헬라어 문장 내 검색 Language

φέρε δὴ τοίνυν, εἰ καὶ ὁ πατὴρ ἐβούλετο ὑπομένειν, τοὺσ φίλουσ ἂν οἰέσθε ἢ ἐπιτρέπειν αὐτῷ μένειν ἢ ἐγγυήσασθαι, ἀλλ’ οὐκ ἂν παραιτεῖσθαι καὶ δεῖσθαι ἀπιέναι ὅπου ἂν ἔμελλεν αὐτὸσ σωθήσεσθαι ἐμέ τε οὐκ ἀπολεῖν;
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 44:1)
παραιτεῖσθαι μὲν οὐκ οἶδ’ ὅ τι δεῖ περὶ τῶν αὐτῶν πολλάκισ, ἄλλωσ τε καὶ οὐ πρὸσ ἄνδρασ μέλλοντασ ἐρεῖν μᾶλλον ἢ ὑπὲρ ἀνδρῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν, καὶ τούτων οὐκ ὀλίγων, οὐδὲ ἧττον παλαιῶν ἢ Πλάτων, ὅτι μὴ καὶ πρεσβυτέρων ἐκείνου, εἴ τῳ καὶ τοῦτ’ ἄξιον αἰδοῦσ εἶναι δοκεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 1:1)
καὶ τὰ μὲν ἄλλα ἧττον ἄν τισ θαυμάσειε, τὸ δ’, ὦ Ζεῦ καὶ θεοὶ, ῥήτορα μὲν καὶ στρατηγὸν ὄντα, λέγοντα δ’ ἐν ἐκκλησίᾳ, ὕποπτον δὲ τοῖσ πολλοῖσ καὶ κατὰ ταύτην ἴσωσ τὴν δεινότητα μηδ’ αὐτὸ τοῦτο ὡσ ὑπεναντίον φυλάξασθαι μηδ’ ἀποκρύψαι, ἀλλὰ δέον παραιτεῖσθαι καὶ λέγειν ἅπερ ἄν τισ καὶ ἄλλοσ, Καὶ μή μοι νομίσητε, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι ἐγὼ λόγων δεινότητι ἢ τὸ ἐξ ἀρχῆσ τοῦθ’ ὑμᾶσ ἔπεισα, ἢ περὶ τῶν παρόντων ἀξιῶ θαρρεῖν, ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ ταῦθ’ οὕτω κομψεύεσθαι καὶ περιστέλλειν μετὰ τῶν ἄλλων καὶ τοῦτο φάσκει προέχειν, ὅτι καὶ λέγειν εἰή κράτιστοσ αὐτῶν, καὶ ταῦτα ἐν ἀρχῇ τοῦ λόγου, σχεδὸν γὰρ καὶ τοῦτό μοι δοκῶ μεμνῆσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 18:2)
δίκαιον μὲν ἀνθ’ ὧν κοινῇ πάντασ λειτουργεῖν ἀναγκάζει, ὅπερ ἐστὶ δημοκρατουμένων ὡσ ἀληθῶσ καὶ τὴν ἰσότητα διὰ πάντων τιμώντων, ἀλλὰ μὴ δι’ ἀτελείασ τὴν ἀναγκαίαν καὶ δημοτελῆ ταύτην εἰσφορὰν παραιτεῖσθαι, ὥσπερ δεδιότασ μὴ δόξωμεν εὖ ποιεῖν τὴν ἡμῶν αὐτῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 9:2)
εἰ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, παρανόμων ἢ παραπρεσβείασ ἤ τινοσ ἄλλησ αἰτίασ ἔμελλον αὐτοῦ κατηγορεῖν τοιαύτησ, οὐδὲν ἂν ὑμῶν ἠξίουν δεῖσθαι, νομίζων τῷ μὲν κατηγόρῳ περὶ τῶν τοιούτων προσήκειν ἐλέγχειν μόνον, τῷ δὲ φεύγοντι καὶ παραιτεῖσθαι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 6:1)
" ἄτοπον ἔφη τοῦ μὲν σίτου τὰσ αἴρασ ἐκλέγειν καὶ ἐν τῷ πολέμῳ τοὺσ ἀχρείουσ, ἐν δὲ πολιτείᾳ τοὺσ πονηροὺσ μὴ παραιτεῖσθαι.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΕΚΤΟΝ, Kef. a'. ANTISQENHS 6:4)
διὸ καί φησι Περσαῖοσ ἐν Ὑπομνήμασι συμποτικοῖσ τὰ πλεῖστα αὐτὸν δεῖπνα παραιτεῖσθαι.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 1:4)
κατ’ ἀρχὰσ μὲν οὖν ἀποτροπαίοισ τισὶ καὶ ἐξακεστηρίοισ θυσίαισ ἐπειρῶντο παραιτεῖσθαι τοὺσ ἐνισταμένουσ σφίσι δαίμονασ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 54 4:1)
ἃ μὲν οὖν ἀπολογεῖσθαί τε περὶ ἡμῶν αὐτῶν εἴχομεν καὶ παραιτεῖσθαί σε περὶ τῶν δημοτικῶν, ταῦτ’ ἐστιν, ἃ δ’ ὑποτίθεσθαί σοι δι’ εὔνοιαν οἱ τιμιώτατοι φίλων ἥκοντεσ καὶ ὑπισχνεῖσθαι διαλλαττομένῳ πρὸσ τὴν πατρίδα, ταυτί·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 25 5:1)
νῦν τε νενικημένη ταῖσ εὐεργεσίαισ δέχεσθαι μὲν εἰσ τὸν υἱὸν τὴν τιμήν, ἔσεσθαι δὲ πρὸσ πᾶν ὑπήκοοσ, παραιτεῖσθαι δὲ κἂν εἴ τι διὰ γένοσ καὶ τὴν οὖσαν αὐτῇ παρρησίαν προπετέστερον ὑπ’ ἀναξιοπαθείασ δράσειεν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 15 48:1)
τοῦ μὲν γὰρ τὸν γεννηθέντα πονηρὸν ἢ χρηστὸν ἀποβήσεσθαι οὐδέν, οἶμαι, γνώρισμα ἦν, καὶ διὰ τοῦτο τοὺσ ἀναξίουσ τοῦ γένουσ παραιτεῖσθαι συγκεχώρηται τοῖσ ὅτε ἠγνόουν ἀναθρεψαμένοισ.
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 9:5)
ὡσ μὲν οὖν οὔτε ἀποκηρύττειν ἔτι τούτῳ ἔξεστιν ἅπαξ ἤδη τὴν πατρικὴν ἐξουσίαν ἀποπληρώσαντι καὶ χρησαμένῳ τοῖσ νόμοισ, οὔτε ἄλλωσ δίκαιον εὐεργέτην ἐσ τὰ τηλικαῦτα γεγενημένον ἀπωθεῖσθαι καὶ τῆσ οἰκίασ παραιτεῖσθαι, ἱκανῶσ, οἶμαι, δέδεικται.
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 19:9)
ἆρά μοι κράτιστον, ἐθελοκακήσαντα καὶ τὰ νῶτα ἐπιστρέψαντα καὶ ἀδικεῖν οὐκ ἀρνούμενον ἐπὶ τὴν κοινὴν ἐκείνην ἀπολογίαν καταφυγεῖν, ‐ λέγω δὲ τὴν Τύχην καὶ Μοῖραν καὶ Εἱμαρμένην ‐ καὶ παραιτεῖσθαι συγγνώμην ἔχειν μοι τοὺσ ἐπιτιμῶντασ εἰδότασ ὡσ οὐδενὸσ ἡμεῖσ κύριοι, ἀλλ̓ ὑπό τινοσ κρείττονοσ, μᾶλλον δὲ μιᾶσ τῶν προειρημένων ἀγόμεθα οὐχ ἑκόντεσ, ἀλλ̓ ἀναίτιοι παντάπασιν ἄντεσ ὧν λέγομεν ἢ ποιοῦμεν;
(루키아노스, Apologia 19:3)
φασὶ γὰρ τὴν δαίμονα ταύτην τά μὲν ἄλλα χαλεπὴν εἶναι τοῖσ ἔχουσι, παραιτεῖσθαι δὲ τῶν ἁμαρτημάτων αὐτοὺσ ὥσπερ διδάσκαλον ἢ παιδαγωγὸν τούτων ἀναδεχομένην εἰσ αὑτὴν τὰσ αἰτίασ.
(루키아노스, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 2:4)
τὸν δὲ παρὰ τὴν γυναῖκα ἐλθόντα τὴν ἑαυτοῦ ὀργίζεσθαι ὅτι οὐκ ἐμήνυσε πρὸσ αὐτὸν εἰδυῖα μάλιστα τὴν δυσωδίαν, τὴν δὲ παραιτεῖσθαι συγγνώμην ἔχειν αὐτῇ·
(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 72:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION