헬라어 문장 내 검색 Language

δεῖ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ ὑμᾶσ οὕτω νῦν, ὅταν ἐξαπατῶν καὶ φενακίζων ὀδύρηται καὶ κλάῃ καὶ δέηται, ταῦθ’ ὑποβάλλειν αὐτῷ·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 263:2)
ἂν δὲ φῇ δεινὰ πάσχειν καὶ κλάῃ καὶ ὀδύρηται καὶ κατηγορῇ ἐμοῦ, ἃ μὲν ἂν λέγῃ, μὴ πιστεύετε οὐ γὰρ δίκαιον μὴ περὶ τούτων ὄντοσ τοῦ λόγου νυνί, ἐκεῖνο δ’ ὑπολαμβάνετε, ὅτι οὐδὲν ἔστ’ αὐτῷ ἧττον δίκην λαμβάνειν Βοιωτῷ κληθέντι.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ τοῦ Ὀνόματοσ. 46:9)
ὡσ δ’ ὄρνισ ὀδύρηται ἐπὶ σφετέροισι νεοσσοῖσ ὀλλυμένοισ, οὕστ’ αἰνὸσ ὄφισ ἔτι νηπιάχοντασ θάμνοισ ἐν πυκινοῖσι κατεσθίει·
(테오크리토스, Idylls, Μεγάρα12)

SEARCH

MENU NAVIGATION