헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅταν γὰρ παραλείπειν τι δοκῶν μὴ παραλείπῃσ, ἐνταῦθά ἐστιν ἡ ἀξιοπιστία, ὥσπερ ἐν τῷ πρὸσ Λεπτίνην, τὰ μὲν οὖν ἄλλα, ὅσα χρήσιμον ἑαυτὸν παρέσχεν οὗτοσ ὁ ἀνὴρ καὶ αὐτὸσ καὶ οἱ πρόγονοι, εἶτα παραλείψει ἐχρήσατο παραλείψω.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἀξιοπιστίασ. 21:3)
τοὺσ μὲν οὖν ἄλλουσ ἅπαντασ παραλείψω, πολλοὺσ ἂν ἔχων εἰπεῖν, ἕνα δὲ ἀρκοῦντα παρέξομαι, Θουκυδίδην τὸν Ὀλόρου·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 5:5)
ἐπεὶ δ’ ἅμα τ’ ἔξω τῆσ ὑποθέσεώσ ἐστι καὶ μῆκοσ ἐπεισέρχεται τοῖσ λόγοισ, παραλείψω ταῦτα, τοσοῦτον ἐπιφθεγξάμενοσ καὶ περὶ τούτου τοῦ μέρουσ, ὅτι ἐπειδὴ ἔδει στρατεύειν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, προὔκρινε τελευτᾶν, ἔργῳ μὲν ἅπασαν λύσασ αἰτίαν, δείξασ δ’ ὁπόσου τιμᾶται τὰσ πρότερον πράξεισ καὶ τὰ πολιτεύματα, καὶ ὅτι οὐδέποτε ἑκὼν εἶναι τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ προσήκοντοσ οὐδὲν πρότερον ποιήσεται, οὐ πλοῦτον, οὐ παῖδασ, οὐκ ἐλπίδασ, οὐ τὴν σωτηρίαν αὐτήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 106:2)
καὶ ὅσα μὲν ἔξω τοῦ παρόντοσ ἐστὶ λόγου παραλείψω, ἔφη δ’ εἰσ Μερόην, ἥπερ ἐστὶ πόλισ μεγίστη τῶν ἐν Αἰθιοπίᾳ καὶ οὗ τὰ βασίλεια τῶν Αἰθιόπων, τεττάρων, οἶμαι δὲ καὶ ἓξ εἶπε μηνῶν, αὐτόθεν εἶναι πλοῦν, καταρράκτασ δὲ ἐκδέχεσθαι πολλοὺσ ἄλλουσ ἐπ’ ἄλλοισ, σχεδὸν εἰσ ἓξ καὶ τριάκοντα τοὺσ σύμπαντασ ὑπὲρ Ψέλχιν μέχρι Μερόησ, καὶ τοῦτο πᾶν εἶναι τὸ γιγνωσκόμενον δὴ ῥεῦμα τοῦ ποταμοῦ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 16:1)
ἀλλ’ οὐ παραλείψω τὸ ἱστορηθὲν ὑπὸ Ἡγησάνδρου ἐν τοῖσ Ὑπομνήμασιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 73 1:2)
πάντεσ γὰρ συνεισήνεγκαν εἰσ αὐτοὺσ τὰσ ἐκ βιβλίων συμβολάσ, ὧν τὰ ὀνόματα διὰ τὸ πλῆθοσ παραλείψω.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 5 1:3)
ταῦτα μὲν οὖν παραλείψω.
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Β 6:1)
εὑρίσκει γάρ, οἶμαι, καὶ ἀκούει τοὺσ μὲν ὑμετέρουσ προγόνουσ, ἐξὸν αὐτοῖσ τῶν λοιπῶν ἄρχειν Ἑλλήνων ὥστ’ αὐτοὺσ ὑπακούειν βασιλεῖ, οὐ μόνον οὐκ ἀνασχομένουσ τὸν λόγον τοῦτον, ἡνίκ’ ἦλθεν Ἀλέξανδροσ ὁ τούτων πρόγονοσ περὶ τούτων κῆρυξ, ἀλλὰ καὶ τὴν χώραν ἐκλιπεῖν προελομένουσ καὶ παθεῖν ὁτιοῦν ὑπομείναντασ, καὶ μετὰ ταῦτα πράξαντασ ταῦθ’ ἃ πάντεσ ἀεὶ γλίχονται λέγειν, ἀξίωσ δ’ οὐδεὶσ εἰπεῖν δεδύνηται, διόπερ κἀγὼ παραλείψω, δικαίωσ ἔστι γὰρ μείζω τἀκείνων ἔργα ἢ ὡσ τῷ λόγῳ τισ ἂν εἴποι, τοὺσ δὲ Θηβαίων καὶ Ἀργείων προγόνουσ τοὺσ μὲν συστρατεύσαντασ τῷ βαρβάρῳ, τοὺσ δ’ οὐκ ἐναντιωθέντασ.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Β 13:1)
ὅτι μὲν δὴ μέγασ ἐκ μικροῦ καὶ ταπεινοῦ τὸ κατ’ ἀρχὰσ Φίλιπποσ ηὔξηται, καὶ ἀπίστωσ καὶ στασιαστικῶσ ἔχουσι πρὸσ αὑτοὺσ οἱ Ἕλληνεσ, καὶ ὅτι πολλῷ παραδοξότερον ἦν τοσοῦτον αὐτὸν ἐξ ἐκείνου γενέσθαι ἢ νῦν, ὅθ’ οὕτω πολλὰ προείληφε, καὶ τὰ λοιπὰ ὑφ’ αὑτῷ ποιήσασθαι, καὶ πάνθ’ ὅσα τοιαῦτ’ ἂν ἔχοιμι διεξελθεῖν, παραλείψω.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Γ 26:1)
τὴν γὰρ αὐτὴν τούτῳ ποιησάμενοσ τῶν γεγραμμένων τάξιν περὶ πάντων ἐρῶ καθ’ ἕκαστον ἐφεξῆσ καὶ οὐδὲν ἑκὼν παραλείψω.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 79:3)
πολλὰ τοίνυν ἕτερ’ εἰπεῖν ἔχων περὶ αὐτοῦ παραλείψω·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 376:2)
ἀλλ’ ἵνα μὴ λόγον ἐκ λόγου λέγων τοῦ παρόντοσ ἐμαυτὸν ἐκκρούσω, παραλείψω ταῦτα.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 438:1)
ἐγὼ δ’ ὅτι μὲν πάντεσ ἂν εἰκότωσ ὧν λέγουσι δίκην ὑπέχοιεν, εἴπερ ἐπ’ ἀργυρίῳ τι λέγοιεν, παραλείψω, ἀλλ’ ἐκεῖνο λέγω·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 241:2)
ἀλλ’ ἐφ’ ὑμῶν τουτωνὶ τῶν ἔτι ζώντων ἀνθρώπων πολλοὶ δίκην δεδώκασιν, ὧν ἐγὼ τοὺσ μὲν ἄλλουσ παραλείψω, τῶν δ’ ἐκ πρεσβείασ, ἣ πολὺ ταύτησ ἐλάττω κακὰ τὴν πόλιν εἴργασται, θανάτῳ ζημιωθέντων ἑνὸσ ἢ δυοῖν ἐπιμνησθήσομαι.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 360:2)
ὅτι μὲν τοίνυν τῆσ ὅπου βούλεσθ’ ὀλιγαρχίασ οὗτοσ ἀσελγέστεροσ γέγονεν, παραλείψω.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 66:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION