헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

σπουδάζειν δὲ καὶ πονεῖν παιδιᾶσ χάριν ἠλίθιον φαίνεται καὶ λίαν παιδικόν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 82:3)
ἕτεροσ δέ τισ πρὸσ σκυτοτόμον ταδὶ λέγει νεανίαν καὶ πέοσ ἔχοντ’ οὐ παιδικόν·
(아리스토파네스, Lysistrata, Episode14)
μετ’ οὖν τὴν ὁμιλίαν ὁ παῖσ ἁρπάσασ τὸ τοῦ Σοφοκλέουσ χλανίδιον ᾤχετο, καταλιπὼν τῷ Σοφοκλεῖ τὸ παιδικὸν ἱμάτιον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 82 1:1)
καὶ τοῦτον τὸν ἔρωτα οὕτωσ, εἴτε παιδικὸν φήσει τισ εἴτε ἀνόητον, οὐκ ἔξαρνόσ εἰμι τὸ καὶ συνοικίζειν ἐθέλειν τὴν πόλιν καὶ πλῆθοσ ἀνθρώπων εἰσ αὐτὴν ὅσον δύναμαι συναγαγεῖν, καὶ οὐ μόνον τῶν ἐπιχωρίων, ἀλλ̓, εἰ δυνατὸν ἦν, καὶ ἑτέρασ πόλεισ συνελθεῖν ἀναγκάσαντα, ὥσπερ Ἐπαμεινώνδασ ποτὲ τὴν Βοιωτίαν εἰσ τὰσ Θήβασ συνῴκισε καὶ Θησεὺσ τὴν Ἀττικὴν εἰσ τὰσ Ἀθήνασ, καὶ Μυτιληναῖοί ποτε λέγονται τῆσ Αἰολίδοσ κατασχόντεσ καὶ τῶν περὶ τὸν Ἑλλήσποντον καὶ Τρῳάδα τόπων τὴν Λέσβον ἅπασαν εἰσ μίαν τὴν αὑτῶν συναγαγεῖν πόλιν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΟΠΩΣ ΕΣΧΗΚΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. 28:1)
ἔστι δὴ παρὰ τῷ Ἡροδότῳ βασιλεύσ τισ Λυδῶν, ὃν ἐκεῖνοσ Κανδαύλην καλεῖ, Μυρσίλον δὲ καλεῖσθαί φησιν ὑφ’ Ἑλλήνων, τῆσ ἑαυτοῦ γυναικὸσ ἐρῶν, ἔπειτα ἀξιῶν τινα τῶν ἑταίρων αὐτοῦ γυμνὴν τὴν ἄνθρωπον ἰδεῖν, ὃ δὲ ἀπομαχόμενοσ μὴ ἀναγκασθῆναι, ὡσ δὲ οὐκ ἔπειθεν, ὑπομένων τε καὶ θεώμενοσ αὐτήν ‐ πρᾶγμα οὐχ ὅτι σεμνὸν ἢ καλλιλογεῖσθαι ἐπιτήδειον, ἀλλὰ καὶ παιδικὸν καὶ ἐπικίνδυνον καὶ τοῦ αἰσχροῦ μᾶλλον ἢ τοῦ καλοῦ ἐγγυτέρῳ·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 336)
τὸν μὲν οὖν σπουδαῖον ἄλλουσ τινὰσ ἐρώτα, τὸν δὲ παιδικὸν οὐδὲν κωλύει διελθεῖν·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 138:7)
καί μοι πάνυ τήρει τὸ τοιόνδε, μή που παιδικόν τι λάθωμεν εἶδοσ τῶν λόγων ποιούμενοι, καί τισ πάλιν ἡμῖν αὐτὸ ὀνειδίσῃ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 167:7)
τριττὰ δὴ ταῦτα ἀθλήματα διανοηθῶμεν, ἓν μὲν παιδικόν, ἓν δὲ ἀγενείων, ἓν δὲ ἀνδρῶν·
(플라톤, Laws, book 8 33:3)
τοῦτο τοίνυν ἔτι διαιρετέον, ὦ Πρώταρχε, δίχα, εἰ μέλλομεν τὸν παιδικὸν ἰδόντεσ φθόνον ἄτοπον ἡδονῆσ καὶ λύπησ ὄψεσθαι μεῖξιν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 230:5)
εἰ δέ γε μή, ὦ φίλε ἑταῖρε, ὥσπερ οἱ ποτέ του ἐρασθέντεσ, ἐὰν ἡγήσωνται μὴ ὠφέλιμον εἶναι τὸν ἔρωτα, βίᾳ μέν, ὅμωσ δὲ ἀπέχονται, καὶ ἡμεῖσ οὕτωσ, διὰ τὸν ἐγγεγονότα μὲν ἔρωτα τῆσ τοιαύτησ ποιήσεωσ ὑπὸ τῆσ τῶν καλῶν πολιτειῶν τροφῆσ, εὖνοι μὲν ἐσόμεθα φανῆναι αὐτὴν ὡσ βελτίστην καὶ ἀληθεστάτην, ἑώσ δ’ ἂν μὴ οἱά τ’ ᾖ ἀπολογήσασθαι, ἀκροασόμεθ’ αὐτῆσ ἐπᾴδοντεσ ἡμῖν αὐτοῖσ τοῦτον τὸν λόγον, ὃν λέγομεν, καὶ ταύτην τὴν ἐπῳδήν, εὐλαβούμενοι πάλιν ἐμπεσεῖν εἰσ τὸν παιδικόν τε καὶ τὸν τῶν πολλῶν ἔρωτα.
(플라톤, Republic, book 10 301:1)
φίλων τἀληθῆ εἰδότα λέγειν ἀσφαλὲσ καὶ θαρραλέον, ἀπιστοῦντα δὲ καὶ ζητοῦντα ἅμα τοὺσ λόγουσ ποιεῖσθαι, ὃ δὴ ἐγὼ δρῶ, φοβερόν τε καὶ σφαλερόν, οὔ τι γέλωτα ὀφλεῖν ‐ παιδικὸν γὰρ τοῦτό γε ‐ ἀλλὰ μὴ σφαλεὶσ τῆσ ἀληθείασ οὐ μόνον αὐτὸσ ἀλλὰ καὶ τοὺσ φίλουσ συνεπισπασάμενοσ κείσομαι περὶ ἃ ἥκιστα δεῖ σφάλλεσθαι.
(플라톤, Republic, book 5 32:1)
τοὺσ δὲ παρὰ τοῦ Περσῶν βασιλέωσ πρέσβεισ ἥκοντασ ἀποδημοῦντοσ Φιλίππου ξενίζων καὶ γενόμενοσ συνήθησ οὕτωσ ἐχειρώσατο τῇ φιλοφροσύνῃ καὶ τῷ μηδὲν ἐρώτημα παιδικὸν ἐρωτῆσαι μηδὲ μικρόν, ἀλλ’ ὁδῶν τε μήκη καὶ πορείασ τῆσ ἄνω τρόπον ἐκπυνθάνεσθαι, καὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ βασιλέωσ, ὁποῖοσ εἰή πρὸσ τοὺσ πολέμουσ, καὶ τίσ ἡ Περσῶν ἀλκὴ καὶ δύναμισ, ὥστε θαυμάζειν ἐκείνουσ καὶ τὴν λεγομένην Φιλίππου δεινότητα μηδὲν ἡγεῖσθαι πρὸσ τὴν τοῦ παιδὸσ ὁρμὴν καὶ μεγαλοπραγμοσύνην, ὁσάκισ γοῦν ἀπαγγελθείη Φίλιπποσ ἢ πόλιν ἔνδοξον ᾑρηκὼσ ἢ μάχην τινὰ περιβόητον νενικηκώσ, οὐ πάνυ φαιδρὸσ ἦν ἀκούων, ἀλλὰ πρὸσ τοὺσ ἡλικιώτασ ἔλεγεν·
(플루타르코스, Alexander, chapter 5 1:1)
τοῦτον ἐκ παιδὸσ ἔμφυτον ἔχων ἔρωτα, συντρεφόμενον καὶ συναυξανόμενον, ὡσ ἀφίκοντο πρέσβεισ παρὰ τοῦ Περσῶν βασιλέωσ πρὸσ Φίλιππον, ὁ δ’ οὐκ ἔνδημοσ ἦν, φιλοφρονούμενοσ καὶ ξενίζων αὐτοὺσ Ἀλέξανδροσ οὐδὲν ἠρώτα παιδικόν, οἱο͂ν οἱ ἄλλοι, περὶ τῆσ χρυσῆσ ἀναδενδράδοσ ἢ τῶν κρεμαστῶν κήπων ἢ πῶσ ὁ βασιλεὺσ κεκόσμηται, ἀλλ’ ὅλοσ ἐν τοῖσ κυριωτάτοισ ἦν τῆσ ἡγεμονίασ, διαπυνθανόμενοσ πόση δύναμισ ἡ Περσῶν, ποῦ τεταγμένοσ βασιλεὺσ ἐν ταῖσ μάχαισ διαγωνίζεται καθάπερ Ὀδυσσεὺσ ἐκεῖνοσ, ποῦ δέ οἱ ἔντεα κεῖται ἀρήια, ποῦ δέ οἱ ἵπποι;
(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 11 2:1)
"εὐήθεσ γάρ ἐστι καὶ παιδικὸν κομιδῇ τὸ οἰέσθαι τὸν θεὸν αὐτὸν ὥσπερ τοὺσ ἐγγαστριμύθουσ, Εὐρυκλέασ πάλαι νυνὶ δὲ Πύθωνασ;
(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 9 2:8)
"ὧν παιδικόν ἐστι κομιδῇ καὶ ἀβέλτερον τὸ πάθοσ·
(플루타르코스, De Pythiae oraculis, section 302)

SEARCH

MENU NAVIGATION