헬라어 문장 내 검색 Language

ἥκω δολιχῆσ τέρμα κελεύθου διαμειψάμενοσ πρὸσ σέ, Προμηθεῦ, τὸν πτερυγωκῆ τόνδ’ οἰωνὸν γνώμῃ στομίων ἄτερ εὐθύνων·
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, anapests1)
οἰωνὸν δ’ ἐνόει τανυσίπτερον, αὐτίκα δ’ ἔγνω φηλητὴν γεγαῶτα Διὸσ παῖδα Κρονίωνοσ.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 22:3)
σὺν δ’ ἄρα φρασσάμενοσ τότε δὴ κρατὺσ Ἀργειφόντησ οἰωνὸν προέηκεν ἀειρόμενοσ μετὰ χερσί, τλήμονα γαστρὸσ ἔριθον, ἀτάσθαλον ἀγγελιώτην.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 30:2)
ἀλλά μιν ἡρ́ωσ Εὐρυτίδησ Κλυτίοσ‐‐πρὸ γὰρ ἀγκύλα τείνατο τόξα, ἧκε δ’ ἐπ’ οἰωνὸν ταχινὸν βέλοσ‐‐αὐτὰρ ἔπειτα πλῆξεν·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 17:22)
κέαρ δέ μοι ὡσ ἐνὶ θυμῷ τόνδε κατ’ οἰωνὸν προτιόσσεται, ὧσ δὲ πέλοιτο.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 10:10)
πλήν γε περὶ τῷ δέρματι δέδοικα τουτονὶ τὸν οἰωνόν.
(아리스토텔레스, Prologue 1:30)
πάλιν δὲ τούτοισ παρατιθεὶσ Πολυδάμαντα κελεύοντα εὐλαβηθῆναι καὶ μὴ διαβαίνειν τὴν τάφρον, ἅμα μὲν τὸ πρᾶγμα ἐπιδεικνύντα ὡσ ἐπικίνδυνον, ἅμα δὲ τὸν οἰωνὸν τὸν γενόμενον αὐτοῖσ·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΟΜΗΡΟΥ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ. 30:1)
μετὰ δὲ ταῦτα Ἱπποκόων μὲν ἐφυγάδευσεν ἐκ τῆσ Σπάρτησ τὸν ἀδελφὸν Τυνδάρεων, Οἰωνὸν δὲ τὸν Λικυμνίου φίλον ὄντα Ἡρακλέουσ οἱ υἱοὶ τοῦ Ἱπποκόωντοσ εἴκοσι τὸν ἀριθμὸν ὄντεσ ἀπέκτειναν·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 33 5:1)
Ἡρακλῆσ δὲ μετὰ τὴν ἐν Φενεῷ κατοίκησιν ἔτει πέμπτῳ, δυσφορῶν ἐπὶ τῷ τετελευτηκέναι Οἰωνὸν τὸν Λικυμνίου καὶ Ἴφικλον τὸν ἀδελφόν, ἀπῆλθεν ἑκουσίωσ ἐξ Ἀρκαδίασ καὶ πάσησ Πελοποννήσου.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 34 1:1)
τὸ δὲ πλῆθοσ χαλεπὸν οἰωνὸν ἐτίθετο τὸ πρόσταγμα καὶ τὸ θεῖον ὑπελάμβανον προσημαίνειν τὸν τοῦ βασιλέωσ θάνατον.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 114 6:1)
οἱ μὲν οὖν πρεσβύτεροι τῶν ἀκουόντων τοῦ κήρυκοσ οἰωνὸν ἐποιοῦντο τοῦ μέλλοντοσ, οἱ δὲ νεώτεροι ἡσυχίαν εἶχον, ἵνα μὴ δόξωσι διὰ δειλίαν ἀποτρέπειν τὸν Ἐπαμεινώνδαν τῆσ στρατείασ.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xv, chapter 49 25:1)
πάντων δὲ καθάπερ τινὶ μιᾷ φωνῇ βοώντων ἐπιθέσθαι τοῖσ βαρβάροισ καὶ κατάρχεσθαι τῆσ μάχησ, κατὰ τύχην ὑποζυγίων σέλινα κομιζόντων εἰσ τὰσ στιβάδασ ὁ Τιμολέων ἔφη δέχεσθαι τὸν οἰωνὸν τῆσ νίκησ·
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvi, chapter 77 18:1)
οἱ δὲ τὸν ἐκ τῆσ φωνῆσ οἰωνὸν λαβόντεσ ἀπέρχονται τὰσ ἀρχὰσ παραληψόμενοι οἱ μὲν αὐτὸ τοῦθ’ ἱκανὸν ὑπολαμβάνοντεσ εἶναι τὸ μηδένα γενέσθαι τῶν ἐναντιουμένων τε καὶ κωλυόντων οἰωνῶν, οἱ δὲ καὶ παρὰ τὸ βούλημα τοῦ θεοῦ κωλύοντοσ, ἔστι γὰρ ὅτε βιαζόμενοι καὶ τὰσ ἀρχὰσ ἁρπάζοντεσ μᾶλλον ἢ λαμβάνοντεσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 6 4:1)
οὐ δυνηθεὶσ δὲ παρακρούσασθαι τοὺσ ἄνδρασ ὁ μάντισ οὐδὲ σφετερίσασθαι τὸν οἰωνὸν λέγει πρὸσ αὐτούσ, Ἄνδρεσ Ῥωμαῖοι, λέγετε πρὸσ τοὺσ ἑαυτῶν πολίτασ, ὅτι κεφαλὴν εἵμαρται γενέσθαι συμπάσησ Ἰταλίασ τὸν τόπον τοῦτον, ἐν ᾧ τὴν κεφαλὴν εὑρ́ετε.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 61 3:1)
ἀχθόμενον δὲ τῷ συγκυρήματι καὶ πολεμίαν ὄψιν ἐφ’ ἱεροῖσ φανεῖσαν ὡσ πονηρὸν οἰωνὸν ἀφοσιώσασθαι βουλόμενον, ἐγκαλύψασθαί τε καὶ στραφῆναι·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 12, chapter 16 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION