헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

μὴ πρὸσ Διὸσ καὶ θεῶν, ἱκετεύω ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ Αθηναῖοι, μὴ τρόπαιον ἵστατε ἀφ’ ὑμῶν αὐτῶν ἐν τῇ τοῦ Διονύσου ὀρχήστρᾳ, μηδ’ αἱρεῖτε παρανοίασ ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων, μηδ’ ὑπομιμνῄσκετε τῶν ἀνιάτων καὶ ἀνηκέστων κακῶν τοὺσ ταλαιπώρουσ Θηβαίουσ, οὓσ φεύγοντασ διὰ τοῦτον ὑποδέδεχθε τῇ πόλει, ὧν ἱερὰ καὶ τέκνα καὶ τάφουσ ἀπώλεσεν ἡ Δημοσθένουσ δωροδοκία καὶ τὸ βασιλικὸν χρυσίον·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1561)
ὁ δὲ δῆμοσ ἐκ τῆσ ἀθυμίασ τῶν συμβεβηκότων ὥσπερ παραγεγηρακὼσ ἢ παρανοίασ ἑαλωκώσ, αὐτὸ μόνον τοὔνομα τῆσ δημοκρατίασ περιποιεῖται, τῶν δ’ ἔργων ἑτέροισ παρακεχώρηκεν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 2511)
γραφαὶ δὲ καὶ δίκαι λαγχάνονται πρὸσ αὐτόν, ἃσ ἀνακρίνασ εἰσ τὸ δικαστήριον εἰσάγει, γονέων κακώσεωσ αὗται δ’ εἰσὶν ἀζήμιοι τῷ βουλομένῳ διώκειν, ὀρφανῶν κακώσεωσ αὗται δ’ εἰσὶ κατὰ τῶν ἐπιτρόπων, ἐπικλήρου κακώσεωσ αὗται δ’ εἰσὶ κατὰ τῶν ἐπιτρόπων καὶ τῶν συνοικούντων, οἴκου ὀρφανικοῦ κακώσεωσ εἰσὶ δὲ καὶ αὗται κατὰ τῶν ἐπιτρόπων, παρανοίασ, ἐάν τισ αἰτιᾶταί τινα παρανοοῦντα τὰ ὑπάρχοντα ἀπολλύναι, εἰσ δατητῶν αἱρ́εσιν, ἐάν τισ μὴ θέλῃ κοινὰ τὰ ὄντα νέμεσθαι, εἰσ ἐπιτροπῆσ κατάστασιν, εἰσ ἐπιτροπῆσ διαδικασίαν, εἰσ ἐμφανῶν κατάστασιν, ἐπίτροπον αὑτὸν ἐγγράψαι, κλήρων καὶ ἐπικλήρων ἐπιδικασίαι.
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 56 6:1)
πότερον παρανοίασ αὐτὸν εἰσαγαγὼν ἕλω, ἢ τοῖσ σοροπηγοῖσ τὴν μανίαν αὐτοῦ φράσω;
(아리스토파네스, Clouds, Lyric-Scene, iambics34)
οἴμοι παρανοίασ·
(아리스토파네스, Clouds, Episode 1:1)
ὃ μὰ τὸν Δία καὶ τοὺσ ἄλλουσ θεοὺσ οὐ δυνήσεσθ’ ὑμεῖσ ποιῆσαι, ἀλλ’ εἰσ τοῦτ’ ἀφῖχθε μωρίασ ἢ παρανοίασ ἢ οὐκ ἔχω τί λέγω πολλάκισ γὰρ ἔμοιγ’ ἐπελήλυθε καὶ τοῦτο φοβεῖσθαι, μή τι δαιμόνιον τὰ πράγματ’ ἐλαύνῃ, ὥστε λοιδορίασ, φθόνου, σκώμματοσ, ἧστινοσ ἂν τύχηθ’ ἕνεκ’ αἰτίασ ἀνθρώπουσ μισθωτούσ, ὧν οὐδ’ ἂν ἀρνηθεῖεν ἔνιοι ὡσ οὐκ εἰσὶ τοιοῦτοι, λέγειν κελεύετε, καὶ γελᾶτε, ἄν τισι λοιδορηθῶσιν.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Γ 64:1)
εἰσ Πελοπόννησον δ’ εἰσελθὸν τὰσ ἐν Ἤλιδι σφαγὰσ πεποίηκε, καὶ τοσαύτησ παρανοίασ καὶ μανίασ ἐνέπλησε τοὺσ ταλαιπώρουσ ἐκείνουσ ὥσθ’, ἵν’ ἀλλήλων ἄρχωσι καὶ Φιλίππῳ χαρίζωνται, συγγενεῖσ αὑτῶν καὶ πολίτασ μιαιφονεῖν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 341:3)
οὗτοσ ὑπὸ Ιὀφῶντοσ τοῦ υἱέοσ ἐπὶ τέλει τοῦ βίου παρανοίασ κρινόμενοσ ἀνέγνω τοῖσ δικασταῖσ Οἰδίπουν τὸν ἐπὶ Κολωνῷ, ἐπιδεικνύμενοσ διὰ τοῦ δράματοσ ὅπωσ τὸν νοῦν ὑγιαίνει, ὡσ τοὺσ δικαστὰσ τὸν μὲν ὑπερθαυμάσαι, καταψηφίσασθαι δὲ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ μανίαν.
(루키아노스, Macrobii, (no name) 24:2)
διαφοραὶ πατέρων τε πρὸσ αὑτῶν παῖδασ γίγνονται καὶ παίδων πρὸσ γεννητὰσ μείζουσ ἢ χρεών, ἐν αἷσ οἵ τε πατέρεσ ἡγοῖντ’ ἂν δεῖν τὸν νομοθέτην νομοθετεῖν ἐξεῖναί σφισιν, ἐὰν βούλωνται, τὸν ὑὸν ὑπὸ κήρυκοσ ἐναντίον ἁπάντων ἀπειπεῖν ὑὸν κατὰ νόμον μηκέτ’ εἶναι, ὑεῖσ τ’ αὖ σφίσι πατέρασ ὑπὸ νόσων ἢ γήρωσ διατιθεμένουσ αἰσχρῶσ ἐξεῖναι παρανοίασ γράφεσθαι·
(플라톤, Laws, book 11 103:1)
ἐὰν δέ τίσ τινα νόσοσ ἢ γῆρασ ἢ καὶ τρόπων χαλεπότησ ἢ καὶ σύμπαντα ταῦτα ἔκφρονα ἀπεργάζηται διαφερόντωσ τῶν πολλῶν, καὶ λανθάνῃ τοὺσ ἄλλουσ πλὴν τῶν συνδιαιτωμένων, οἰκοφθορῇ δὲ ὡσ ὢν τῶν αὑτοῦ κύριοσ, ὁ δὲ ὑὸσ ἀπορῇ καὶ ὀκνῇ τὴν τῆσ παρανοίασ γράφεσθαι δίκην, νόμοσ αὐτῷ κείσθω πρῶτον μὲν πρὸσ τοὺσ πρεσβυτάτουσ τῶν νομοφυλάκων ἐλθόντα διηγήσασθαι τὴν τοῦ πατρὸσ συμφοράν, οἱ δὲ κατιδόντεσ ἱκανῶσ συμβουλευόντων ἐάντε δέῃ γράφεσθαι καὶ ἐὰν μὴ τὴν γραφήν, ἐὰν δὲ συμβουλεύσωσιν, γιγνέσθωσαν τῷ γραφομένῳ μάρτυρεσ ἅμα καὶ σύνδικοι·
(플라톤, Laws, book 11 109:2)
δὲ σώματοσ ἐξ ἑνὸσ διπλᾶ καὶ ὁμώνυμα πέφυκε, σκαιά, τὰ δὲ δεξιὰ κληθέντα, οὕτω καὶ τὸ τῆσ παρανοίασ ὡσ <ἓν> ἐν ἡμῖν πεφυκὸσ εἶδοσ ἡγησαμένω τὼ λόγω, ὁ μὲν τὸ ἐπ’ ἀριστερὰ τεμνόμενοσ μέροσ, πάλιν τοῦτο τέμνων οὐκ ἐπανῆκεν πρὶν ἐν αὐτοῖσ ἐφευρὼν ὀνομαζόμενον σκαιόν τινα ἔρωτα ἐλοιδόρησεν μάλ’ ἐν δίκῃ, ὁ δ’ εἰσ τὰ ἐν δεξιᾷ τῆσ μανίασ ἀγαγὼν ἡμᾶσ, ὁμώνυμον μὲν ἐκείνῳ, θεῖον δ’ αὖ τινα ἔρωτα ἐφευρὼν καὶ προτεινάμενοσ ἐπῄνεσεν ὡσ μεγίστων αἴτιον ἡμῖν ἀγαθῶν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 261:1)
"ἐγὼ καὶ ποῦ λέληθα παρανοίασ ἡλωκώσ, ὅτι διδάσκει μέν οὐδεὶσ οὐδεὶσ μεταπείθει περὶ ὧν δοκῶ κακῶσ βεβουλεῦσθαι, κωλύομαι δὲ χρῆσθαι τοῖσ ἐμαυτοῦ λογισμοῖσ καὶ παροπλίζομαι;
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 68 4:1)
ἀλλὰ Σωκράτησ γ’, ἔφη ὁ κατήγοροσ, τοὺσ πατέρασ προπηλακίζειν ἐδίδασκε, πείθων μὲν τοὺσ συνόντασ αὐτῷ σοφωτέρουσ ποιεῖν τῶν πατέρων, φάσκων δὲ κατὰ νόμον ἐξεῖναι παρανοίασ ἑλόντι καὶ τὸν παρέρα δῆσαι, τεκμηρίῳ τούτῳ χρώμενοσ, ὡσ τὸν ἀμαθέστερον ὑπὸ τοῦ σοφωτέρου νόμιμον εἰή δεδέσθαι.
(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Α, chapter 2 59:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION