헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὔτε γὰρ τοὺσ ὑπερέχοντασ ταῖσ οὐσίαισ οὐδεπώποτε ἐπῆρεν, ἀλλ’ ὅσον μὴ ἀδικεῖσθαι διὰ τοῦτο, τοσοῦτον αὐτοῖσ ἠξίου παρ’ αὑτῆσ ὀφείλεσθαι, οὔτε τοῖσ ἀρετῇ μὲν ὑπερφέρουσι, χρήμασι δ’ ἡττημένοισ, οὐδαμοῦ πώποτ’ ἔλαττον ἔνειμεν, αἰσχρὸν οἶμαι νομίζουσα τῶν μὲν οἰκετῶν οὐ τοὺσ εὐπορωτάτουσ, ἀλλὰ τοὺσ πιστοτάτουσ βελτίστουσ νομίζειν, τῶν δ’ ἐλευθέρων φασκόντων εἶναι τὴν ἀξίαν ὡρίσθαι χρήμασιν, ἀλλὰ μὴ ὁποῖόσ τισ ἂν αὐτὸσ ἕκαστοσ ᾖ, τοιοῦτον καὶ νομίζεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 104:5)
πρὸσ τῷ τοίνυν μὴ τὴν ἴσην μέμψιν ἀμφοτέροισ ὀφείλεσθαι τῶν τότε ἔργων, ἃ κοινά τισ αὐτοῖσ φησιν εἶναι, πρόσεστι πρὸσ μὲν Λακεδαιμονίουσ πολλὰ καὶ ἄλλα ὕστερον ἡμῖν ὑπεναντία καὶ δύσκολα πραχθῆναι, πρὸσ δὲ Θηβαίουσ μηδὲν μετ’ ἐκεῖνα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 7:13)
ἄτοπον γὰρ τοῖσ μὲν δανείζουσι μὴ ὅπωσ χάριν ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ προσελθεῖν ἐθέλειν πρῶτον, ἂν ἐπὶ πολλῷ τοῦτο ποιῶσι, τοῖσ δ’ ἐπὶ τοιούτῳ τῷ τέλει χαριζομένοισ καὶ τοσαῦτ’ ἀνταπαιτοῦσι μὴ μῖσοσ μηδ’ ἀπιστίαν ἀξιοῦν παρὰ πάντων ὀφείλεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμμαχικὸσ α# 3:10)
καὶ μὴν εἰ μηδεὶσ ὑμῶν ἄχρι τούτου νομίζει πρὸσ Φίλιππον ἡμῖν εἶναι τὸν ἀγῶνα, ἄχρι τοῦ τὸ κελευόμενον ποιεῖν ἢ μὴ, ἀλλ’ ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ ἐδάφουσ καὶ τῶν ἐσχάτων ἔσεσθαι καὶ φύσει ταῦτα τοῖσ ἀλλοφύλοισ ὀφείλεσθαι, πρῶτον μὲν οὐκ εἰσ καλὸν ὑμᾶσ αὐτοὺσ σχῆμα καθίστατε, ὅταν τῷ τοιούτῳ αὐτὰ συμπράττητε·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 13:2)
παρ’ οἷσ γὰρ ὀφείλεσθαι τὴν εὐεργεσίαν ὑπολαμβάνουσι, πρὸσ τῷ βλάβει καὶ ταύτησ ἀποστερεῖσθαι νομίζουσιν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 115:3)
εἴ περ γὰρ οὐδὲ τοῖσ κακῶσ δεδρακόσινἀκουσίωσ δίκαιον εἰσ ὀργὴν πεσεῖνοὐδ’ ἂν ἀναγκασθείσ τισ εὖ δράσῃ τινά,προσῆκον εἶναι τῷδ’ ὀφείλεσθαι χάριν.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 23 1:6)
καὶ οὕτωσ ὑπ’ ἐμοῦ εἰσ τὴν οἰκίαν εἰσδεχθέντεσ, ὡσ ἐνεμόμεθα τὰ πατρῷα, ἀξιοῦντοσ ἐμοῦ ἀπολαβεῖν τὴν τῆσ μητρὸσ προῖκα ἀντενεκάλουν καὶ οὗτοι, καὶ ἔφασαν ὀφείλεσθαι καὶ τῇ αὑτῶν μητρὶ τὴν ἴσην προῖκα.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ Προικὸσ Μητρῴασ. 17:1)
ταύτῃ χρέωσ φησὶν ὀφείλεσθαι Φαίνιπποσ τὴν προῖκα, ἧσ οἱ νόμοι κύριον τοῦτον ποιοῦσιν, ψευδόμενοσ καὶ οὐ δικαίωσ χρώμενοσ τῇ ἀποφάσει.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Φαίνιππον περὶ Ἀντιδόσεως 35:2)
οὐ τοίνυν φήσετε ἔλαττον, ὦ ἄνδρεσ Ῥόδιοι, τὴν χάριν ὀφείλεσθαι τοῖσ εὖ πεποιηκόσιν ἢ τοῖσ συμβαλοῦσι τὸ χρέοσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 89:2)
πρὸσ μὲν οὖν τούτουσ, λέγω δὲ Μαλλώτασ, εἴ τι πεποιήκασιν ἀγωμόνωσ, ὥσπερ πεποιήκασι, τὴν ὀργὴν καταβαλόντεσ καὶ τὴν τιμωρίαν, ἣν ἐνομίζετε ὀφείλεσθαι ὑμῖν, αὐτοῖσ χαρισάμενοι, περὶ τοῦ πράγματοσ διακρίθητε , τὸ φέρειν τὰ τοιαῦτα καὶμὴ φιλονικεῖν, τοῦθ’, ὥσπερ ἐστίν, ἡγησάμενοι μέγα καὶ τῷ παντὶ κρειττόνων ἀνδρῶν, ἄλλωσ τε πρὸσ τοσούτῳ καταδεεστέρουσ ‐ οὐ γάρ ἐστι κίνδυνοσ μὴ Μαλλωτῶν ἐσομένων ἀσθενέστεροι δόξετε ‐ μηδὲ τοὺσ παροξυνοῦντασ ὑμᾶσ, ἀλλὰ μάλιστα μὲν αὐτοὶ δικασταὶ γενόμενοι καὶ τὸ πρᾶγμα ἐπιμελῶσ ἐξετάσαντεσ ἄνευ πάσησ ἀπεχθείασκαὶ τῆσ πρὸσ αὑτοὺσ χάριτοσ καταθέσθαι, μὴ μόνον ἀποστάντεσ τῆσ ἔριδοσ καὶ τοῦ ζητεῖν ἐξ ἅπαντοσ πλέον ἔχειν, ἀλλὰ συγχωροῦντέσ τε καὶ παριέντεσ αὐτοῖσ ὅ, τι ἂν ᾖ μέτριον.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 56:3)
τούτοισ μὲν οὖν Ἀντίγονοσ φιλανθρώπωσ προσενεχθεὶσ τούσ τε μισθοὺσ ἔδωκεν, οὓσ ἔφασαν ὀφείλεσθαι παρὰ Λυσιμάχου, καὶ δωρεαῖσ ἐτίμησε.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 113 3:2)
χρημάτων μὲν γὰρ ἀποδεδόσθαι τὰσ ἀπαρχὰσ αὐτοῖσ ἁπάσασ ὀρθῶσ τε καὶ σὺν δίκῃ, ἀνθρώπων δὲ γονῆσ τὸ λάχοσ, χρῆμα παντὸσ μάλιστα θεοῖσ τιμιώτατον, ὀφείλεσθαι·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 24 1:3)
ἔσεσθαι γὰρ οὐκ ἀλυσιτελὲσ τὸ κῆδοσ ἐπιμιξίᾳ τῆσ τῶν Ἀράβων ἀρχῆσ, ἣν αὐτῷ καὶ νῦν ἤδη παρεῖναι δυνάμει καὶ μᾶλλον ὀφείλεσθαι.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 265:3)
καὶ Ἀριστόμαχοσ ἐπιστάτησ γενόμενοσ τῆσ Ἀκαδημείασ, ὅτι σκαφεῖον ἐκ τῆσ παλαίστρασ μετενεγκὼν εἰσ τὸν κῆπον τὸν αὑτοῦ πλησίον ὄντα ἐχρῆτο καὶ ἐφη [οὐ μέντοι] ἡμᾶσ ὁ δῆμ[οσ ἐν τῷ] μετὰ ταῦτα χρ[όνῳ] οὐκ εἰά προσ[ιέναι] αὑτῷ οὐδὲ δια[λέγε]σθαι, ἀλλὰ καὶ συ[μβούλοισ ἐχ]ρῆτο καὶ σ[υνηγόροισ] [ τοῦ δ]ὲ ἐπιόν[τοσ][ἐ]πὶ τὴν δι[οίκησιν τῶ]ν αὑτοῦ ἅπασαν [ταμ]ίαν ἐχειροτόνησ[εν, ὑπ]ολαμβάνων χάριν αὐτῷ παρ’ ἡμῶν ὀφείλεσθαι, ὅπερ δίκαιον ἦν.
(히페레이데스, Speeches, Κατὰ Δημοσθένουσ ὑπὲρ τῶν Ἁρπαλείων 6:11)
εἰ ἄρα τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι φησίν τισ δίκαιον εἶναι, τοῦτο δὲ δὴ νοεῖ αὐτῷ τοῖσ μὲν ἐχθροῖσ βλάβην ὀφείλεσθαι παρὰ τοῦ δικαίου ἀνδρόσ, τοῖσ δὲ φίλοισ ὠφελίαν, οὐκ ἦν σοφὸσ ὁ ταῦτα εἰπών.
(플라톤, Republic, book 1 223:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION