헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔπειτα τί κωλύει κἀμὲ τῶν αὐτῶν τούτων λόγων ἐχόμενον φάσκειν ὅτι καὶ ἡ διαλεκτικὴ διττὴ καὶ οὐχὶ μία ἐστὶν ἁπλῶσ, ἀλλ’ ἡ μὲν οἱά παρακρούεσθαι καὶ ἐξαπατᾶν καὶ χρόνουσ τρίβειν καὶ εἰσ ὑγιὲσ οὐδὲν πάντη τὴν γλῶτταν ἄγουσα, ψυχρά τισ καὶ ἀγεννὴσ καὶ κακοῦργοσ καὶ ἀπατηλὴ καὶ ἀνελεύθεροσ, ἡ δὲ οἱά χαρίεντασ παρέχεσθαι καὶ δεξιούσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 110:9)
διαμαρτάνουσι δὲ πολλοὶ καὶ τῶν τὰσ ἀριστοκρατικὰσ βουλομένων ποιεῖν πολιτείασ, οὐ μόνον ἐν τῷ πλεῖον νέμειν τοῖσ εὐπόροισ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ παρακρούεσθαι τὸν δῆμον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 4 195:3)
καὶ περὶ τούτων μέν, ὃν τρόπον ὑμᾶσ ἀπάγων ἀπὸ τοῦ νόμου παρακρούεσθαι ζητήσει, καὶ ἃ πρὸσ ταῦθ’ ὑμᾶσ μνημονεύοντασ μὴ ’πιτρέπειν προσήκει, πολλὰ λέγειν ἔχων ἔτι, καὶ ταῦθ’ ἱκάν’ εἶναι νομίζων, ἐάσω.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 59:2)
βούλομαι τοίνυν ὑμῖν καὶ ἓν ἢ δύο ψηφίσματα δεῖξαι τῶν γεγραμμένων τοῖσ ὡσ ἀληθῶσ εὐεργέταισ τῆσ πόλεωσ, ἵν’ εἰδῆθ’ ὅτι ῥᾴδιόν ἐστι γράφειν τὰ δίκαια, ὅταν αὐτοῦ τισ εἵνεκα τούτου γράφῃ, τοῦ τιμῆσαί τινα καὶ μεταδοῦναι τῶν ἡμῖν ὑπαρχόντων, καὶ μὴ διὰ τοῦ ταῦτα δοκεῖν ποιεῖν βούληται κακουργεῖν καὶ παρακρούεσθαι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 132:1)
καὶ ταῦτ’ οὐκ ἐχρῆν ἀγνοεῖν τὸν Ἐρασίστρατον, εἴπερ κἂν ὄναρ ποτὲ τοῖσ ἐκ τοῦ περιπάτου συνέτυχεν, ὥσπερ οὖν οὐδὲ τὰ περὶ τῆσ γενέσεωσ τῶν χυμῶν, ὑπὲρ ὧν οὐδὲν ἔχων εἰπεῖν οὐδὲ μέχρι τοῦ μετρίου πιθανὸν οἰέται παρακρούεσθαι σκηπτόμενοσ, ὡσ οὐδὲ χρήσιμοσ ὅλωσ ἐστὶν ἡ τῶν τοιούτων ἐπίσκεψισ.
(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 81)
ἐπεὶ δὲ τὴν κατάφρακτον ἵππον, ἧσ πλεῖστοσ ἦν λόγοσ, κατεῖδε κατατεταγμένην ὑπὸ λόφῳ τινὶ τὴν ἄνω χώραν ἐπίπεδον καὶ πλατεῖαν ἔχοντι, πρόσβασιν δὲ τεττάρων σταδίων οὐ παντάπασι χαλεπὴν οὐδ’ ἀποκεκομμένην, Θρᾷκασ μὲν ἱππεῖσ καὶ Γαλάτασ, οὓσ εἶχεν, ἐκέλευσεν ἐκ πλαγίου προσφερομένουσ παρακρούεσθαι ταῖσ μαχαίραισ τοὺσ κοντούσ, μία γὰρ ἀλκὴ τῶν καταφράκτων κοντόσ·
(플루타르코스, Lucullus, chapter 28 2:1)
ἐγένοντο λόγοι πλείονεσ ἐν τῷ περιπάτῳ πρὸσ τὴν αἱρ́εσιν, ἔδοξέ μοι καὶ τούτουσ ἀναλαβεῖν, εἰ καὶ δι’ ἄλλο μηδὲν ἀλλ’ ἐνδείξεωσ ἕνεκα τοῖσ εὐθύνουσιν ἑτέρουσ, ὅτι δεῖ τοὺσ λόγουσ ἕκαστον ὧν ἐλέγχει καὶ τὰ γράμματα μὴ παρέργωσ διελθεῖν μηδὲ φωνὰσ ἀλλαχόθεν ἄλλασ ἀποσπῶντα καὶ ῥήμασιν ἄνευ πραγμάτων ἐπιτιθέμενον παρακρούεσθαι τοὺσ ἀπείρουσ.
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 1 4:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION