헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ δὲ τοιοῦτο[σ αὐτοῦ] λόγοσ, ὦ ἄνδρεσ δ[ικασ]ταί, οὐ[κ ἀπολόγημ]ά ἐστιν, ἀλλ’ ὁμολόγημα ὡσ οὐ δεῖ [με τὰ χρέα διαλ]ύειν.
(히페레이데스, Speeches, Κατ’ Ἀθηνογένους 20:1)
εἰ δὲ καὶ οἱ θαρραλέοι ἀνδρεῖοι, οὐκ ἠρωτήθην ‐ εἰ γάρ με τότε ἤρου, εἶπον ἂν ὅτι οὐ πάντεσ ‐ τοὺσ δὲ ἀνδρείουσ ὡσ οὐ θαρραλέοι εἰσίν, τὸ ἐμὸν ὁμολόγημα οὐδαμοῦ ἐπέδειξασ ὡσ οὐκ ὀρθῶσ ὡμολόγησα.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Πρωταγόρας 338:3)
τοῦτο δ’ ἔστι τὸ ὁμολόγημα, μηδὲν μᾶλλον μηδ’ ἐπὶ πλέον μηδ’ ἧττον μηδ’ ἐπ’ ἔλαττον ἑτέραν ἑτέρασ ἁρμονίαν ἁρμονίασ εἶναι.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 619:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION