헬라어 문장 내 검색 Language

ὅταν δὲ χωρὶσ γένηται καὶ αὐχμήσῃ, τὰ τῶν διεξόδων στόματα ᾗ τὸ πτερὸν ὁρμᾷ, συναυαινόμενα μύσαντα ἀποκλῄει τὴν βλάστην τοῦ πτεροῦ, ἡ δ’ ἐντὸσ μετὰ τοῦ ἱμέρου ἀποκεκλῃμένη, πηδῶσα οἱο͂ν τὰ σφύζοντα, τῇ διεξόδῳ ἐγχρίει ἑκάστη τῇ καθ’ αὑτήν, ὥστε πᾶσα κεντουμένη κύκλῳ ἡ ψυχὴ οἰστρᾷ καὶ ὀδυνᾶται, μνήμην δ’ αὖ ἔχουσα τοῦ καλοῦ γέγηθεν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 170:1)
οἰστρᾷ οὗτοσ ὁ προστάτησ τῆσ ψυχῆσ, καὶ ἐάν τινασ ἐν αὐτῷ δόξασ ἢ ἐπιθυμίασ λάβῃ ποιουμένασ χρηστὰσ καὶ ἔτι ἐπαισχυνομένασ, ἀποκτείνει τε καὶ ἔξω ὠθεῖ παρ’ αὑτοῦ, ἑώσ ἂν καθήρῃ σωφροσύνησ, μανίασ δὲ πληρώσῃ ἐπακτοῦ.
(플라톤, Republic, book 9 38:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION