헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καίτοι τὸ παρανομεῖν εἰσ κήρυκα καὶ πρέσβεισ τοῖσ ἄλλοισ τε πᾶσιν ἀσεβὲσ εἶναι δοκεῖ καὶ μάλισθ’ ὑμῖν·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Ἐπιστολὴ Φιλίππου 6:1)
ἀλλ’ εἰσ τοῦθ’ ὕβρεωσ ἥκουσιν ὥστε δορυφορούμενοι τοῖσ τοῦ τυράννου στρατοπέδοισ ἐν μὲν τοῖσ παραβεβασμένοισ ὁρ́κοισ ἐμμένειν ὑμῖν διακελεύονται, ὡσ καὶ τῆσ ἐπιορκίασ αὐτοκράτοροσ ὄντοσ ἐκείνου, τοὺσ δ’ ἰδίουσ ὑμᾶσ νόμουσ ἀναγκάζουσι λύειν, τοὺσ μὲν κεκριμένουσ ἐν τοῖσ δικαστηρίοισ ἀφιέντεσ, ἕτερα δὲ παμπληθῆ τοιαῦτα βιαζόμενοι παρανομεῖν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῶν πρὸσ Ἀλέξανδρον Συνθηκῶν 15:2)
ὡσ ἐὰν ἅπαξ δῶτε τοῖσ ὑπὲρ τῶν κοινῶν ἐγχειροῦσί τι πράττειν τὸ παρανομεῖν καὶ καταφρονεῖν τῶν ὡρισμένων δικαίων, ἀναγκαῖόν ἐστιν ἅπαντασ ἀπολαύειν τοὺσ μετέχοντασ τῆσ πόλεωσ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Β 3:2)
ὃ καὶ δεινότατον ἂν εἰή συμβαῖνον, τοὺσ μὲν πολλὰ καὶ μεγάλα ποιήσαντασ ὑμᾶσ ἀγαθὰ μὴ τυχεῖν ταύτησ τῆσ δωρειᾶσ, ὥστε παρὰ τοὺσ νόμουσ τι τοὺσ κειμένουσ ὑμῖν πρᾶξαι, τὸν δὲ μηδὲν μὲν ἀγαθὸν εἰργασμένον, ὑπερπληθῆ δ’ ἐξημαρτηκότα, τοῦτον οὕτω προχείρωσ φαίνεσθαι καὶ παρὰ τὸ συμφέρον καὶ τὸ δίκαιον ἐξουσίαν παρ’ ὑμῶν τοῦ παρανομεῖν εἰληφότα.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Β 8:1)
καίτοι πῶσ οὐκ ἄτοπον, ἃ μὲν ἅπαντεσ ὑμεῖσ συλλεγέντεσ ἐψηφίσασθε, διὰ τοὺσ νόμουσ ἄκυρ’ εἶναι, τὴν δ’ Ἀριστογείτονοσ βούλησιν εἰσ τὸ παρανομεῖν κυριωτέραν οἰέσθαι δεῖν τῶν νόμων αὐτῶν καταστῆσαι;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Β 9:2)
πρὸσ δὲ τούτοισ, εἰ μὲν μὴ καὶ πρότερον τοῖσ αὐτοῖσ τούτοισ χρώμενοσ λόγοισ ἐξηπάτησεν ὑμᾶσ, ὅτ’ ἠγωνίσατο τὴν προτέραν ἔνδειξιν, ἦν μὲν οὐδ’ οὕτω δίκαιον παρὰ τοὺσ ὑπάρχοντασ νόμουσ τι συγχωρεῖν οὐ δεῖ γὰρ παρανομεῖν δόντασ τισὶ τοὺσ ἄλλουσ κατὰ τοὺσ νόμουσ ἀξιοῦν πράττειν, οὐ μὴν ἀλλ’ ἴσωσ γ’ εὐλογώτερον ἦν τὸ πιστεῦσαι καὶ καταχαρίσασθαι καὶ προέσθαι τι τῶν τοιούτων.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Β 23:1)
καὶ πρῶτον μὲν ἐλθὼν οἱο͂σ ἦν εἰσ τὸν Ὀτρυνέων πίνακα τὸν ἐκκλησιαστικὸν ἐγγράφειν αὑτὸν Ἐλευσίνιοσ ὤν, καὶ τοῦτο διῳκεῖτο, ἔπειτα, πρὶν ἐγγραφῆναι καὶ ἐν τῷ ληξιαρχικῷ γραμματείῳ τῷ τῶν Ὀτρυνέων, μετέχειν τῶν κοινῶν, τηλικαύτην παρανομίαν προαιρούμενοσ παρανομεῖν ἕνεκα πλεονεξίασ.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Λεωκάρη περὶ τοῦ Ἀρχιάδου Κλήρου 42:2)
ταύτασ ὁ Ἡρακλῆσ βουλόμενοσ χειρώσασθαι τὸν κύριον Διομήδην παρέβαλε, καὶ ταῖσ τοῦ παρανομεῖν διδάξαντοσ σαρξὶν ἐκπληρώσασ τὴν ἔνδειαν τῶν ζῴων εὐπειθεῖσ ἔσχεν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 15 3:3)
καὶ τοῦτ’ ἔπραττον οὐχ ἵνα τῶν προγεγενημένων ἀδικημάτων λάβωσι τιμωρίαν, ἀλλ’ ὅπωσ τοῖσ δυναμένοισ παρανομεῖν ἐξουσία μὴ γένηται κατὰ τῆσ πατρίδοσ ἐξαμαρτεῖν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 1 3:3)
ἐπὶ τοσοῦτον δὲ τῆσ κατὰ τῶν Φοινίκων τιμωρίασ προέβησαν καὶ τότε καὶ κατὰ τὸν ὕστερον χρόνον, ὥστε τοὺσ Καρχηδονίουσ διδαχθῆναι μηκέτι παρανομεῖν εἰσ τοὺσ ὑποπεσόντασ·
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiv, chapter 45 12:1)
ἐν ὅσῳ δὲ ταῦτ’ ἐγένετο παρῆσαν οἱ τὴν ὠδῖνα φρουρεῖν ταχθέντεσ ἀποφαίνοντεσ ἄρρενα βρέφη δίδυμα τεκεῖν τὴν κόρην, καὶ αὐτίκα Νεμέτωρ μὲν ἐν τῷ αὐτῷ πολὺσ ἦν λόγῳ τοῦ θεοῦ τε ἀποδεικνὺσ τὸ ἔργον καὶ μηδὲν εἰσ τὴν κόρην ἀναίτιον οὖσαν τοῦ πάθουσ παρανομεῖν ἀξιῶν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 78 6:1)
πρῶτον μέν, ὅτι πολλὰ καὶ καινὰ περὶ τὴν πολιτείαν διεγνωκὼσ παρανομεῖν τὸν ἐναντιωσόμενον ὥσπερ ἐπὶ τῶν προτέρων ἐκ ποδῶν ἐβούλετο ποιήσασθαι, ἔπειτα ὅτι δεινοῦ πάθουσ γεγονότοσ οὐδεμίαν ἐποιήσατο τῶν δεδρακότων ζήτησιν, ἀλλ’ ἀμελείᾳ παρέδωκε τὸ πραχθέν, ὅπερ οὐκ ἂν ποιῆσαί τινα τῶν ἔξω τῆσ αἰτίασ ὑπαρχόντων.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 72 6:1)
ἐφ’ οἷσ ἀγανακτῶν ὁ Πορσίνασ εἰσ ἐκκλησίαν τοὺσ Τυρρηνοὺσ συνεκάλει καὶ διεξελθών, ὡσ ἐπιτρεψάντων αὐτῷ Ῥωμαίων δικάσαι περὶ ὧν ἐνεκαλοῦντο ὑπὸ Ταρκυνίου, πρὶν ἐπιτελεσθῆναι τὴν δίκην εἰσ ἱερὰ σώματα πρέσβεών τε καὶ ὁμήρων παρανομεῖν ἐν σπονδαῖσ ἐπεχείρησαν οἱ δικαίωσ ὑπ’ αὐτῶν ἐξελασθέντεσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 34 1:1)
ὑπὲρ ὧν ἀποστείλαντεσ οἱ Ῥωμαῖοι πρεσβείαν πρὶν ἐπὶ τὰ ὅπλα χωρῆσαι δίκασ ᾔτουν καὶ τὸ λοιπὸν ἠξίουν μηδὲν εἰσ τοὺσ ἐργαζομένουσ τὴν γῆν παρανομεῖν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 37 4:1)
οὔτε γὰρ ἐκ τῶν οἰκιῶν συλλαμβανομένουσ ἄγεσθαι τοὺσ πολίτασ ἐπὶ τὸν θάνατον ἀποσπωμένουσ ἀπὸ γυναικῶν τε καὶ τέκνων καὶ πατέρων ἐβουλήθη, τόν τ’ οἶκτον ἐνθυμούμενοσ, οἱο͂σ ἔσται τῶν προσηκόντων ἑκάστοισ παρὰ τὸν ἀποσπασμὸν τῶν ἀναγκαιοτάτων καὶ δεδοικώσ, μή τινεσ ἀπονοηθέντεσ ἐπὶ τὰ ὅπλα τὴν ὁρμὴν λάβωσι, καὶ δι’ αἵματοσ ἐμφυλίου χωρήσῃ τὸ ἀναγκασθὲν παρανομεῖν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 55 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION