헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τοῦτο γάρ ἐστι καὶ τὸ πάντων ἀτοπώτατον, ὅτι ὀδυρόμενοι τὰ συμβεβηκότα καὶ διεξιόντεσ ὡσ ἀνυπέρβλητα τὰ πλεῖστα αὐτῶν παραλείπομεν καὶ οἰόμεθα λέγειν οὐ λέγοντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 5:8)
φαρμάκων γοῦν καὶ ποτῶν καὶ σιτίων, πρὶν μὲν ἡμῖν πεπονηρεῦσθαι τὸ σῶμα, μετέχειν οἰόμεθα δεῖν εἰσ τὸ μηκέτ’ ἂν ἐνταῦθ’ ἐμπεσεῖν, ἂν δ’ ἄρα πρότερον ἡ νόσοσ ἐπίῃ, οἱ δὲ πῶσ οἰεί καὶ τύχην καὶ ἡμᾶσ αὐτοὺσ δυσχεραίνομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 18:6)
τί καινὸν, εἰ καὶ πρὸσ τοὺσ εὐεργέτασ ταυτὸν τοῦτο ποιεῖν οἰόμεθα δεῖν, ἐπεὶ καὶ πρώτουσ εὐεργέτασ ἅπαντεσ ἴσμεν θεοὺσ, καὶ ὡσ ἐξ ἀρχῆσ συστησαμένουσ τόδε τὸ πᾶν, καὶ ὡσ τῇ διηνεκεῖ διὰ πάντων προνοίᾳ συνέχοντασ τοῦτ’ ἀεὶ καὶ κοσμοῦντασ καὶ χαίροντασ τῷ προσρήματι τούτῳ μᾶλλον ἢ πολυτελείαισ ἐναγισμάτων;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 53:2)
ὅπου γὰρ καὶ πρὸσ τοὺσ ὑβριστάσ τε καὶ συκοφάντασ μεγαλοψυχίᾳ κεχρῆσθαι καὶ ὅπωσ ἡμῖν ἔπειτ’ αὐτοὺσ παρασκευάσομεν εὔνουσ πάντα ποιεῖν οἰόμεθα χρῆναι, ἦ που μανία περιφανὴσ, ὅταν τοὺσ εὐεργέτασ καὶ τὰ ἡμέτερ’ αὐτῶν περὶ πάνυ τοι πολλοῦ ποιουμένουσ καὶ οὐδὲ παυσομένουσ ταυτησὶ τῆσ μανίασ, ἐὰν βουλώμεθ’ ἡμεῖσ, ἀντὶ τοῦ πάντων ὧν σφίσι προσῆκεν ἐπιεικῶσ ἀξιοῦν καὶ πάνυ τοι προσφιλοτιμεῖσθαι, ἡμεῖσ δὲ καὶ πολεμίουσ αὐτοὺσ ἐν οἷσ ἂν ἀφελώμεθα δείξομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 73:4)
ἀλλ’ ὅμωσ τό γε εἰδέναι καὶ τὸ ἐπαί̈ειν τῇ τέχνῃ τῆσ ἐμπειρίασ ὑπάρχειν οἰόμεθα μᾶλλον, καὶ σοφωτέρουσ τοὺσ τεχνίτασ τῶν ἐμπείρων ὑπολαμβάνομεν, ὡσ κατὰ τὸ εἰδέναι μᾶλλον ἀκολουθοῦσαν τὴν σοφίαν πᾶσι·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 14:3)
ἐξ ἐνίων μὲν γὰρ οὐκ ἀνάγκη γίγνεσθαι συλλογισμόν, ἐξ ἐνίων δὲ καὶ οὐχ ὧν οἰόμεθα τούτων εἴδη γίγνεται.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 196:1)
τότε γὰρ εἰδέναι οἰόμεθα ὅταν τὰ αἴτια γνωρίσωμεν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 2 30:2)
ἔτι δὲ καὶ ἐν τοῖσ ἄλλοισ τὸ εἰδέναι ἕκαστον καὶ ὧν ἀποδείξεισ εἰσί, τότ’ οἰόμεθα ὑπάρχειν ὅταν εἰδῶμεν τί ἐστιν οἱο͂ν τί ἐστι τὸ τετραγωνίζειν, ὅτι μέσησ εὑρ́εσισ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 31:1)
καὶ εἰπόντεσ οὕτωσ οἰόμεθα ἀποδεδωκέναι τὸ αἴτιον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 13:6)
καὶ εἰδέναι δὲ τότ’ οἰόμεθα ἕκαστον μάλιστα, ὅταν τί ἐστιν ὁ ἄνθρωποσ γνῶμεν ἢ τὸ πῦρ, μᾶλλον ἢ τὸ ποιὸν ἢ τὸ ποσὸν ἢ τὸ πού, ἐπεὶ καὶ αὐτῶν τούτων τότε ἕκαστον ἴσμεν, ὅταν τί ἐστι τὸ ποσὸν ἢ τὸ ποιὸν γνῶμεν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 8:1)
τοιοῦτον δὲ τὴν εὐδαιμονίαν οἰόμεθα εἶναι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 61:1)
τὸν γὰρ ὡσ ἀληθῶσ ἀγαθὸν καὶ ἔμφρονα πάσασ οἰόμεθα τὰσ τύχασ εὐσχημόνωσ φέρειν καὶ ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ἀεὶ τὰ κάλλιστα πράττειν, καθάπερ καὶ στρατηγὸν ἀγαθὸν τῷ παρόντι στρατοπέδῳ χρῆσθαι πολεμικώτατα καὶ σκυτοτόμον ἐκ τῶν δοθέντων σκυτῶν κάλλιστον ὑπόδημα ποιεῖν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 116:1)
τὰ γὰρ ἕτερα τῷ εἴδει ὑφ’ ἑτέρων οἰόμεθα τελειοῦσθαι οὕτω γὰρ φαίνεται καὶ τὰ φυσικὰ καὶ τὰ ὑπὸ τέχνησ, οἱο͂ν ζῷα καὶ δένδρα καὶ γραφὴ καὶ ἄγαλμα καὶ οἰκία καὶ σκεῦοσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 53:3)
οἰόμεθά τε δεῖν ἡδονὴν παραμεμῖχθαι τῇ εὐδαιμονίᾳ, ἡδίστη δὲ τῶν κατ’ ἀρετὴν ἐνεργειῶν ἡ κατὰ τὴν σοφίαν ὁμολογουμένωσ ἐστίν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 89:3)
οἰόμεθα γὰρ δεῖν τοὺσ τηλικούτουσ αἰδήμονασ εἶναι διὰ τὸ πάθει ζῶντασ πολλὰ ἁμαρτάνειν, ὑπὸ τῆσ αἰδοῦσ δὲ κωλύεσθαι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 154:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION