ τυγχάνουσιν, ἀλλ’ ἅμα καὶ τὴν διάνοιαν τὴν ὑμετέραν σκοπεῖν·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 140:1)
ὅτι τοσούτῳ μᾶλλον ὑμᾶσ φιλοτιμεῖσθαι δεῖ καὶ μηθὲν παραπέμπειν τῶν γιγνομένων.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 214:2)
καὶ γὰρ εἰ πολλάκισ ταῦταλέγεται, ἀλλ’ οὖν προσήκει μὴ διὰ τοῦτο παραπέμπειν.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 21:3)
Παραπλησίωσ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἀῤῬένων‧ ἢ γὰρ διὰ τὴν ἀραιότητα τοῦ σώματοσ τὸ πνεῦμα ἔξω φέρεται πρὸσ τὸ μὴ παραπέμπειν τὸ σπέρμα‧ ἢ διὰ τὴν πυκνότητα τὸ ὑγρὸν οὐ διαχωρέει ἔξω‧ ἢ διὰ τὴν ψυχρότητα οὐκ ἐκπυροῦται, ὥστε ἀθροίζεσθαι πρὸσ τὸν τόπον τοῦτον‧ ἢ διὰ τὴν θερμασίην τὸ αὐτὸ τοῦτο γίνεται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 72.63)
Φουρνίου δὲ λέγοντοσ, ὃσ ἦν ἀξιώματοσ μεγάλου καὶ δεινότατοσ εἰπεῖν Ῥωμαίων, τὴν μὲν Κλεοπάτραν ἐν φορείῳ διὰ τῆσ ἀγορᾶσ κομίζεσθαι, τὸν δὲ Ἀντώνιον, ὡσ εἶδεν, ἀναπηδήσαντα τὴν μὲν δίκην ἀπολιπεῖν, ἐκκρεμαννύμενον δὲ τοῦ φορείου παραπέμπειν ἐκείνην.
(플루타르코스, Antony, chapter 58 6:2)
ἔπραττε δὲ ταῦτα διασύρων τὸ πρᾶγμα, καὶ διδάσκων ὅτι παίζοντα δεῖ τῇ παιδιᾷ χρῆσθαι καὶ χάριτι παραπέμπειν ἀτύφῳ μᾶλλον ἢ παρασκευαῖσ καὶ πολυτελείαισ, εἰσ τὰ μηδενὸσ ἄξια φροντίδασ μεγάλασ καὶ σπουδὰσ κατατιθέμενον.
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 46 5:1)
τῷ δὲ Σύλλᾳ πρώτη μὲν ἦλθεν ἀγγελία τόν Πομπήϊον ἀφεστάναι, καὶ πρὸσ τοὺσ φίλουσ εἶπεν ὡσ ἄρα πεπρωμένον ἦν αὐτῷ γενομένῳ γέροντι παίδων ἀγῶνασ ἀγωνίζεσθαι, διὰ τὸ καὶ Μάριον αὐτῷ νέον ὄντα κομιδῇ πλεῖστα πράγματα παρασχεῖν καὶ εἰσ τοὺσ ἐσχάτουσ περιστῆσαι κινδύνουσ, πυθόμενοσ δὲ τἀληθῆ, καὶ πάντασ ἀνθρώπουσ αἰσθανόμενοσ δέχεσθαι καὶ παραπέμπειν τὸν Πομπήϊον ὡρμημένουσ μετ’ εὐνοίασ, ἔσπευδεν ὑπερβαλέσθαι·
(플루타르코스, Pompey, chapter 13 3:1)
"αἱ δὲ λοιπαὶ τὸ μεταβάλλον ἐφ’ ἡδονὴν καὶ παιδιὰν ὑπ’ ἀσθενείασ μὴ περιορᾶν ἀνιέμενον ἀκολάστωσ καὶ θηριωδῶσ, ἀλλ’ ὀρχήσει καὶ ᾠδῇ καὶ χορείᾳ ῥυθμὸν ἐχούσῃ καὶ ἁρμονίᾳ καὶ λόγῳ κεραννύμενον εὐσχημόνωσ καὶ κοσμίωσ ἐκδέχεσθαι καὶ παραπέμπειν.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Περὶ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Μουσῶν ὅσα λέγεται μὴ κοινῶσ. 18:7)
ἔτι δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον, ὅνπερ ἐκεῖ τὰ περὶ τοὺσ ἐπιφανεῖσ ἄνδρασ καὶ βίουσ τυγχάνει μνήμησ, τὰ δὲ μικρὰ καὶ ἄδοξα παραλείπεται, κἀνταῦθα δεῖ τὰ μικρὰ καὶ τὰ ἀφανῆ παραπέμπειν, ἐν δὲ τοῖσ ἐνδόξοισ καὶ μεγάλοισ καὶ ἐν οἷσ τὸ πραγματικὸν καὶ εὐμνημόνευτον καὶ ἡδὺ διατρίβειν.
(스트라본, 지리학, book 1, chapter 1 46:3)
πλεῖστα δὲ πλάσματα τῇ Λιβυκῇ παραλίᾳ τῇ ἐκτὸσ προσεψεύσαντο οἱ συγγραφεῖσ ἀρξάμενοι ἀπὸ τοῦ Ὀφέλα περίπλου, περὶ ὧν ἐμνήσθημέν που καὶ πρότερον, καὶ νῦν δὲ λέγομεν, συγγνώμην αἰτούμενοι τῆσ τερατολογίασ, ἐάν που βιασθῶμεν ἐκπεσεῖν εἴσ τι τοιοῦτο, φεύγοντεσ τὸ πάντα σιγῇ παραπέμπειν καὶ τρόπον τινὰ πηροῦν τὴν ἱστορίαν.
(스트라본, 지리학, book 17, chapter 3 6:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION