헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Μελλησμοῦ δὲ σημήϊα, βάροσ τοῦ θώρηκοσ, ὄκνοσ ἐσ τὸ ξύνηθεσ ἔργον, ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ ἅπασαν πρῆξιν, δύσπνοια ἐν δρόμῳ, ἢ πρὸσ ὁδὸν ὀρθήν· βραγχώδεεσ καὶ βηχώδεεσ, φῦσα ἐν τοῖσι ὑποχονδρίοισι καὶ ἐρυγαὶ παράλογοι, ἀγρυπνίη, θερμασίη νύκτωρ σμικρὴ, ἀσαφήσ · Ῥὶσ ὀξείη, ἐσ ἀναπνοὴν ἑτοίμη.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.214)
πλῆθοσ δὲ τοῦ φαρμάκου, ὁκόσον τέσσαρεσ ἢ πέντε ὁλκῆσ δραχμαί · κἢν εὖ καθαίρηται , λούειν τε καὶ οἶνον διδόναι καὶ τὴν δύναμιν αὔξειν· ἔπειτα αὖθισ τάμνειν φλέβα τὴν ἐπὶ τῷ μετώπῳ τὴν ὀρθήν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.19)
τόδε γὰρ τῆσ προφάσιοσ ἡ τροφὴ, ὥσπερ δὴ καὶ γαστήρ· ἐπὶ δὲ τῷδε τὰ τῆσ κεφαλῆσ ἄκεα ξυνάπτειν, φλέβα τὴν ἐπὶ τῷ μετώπῳ ὀρθὴν τάμνοντα, ἢ τὰσ ἑκατέρωθεν τῆσ Ῥινὸσ πρὸσ τοῖσι κανθοῖσι, σικύην τῇ κορυφῇ προσβάλλειν, ἐκκόπτειν τὰσ ἀρτηρίασ· ξυρεῖν τὴν κεφαλὴν, φοινίσσειν , φλέγμα ἄγειν διὰ Ῥινῶν πταρμικοῖσι , ἢ διὰ στόματοσ, ὅκωσ ἔλεξα· ἅπαντα πρήσσειν ἐν κόσμῳ τῷ ἐπὶ τῇ κεφαλαίῃ εἰρημένῳ, πλὴν ὁκόσον κυκλαμίνου χυλὸσ, ἢ ἀναγαλλίδοσ, ἐγχυτὸσ εἰσ τὴν Ῥῖνα, ἔχει τὴν πρόσθεσιν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.76)
ὥσπερ γὰρ ὁ πᾶσ οὑτοσὶ κόσμοσ οἶμαι συνέστη μὲν ἐκ τεττάρων, ὡσ ὁ παλαιὸσ λόγοσ, αὐτὸ δ’ ἕκαστον αὖ τούτων μετέχει τῇ φύσει καὶ τῶν λοιπῶν, τῷ δ’ ὑπερβάλλοντι τὴν ἐπωνυμίαν χωρὶσ ἕκαστον εἶδοσ εἴληφεν, οὕτω καὶ τὰσ πολιτείασ, εἰ καὶ ὅτι μάλιστα κεχωρισμέναι τυγχάνουσι, μετέχειν ἁμωσγέπωσ ἀλλήλων εἰκόσ ἐστιν, εἴπερ βασιλείαν ὀρθὴν καὶ δικαίαν ὄψεσθαι μέλλομεν, ἢ τῶν ὀλίγων ὡσαύτωσ δὲ πολλῶν ἀρχήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 104:1)
καὶ θύω πρὶν καταλῦσαι τὴν ὁδὸν, ὥσπερ μοι καὶ τὸ ἐξ ἀρχῆσ εὐθὺσ ἐν Σμύρνῃ προείρητο, ἐλαύνειν ὀρθὴν εἰσ Διὸσ χωρίον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 3:8)
ὁ δ’ οὖν αὐτὸσ λόγοσ καὶ περὶ πάσησ φιλοσοφίασ, καὶ περί γε τῶν τῆσ ἀρετῆσ μερῶν, εἴ τισ βούλοιτο διαιρούμενοσ πρῶτον μὲν σοφίασ δύο προσαγορεύειν, τὴν μὲν ᾗ τὰ βέλτιστα συνίεμεν, τὴν δ’ ἑτέραν ᾗ κακουργοῦσιν, ἔπειτα σωφροσύνην διπλῆν, τὴν μὲν σπουδῆσ ἀξίαν καὶ πολιτικὴν, τὴν δὲ νωθρῶν τε καὶ ὑπτίων, ἔτι δ’ αὖ δικαιοσύνην ὀρθὴν καὶ ἑτέραν ταπεινὴν, καὶ διπλῆν ἀνδρείαν, τὴν μὲν σὺν νῷ καὶ φρεσὶ, τὴν δὲ ἀπόνοιαν καὶ μανίαν οὖσαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 111:3)
ἐκεῖνοσ τοίνυν λέγεται βιῶναι μὲν οὕτωσ σεμνῶσ ὥστε μηδὲν τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἱερέων τὸν ἐκείνου βίον διαφέρειν, οὕτω δὲ εἶναι σώφρων ὥστε καὶ βαδίζειν τεταγμένα καὶ τὴν ὀρθὴν ὁδὸν σώζειν κατὰ τὴν παροιμίαν, διαίτησ δὲ τάξιν τὴν μέσην προῃρῆσθαι, μήτε ὑπερήφανον μήτε ἀνελεύθερον, ὥσπερ τοὺσ πρεσβυτάτουσ Ἀθηναίων ὁ Πλάτωνοσ ὑμνεῖ λόγοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 3:5)
τὸ δ’ ἐραστήσ ἐστι τὴν ὀρθὴν μουσικὴν μεταχειρίζεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 181:2)
διὰ ταῦτα ἠξίουν ἀκροᾶσθαι διὰ τέλουσ ὅστισ μέλλει τὸ ἀγώνισμα πᾶν ὄψεσθαι καὶ ψῆφον ὀρθὴν καὶ δικαίαν ἐποίσειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 7:6)
ἢ πάντων οὖν κατηγόρει τῶν ἀρίστων ἐν τοῖσ Ἕλλησιν, ἢ καὶ ἡμῖν πρᾳότεροσ εἶναι τοῦ λοιποῦ, ὦ τὰ μὲν ὑπὲρ ἐμοῦ δεδιὼσ, τὰ δ’ ὑπὲρ σαυτοῦ μὴ σκοπῶν, καὶ αὐτὸσ μὲν κατ’ εὔνοιαν ἀξιῶν παρρησιάζεσθαι πρὸσ ἐμὲ, ἐμὲ δ’ οὐκ ἐῶν πρὸσ τούτουσ παρρησιάζεσθαι κατ’ εὔνοιαν, καὶ σαυτῷ μὲν ἐκ δειλίασ παρρησίαν ποριζόμενοσ, ἐμοῦ δ’ οὐκ ἀξιῶν τὴν ὀρθὴν καὶ δικαίαν ἐκ φρονήματοσ εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 35:16)
ἀλλὰ ταῦτ’ ἐστὶν ἀνθρώπων ὑποκοριζομένων τὴν αὑτῶν φαυλότητα καὶ δυστυχίαν, οἳ τὸ μὲν δίκαιον, οἶμαι, καὶ ἀληθὲσ οὐκ ἐθέλουσι λέγειν, ὅτι τὴν ὀρθὴν οὔτ’ ἴσασιν οὔτε δύνανται πορεύεσθαι, φασὶ δὲ τοῖσ ἀκροαταῖσ χαριζόμενοι ταῦτα ποιεῖν, ὥσπερ ἂν εἰ τῶν ὑποκριτῶν οἱ ἐκπίπτοντεσ καὶ μὴ δυνάμενοι τὸ δρᾶμα περαίνειν κατὰ φύσιν τοῖσ θεαταῖσ φάσκοιεν χαριζόμενοι ταῦτα ποιεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 3:6)
τὸ γὰρ κεκριμένον βέβαιον, τὰ δὲ μὴ ταχὺ γινόμενα μηδὲ ῥᾳδίωσ οὐ ποιεῖ τὴν κρίσιν ὀρθήν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 70:2)
ὁ δὲ τῆσ ὀρθῆσ λόγοσ οὐ διαιρεῖται εἰσ ὀξείασ λόγον, ἀλλ’ <ὁ> τῆσ ὀξείασ εἰσ ὀρθήν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 152:1)
καὶ γὰρ τέκτων καὶ γεωμέτρησ διαφερόντωσ ἐπιζητοῦσι τὴν ὀρθήν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 71:3)
εἰ δ’ οὖν, καθάπερ εἴρηται, τὸν ἐσόμενον ἀγαθὸν τραφῆναι καλῶσ δεῖ καὶ ἐθισθῆναι, εἶθ’ οὕτωσ ἐν ἐπιτηδεύμασιν ἐπιεικέσι ζῆν καὶ μήτ’ ἄκοντα μήθ’ ἑκόντα πράττειν τὰ φαῦλα, ταῦτα δὲ γίνοιτ’ ἂν βιουμένοισ κατά τινα νοῦν καὶ τάξιν ὀρθήν, ἔχουσαν ἰσχύν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 139:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION