헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλὰ μὴν εἰ δεῖ κατὰ γένοσ σκοπεῖν, ἐμοὶ μὲν οὐδαμόθεν προσήκει τούτου τοῦ πράγματοσ ‐ οὐδὲ ἔστιν οὐδεὶσ ὅστισ ἂν ἀποδείξειε τῶν ἡμετέρων οὐδένα τῇ συμφορᾷ ταύτῃ χρησάμενον ‐ Ἀλκιβιάδῃ δὲ μάλιστα πάντων Ἀθηναίων.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 52:1)
Καπυαῖοι δέ, τῶν τροφῶν σφᾶσ ἐπιλειπουσῶν καὶ οὐδαμόθεν ἄλλων ἐπεισαγομένων, ἐνεχείρισαν ἑαυτοὺσ τοῖσ στρατηγοῖσ·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 7 3:4)
ἐπελθόντεσ δὲ οὐδαμόθεν, ἀλλ’ αὐτόθεν φύντεσ τοὺσ πανταχόθεν πόλεωσ δεηθέντασ ἐδέξαντο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 25:8)
οὐ μὴν ἀλλ’ ἐκείνοισ μὲν, ὡσ ἐοίκεν, ἐκ παλαιοῦ τὸ ἄλογον τοῦτο τῆσ δυστυχίασ συνείμαρται καὶ πολλάκισ ἠλέγχθησαν οὐχ ὡσ δεῖ διακείμενοι, ὑμῖν δὲ οὐδαμόθεν προσήκει τὸ νόσημα, οὓσ ἡμεῖσ, καὶ ὅτε ἦμεν παρ’ ὑμῖν, τότε ἑωρῶμεν κἀν ταῖσ ἐκκλησίαισ οὐ μόνον μιᾷ φωνῇ χρωμένουσ, ἀλλ’ εἰ οἱο͂́ν τ’ εἰπεῖν, καὶ ἑνὶ ῥήματι ὡσ τὸ πολὺ ‐ ὀρθῶσ γὰρ καὶ στεφάνου καὶ τοιαῦθ’ ὑμῖν ἤρκει καὶ τοὔνομα τοῦ δημηγοροῦντοσ ἀνειπεῖν ἐνίοτε, γάνυσθαι δὲ ἦν ὁρῶντα ‐ καὶ ἀντὶ τῆσ χειροτονίασ τῷ νεύματι τῆσ κεφαλῆσ χρωμένουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 15:4)
καίτοι εἰ τὸν Ἀρχέλαον κακίζεισ ὡσ ἄθλιον καὶ κακοδαίμονα, ὅτι οὐδαμόθεν προσῆκον αὐτῷ τὴν τυραννίδα ἐκτήσατο, ὑπερβὰσ τὸ δίκαιον καὶ διαφθείρασ οὓσ ἥκιστα εἰκὸσ ἦν, ᾧ γε ἐξὸν ἐκείνῳ ὁμοίωσ τυραννεῖν, εἴπερ ἐβούλετο, οὐ ταῦτα ἔδοξεν, ἀλλὰ τοὺσ νόμουσ καὶ τὸ δίκαιον πλείονοσ ἄξια τοῦ κέρδουσ ἐποιήσατο, πῶσ οὐ τούτῳ συγχαίρειν εἰκὸσ ἦν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 5:2)
οὐδαμόθεν, εὖ οἶδ’ ἐγώ, ἀλλ’ ἢ δαπίδιον ἓν ἀγαπητὸν ποικίλον, τέρα τ’ ἔχον καὶ γρῦπασ ἐξώλεισ τινὰσ τῶν Περσικῶν Β.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 5511)
ἐκ πάντων οὖν τούτων ἄξιον θαυμάζειν τὸν τύραννον ὅτι οὐδαμόθεν ἀναγέγραπται γυναῖκασ ἢ παῖδασ μεταπεμψάμενοσ, καίτοι περὶ τὰσ τῶν ἀρρένων ὁμιλίασ ἐπτοημένοσ, ὡσ καὶ ἀντερᾶν Ἀνακρέοντι τῷ ποιητῇ ὅτε καὶ δι’ ὀργὴν ἀπέκειρε τὸν ἐρώμενον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 57 2:1)
ὡσ δὲ πλησίον ἔστη τῆσ Ἀττικῆσ ὁ πολέμιοσ,ἡ χώρα δὲ εἰσ τὴν πόλιν κατεκλείετο, καὶ τὸ περιμάχητον καὶ θαυμαζόμενον ὑπὸ πάντων ἄστυ βοῶν καὶ προβάτων ὥσπερ ἔπαυλισ καὶ τῶν βοσκημάτων ἐπληροῦτο, βοηθείασ δ’ οὐδαμόθεν ἦν ἐλπίσ, ἔγραψα τὴν εἰρήνην.
(데마데스, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 14:2)
φέρε γὰρ πρὸσ θεῶν σκοπεῖτε, τί δήποτ’ ἐν Βυζαντίῳ οὐδείσ ἐσθ’ ὁ διδάξων ἐκείνουσ μὴ καταλαμβάνειν Χαλκηδόνα, ἣ βασιλέωσ μέν ἐστιν, εἴχετε δ’ αὐτὴν ὑμεῖσ, ἐκείνοισ δ’ οὐδαμόθεν προσῆκεν·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Ὑπὲρ τῆσ Ῥοδίων Ἐλευθερίας 35:1)
οὐδαμοῦ πώποθ’, ὅποι πρεσβευτὴσ ἐπέμφθην ὑφ’ ὑμῶν ἐγώ, ἡττηθεὶσ ἀπῆλθον τῶν παρὰ Φιλίππου πρέσβεων, οὐκ ἐκ Θετταλίασ οὐδ’ ἐξ Ἀμβρακίασ, οὐκ ἐξ Ἰλλυριῶν οὐδὲ παρὰ τῶν Θρᾳκῶν βασιλέων, οὐκ ἐκ Βυζαντίου, οὐκ ἄλλοθεν οὐδαμόθεν, οὐ τὰ τελευταῖ’ ἐκ Θηβῶν, ἀλλ’ ἐν οἷσ κρατηθεῖεν οἱ πρέσβεισ αὐτοῦ τῷ λόγῳ, ταῦτα τοῖσ ὅπλοισ ἐπιὼν κατεστρέφετο.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 351:3)
οὐκ ἔστιν οὐδαμόθεν σοι προσήκων ἔλεοσ οὐδὲ καθ’ ἕν, ἀλλὰ τοὐναντίον μῖσοσ καὶ φθόνοσ καὶ ὀργή·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 254:2)
Ἔγκλημα τοῦτο τὸ ἔγκλημα ἔγραφον ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐδαμόθεν ἄλλοθεν σκοπῶν ἀλλ’ ἢ ἐκ τῆσ ἀπαγγελίασ τῆσ Λάμπιδοσ, ὃσ οὐκ ἔφασκεν οὔτε τὰ χρήματα ἐντεθεῖσθαι τοῦτον οὔτε τὸ χρυσίον ἀπειληφέναι·
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Φορμίωνα ὑπὲρ Δανείου 25:2)
καὶ ἐπιδημῶν τότε Θεόπομποσ ὁ τουτουὶ πατὴρ Μακαρτάτου, καὶ τοῦ κήρυκοσ κηρύττοντοσ, εἴ τισ ἀμφισβητεῖν ἢ παρακαταβάλλειν βούλεται τοῦ κλήρου τοῦ Ἁγνίου ἢ κατὰ γένοσ ἢ κατὰ διαθήκασ, οὐκ ἐτόλμησεν παρακαταβαλεῖν, ἀλλ’ αὐτὸσ ἑαυτῷ ἐδίκασεν ὅτι οὐδαμόθεν αὐτῷ προσῆκεν οὐδὲν τοῦ κλήρου τοῦ Ἁγνίου.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Μακάρτατον περὶ Ἁγνίου Κλήρου 7:1)
ἐγὼ δὲ ἄνθρωποσ οὐδεὶσ οὐδαμόθεν ἐν τριβωνίῳ φαύλῳ μήτε ᾅδειν ἡδὺσ μήτε μεῖζον ἑτέρου φθεγγόμενοσ, οὐκ ἄρα ἔδεισα τὸν ὑμέτερον θροῦν οὐδὲ τὸν γέλωτα οὐδὲ τὴν ὀργὴν οὐδὲ τοὺσ συριγμοὺσ οὐδὲ τὰ σκώμματα, οἷσ πάντασ ἐκπλήττετε καὶ πανταχοῦ πάντων ἀεὶ περίεστε καὶ ἰδιωτῶν καὶ βασιλέων;
(디오, 크리소토모스, 연설, πρὸσ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΣ. 29:2)
] Εἰ τὰ ποιητικὰ τῶν περὶ τοὺσ ἀσώτουσ ἡδονῶν ἔλυε τοὺσ φόβουσ τῆσ διανοίασ τούσ τε περὶ μετεώρων καὶ θανάτου καὶ ἀλγηδόνων, ἔτι τε τὸ πέρασ τῶν ἐπιθυμιῶν ἐδίδασκεν, οὐκ ἄν ποτε εἴχομεν ὅ τι ἐμεμψάμεθα αὐτοῖσ, πανταχόθεν εἰσπληρουμένοισ τῶν ἡδονῶν καὶ οὐδαμόθεν οὔτε τὸ ἀλγοῦν οὔτε τὸ λυπούμενον ἔχουσιν, ὅ περ ἐστὶ τὸ κακόν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 142:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION