헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τρίχεσ δὲ ἄλλοισι μὲν ζῳοίσι φύσι ἠδὲ καὶ χαῖται· ἐλέφαντι δὲ τόδε ἐστὶ ὁ χνοῦσ· μυρίαι δὲ καὶ ἄλλαι παραλλαγαὶ πρὸσ τὰ ἀλλὰ ζῷα· καὶ γὰρ ὀπίσω κοτὲ κατὰ γόνυ κάμπτει, ὅκωσ ἄνθρωποσ, καὶ μαζὸν πρὸσ τῇσι μασχάλῃσι ἴσχει ὅκωσ γυναῖκεσ· ἀλλ’ οὔτι μοι χρέοσ τανῦν ἀμφὶ τοῦ ζῳού γράφειν, πλὴν ὁκόσον ἔξαλλόν τι καὶ ἡ νοῦσοσ ὁ ἐλέφασ καὶ ὁκόσα ἴκελα ἡ ἰδέη τοῦ νοσοῦντοσ ἴσχει τῇ τοῦ ζῳού φυῇ· ἐκίκλησκον δὲ καὶ λέοντα τὸ πάθοσ, τοῦ ἐπισκυνίου τῆσ ὁμοιότητοσ εἵνεκεν, ἣν ὕστερον φράσω· ἠδὲ σατυρίησιν τῶν τε μήλων τοῦ ἐρυθήματοσ καὶ τῆσ ἐσ συνουσίην ὁρμῆσ ἀσχέτουτε καὶ ἀναισχύντου.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.359)
πολὺ γὰρ χεῖρον διεφθαρμένου σώματοσ καὶ νοσοῦντοσ ψυχὴ διεφθαρμένη, μὰ Δία οὐχ ὑπὸ φαρμάκων χριστῶν ἢ ποτῶν οὐδὲ ὑπὸ ἰοῦ τινοσ διεσθίοντοσ, ἀλλ̓ ὑπό τε ἀγνοίασ καὶ πονηρίασ καὶ ὕβρεωσ καὶ φθόνου δὴ καὶ λύπησ καὶ μυρίων ἐπιθυμιῶν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), speech 60 79:1)
ἐὰν δὲ μὴ πείθηται, πάντεσ οἱ ἐν τῇ οἰκίᾳ τῷ ἰατρῷ συναγωνιοῦνται, οὐ μόνον οἱ ἐλεύθεροι, ἀλλὰ πολλάκισ οἱ τοῦ νοσοῦντοσ οἰκέται αὐτοὶ καταδοῦσι τὸν δεσπότην, καὶ τὸ πῦρ κομίζουσιν, ὅπωσ καυθήσεται, καὶ τἄλλα ὑπηρετοῦσιν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Α. 12:1)
ἐὰν δέ τι παρακινεῖν ἢ νεωτερίζειν προενεχθέντεσ ἐπιβάλωνται, κατείργωμεν αὐτοὺσ τῷ σωφρονοῦντι μέρει τῆσ πόλεωσ καὶ ὑγιαίνοντι πλείονι τοῦ νοσοῦντοσ φανησομένῳ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 24 3:2)
‐ Ἀλλ’ ἐγώ, ἔφη, οὕτωσ ἀθλίωσ ἔχω περὶ τὰ παιδάρια, ὥστε πρῴην νοσοῦντόσ μου τοῦ θυγατρίου καὶ δόξαντοσ κινδυνεύειν οὐχ ὑπέμεινα οὐδὲ παρεῖναι αὐτῷ νοσοῦντι, φυγὼν δ’ ᾠχόμην, μέχρισ οὗ προσήγγειλέ τισ μοι ὅτι ἔχει καλῶσ.
(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ φιλοστοργίασ. 4:1)
οὐ θέλεισ τὰ τοῦ νοσοῦντοσ ποιεῖν καὶ τὸν ἰατρὸν παρακαλεῖν;
(에픽테토스, Works, book 2, Πρὸσ τοὺσ σκληρῶσ τισιν ὧν ἔκριναν ἐμμένοντασ. 15:1)
Ἀλλ’ ἡ μήτηρ μου τὴν κεφαλὴν νοσοῦντοσ οὐ κρατήσει.
(에픽테토스, Works, book 3, Πρὸσ τοὺσ διὰ νόσον ἀπαλλαττομένουσ. 12:1)
δυσχερὲσ ψαύειν νοσοῦντοσ ἀνδρόσ.
(에우리피데스, episode, trochees 2:13)
κοινὰσ γὰρ ὁ θεὸσ τὰσ τύχασ ἡγούμενοσ τοῖσ τοῦ νοσοῦντοσ πήμασιν διώλεσε τὸν συννοσοῦντα κοὐδὲν ἠδικηκότα.
(에우리피데스, Suppliants, episode 4:3)
τῇ δ’ ἑβδόμῃ τῶν ἡμερῶν τελευτήσαντοσ τοῦ παιδὸσ οὐκ ἐτόλμων τῷ βασιλεῖ τοῦτο μηνύειν οἱ θεράποντεσ λογιζόμενοι, μὴ γνοὺσ ἔτι μᾶλλον ἀπόσχηται καὶ τροφῆσ καὶ τῆσ ἄλλησ ἐπιμελείασ ὡσ ἂν ἐπὶ ποθεινοῦ τέκνου τετελευτηκότοσ, ὅτε καὶ νοσοῦντοσ οὕτωσ ὑπὸ τῆσ λύπησ ἑαυτὸν ἐκάκου.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 7 189:1)
κληθῆναι γὰρ ὑπὸ τοῦ πατρὸσ ἐπὶ τὴν βασιλείαν οὐχὶ νοσοῦντοσ πρὸσ τῷ σώματι καὶ τὴν ψυχήν, ἀλλὰ ἀκραιφνεῖ μὲν τῷ λογισμῷ χρωμένου, ἀλκῇ δὲ σώματοσ τοῖσ πράγμασιν ἐφεστηκότοσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 284:3)
καὶ γὰρ ἡμεῖσ, ὅπερ ἐν ἀρχῇ τῶν λόγων εἰπὼν μέμνημαι, τοῦτο πρῶτον ἐπισκοποῦμεν, φύσιν σώματοσ τοῦ νοσοῦντοσ καὶ κρᾶσιν, καὶ τίνοσ πλείονοσ μετέχει, καὶ εἰ θερμότερον ἢ ψερμότερον, καὶ ἀκμάζον ἢ παρηβηκόσ, καὶ μέγα ἢ μικρόν, καὶ πιμελὲσ ἢ ὀλιγόσαρκον, καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα.
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 29:3)
ὃ δὲ πάντων ἐστὶ μιαρώτατον, ὅτι καὶ τὰ τοιαῦτα εὐχόμενοι ὅμωσ θεραπεύουσιν ἔν γε τῷ φανερῷ, καὶ νοσοῦντοσ ἃ μὲν βουλεύονται πᾶσι πρόδηλα, θύσειν δὲ ὅμωσ ὑπισχνοῦνται, ἢν ῥαΐσῃ, καὶ ὅλωσ ποικίλη τισ ἡ κολακεία τῶν ἀνδρῶν.
(루키아노스, Dialogi mortuorum, Πλούτων καὶ Ἑρμῆσ. 3:1)
ἀρξάμενοι οὖν ἀπὸ τῶν οὐραίων ἐκαίομεν, καὶ ἡμέρασ μὲν ἑπτὰ καὶ ἴσασ νύκτασ ἀναισθήτωσ εἶχε τοῦ καύματοσ, ὀγδόῃ δὲ καὶ ἐνάτῃ συνίεμεν αὐτοῦ νοσοῦντοσ·
(루키아노스, Verae Historiae, book 2 1:3)
Κρατεροῦ δὲ νοσοῦντοσ ὄψιν ἰδὼν καθ’ ὕπνον αὐτόσ τέ τινασ θυσίασ ἔθυσεν ὑπὲρ αὐτοῦ κἀκεῖνον θῦσαι ἐκέλευσεν.
(플루타르코스, Alexander, chapter 41 3:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION